Πίνακας: Vincent van Gogh
Όλη αυτή η οικειότητα
οι συζητήσεις στα καφέ
κάθε συνάντηση μια ενότητα
άραγε υπήρξανε ποτέ;
λέξεις, στο διάφραγμα μπροστά
λες και στριμώχνονται να βγουν
μου κοπανάνε τα πλευρά
ορμητικά να ξεχυθούν
η ίδια εγκατάλειψη στα μάτια
κιτρινισμένη η άκρη του πλεκτού
φλιτζάνια, μάλλινα δεμάτια
κι ένα σπασμένο πασπαρτού
όλη αυτή η οικειότητα
ρίζες που ασπρίζουν οι στιγμές
ακατανόητη νεότητα
στα ερείπια όρθιες οι γωνιές
οι συζητήσεις στα καφέ
κάθε συνάντηση μια ενότητα
άραγε υπήρξανε ποτέ;
λέξεις, στο διάφραγμα μπροστά
λες και στριμώχνονται να βγουν
μου κοπανάνε τα πλευρά
ορμητικά να ξεχυθούν
η ίδια εγκατάλειψη στα μάτια
κιτρινισμένη η άκρη του πλεκτού
φλιτζάνια, μάλλινα δεμάτια
κι ένα σπασμένο πασπαρτού
όλη αυτή η οικειότητα
ρίζες που ασπρίζουν οι στιγμές
ακατανόητη νεότητα
στα ερείπια όρθιες οι γωνιές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου