Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Η κερδοσκοπική επίθεση εναντίον της Ιταλίας επισπεύδει τις εξελίξεις


Είναι οι ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα δανεισμού- με έσχατη την Ιταλία- που έσπευσαν από τις πρώτες κιόλας ημέρες των κερδοσκοπικών επιθέσεων που δέχθηκαν να διατρανώσουν προς κάθε πλευρά την άποψη ότι οι ίδιες δεν ανήκουν καθ οιονδήποτε στην ίδια κατηγορία με την Ελλάδα. Ότι δηλαδή τα προβλήματά τους είναι σαφώς πιο διαχειρίσιμα και αντιμετωπίσιμα από εκείνα της Ελλάδας.
Και πράγματι, κάπως έτσι είναι τα πράγματα, καθώς πρόκειται στην πλειοψηφία τους για οικονομίες με δυναμική και δεδομένες δυνατότητες που αργά ή γρήγορα θα βρούνε τον βηματισμό τους και θα αντεπεξέλθουν στην κρίση δανεισμού που αντιμετωπίζουν. Δεν είναι αυτές, όμως, το αντικείμενο της άγριας σύγκρουσης που έχει ξεσπάσει κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας που είχε ως αποτέλεσμα να αναβληθεί η σχεδιαζόμενη για αύριο έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Το πρόβλημα είναι η Ελλάδα και το ευρώ και ο φόβος μήπως αποδειχθεί το νέο πακέτο βοήθειας προς τη χειμαζόμενη χώρας μας ανεπαρκές και αδίκως δαπανηρό για τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Σ αυτό το ευαίσθητο σημείο συγκεντρώνουν την ενέργειά τους οι ευρωπαίοι ηγέτες που πιθανότατα έχουν καταλήξει στο σχέδιο, αλλά αγνοούν ακόμα τον τρόπο με τον οποίο θα το περάσουν από τη στενωπό της κοινωνίας και των αγορών.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, εξακολουθούμε να το λιβανίζουμε πολύ το θέμα. Σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους εκφραζόμαστε φωναχτά, επικοινωνιακά και ανώριμα. Συνεχίζουμε να παράγουμε πολύ επικοινωνία και λιγότερο πολιτική, να φοβόμαστε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να νομοθετούμε χωρίς να εφαρμόζουμε και να υποσχόμαστε χωρίς να υλοποιούμε. Επίσης στην κοινωνία γίνεται ορατή μια ξεκάθαρη απροθυμία εφαρμογής του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, αρκετά δικαιολογημένη από μια άποψη, καθώς υπάρχει ένας φυσιολογικός κορεσμός του Έλληνα φορολογούμενου, κυρίως εκείνου που υπήρξε συνεπής στις υποχρεώσεις του.

Επειδή, όμως, οι εξελίξεις τρέχουν, η ελληνική απροθυμία περνάει σε δεύτερη μοίρα, καθώς το ζητούμενο για τους δανειστές μας είναι να βγαίνουνε οι αριθμοί και ποσώς τους ενδιαφέρει αν αυτό συντελείται στη βάση κοινωνικών αδικιών ή μιας οριζόντιας λογικής που εντατικοποιεί τα συμπτώματα της κοινωνικής αναταραχής.

Το τελευταίο διάστημα μάλιστα φαίνεται να επισπεύδονται οι εξελίξεις και με αφορμή κυρίως την κερδοσκοπική επίθεση εναντίον της Ιταλίας να πυκνώνουν οι ευρωπαϊκές φωνές που κάνουν λόγο για μια γενναία προσέγγιση αποκλιμάκωσης του ελληνικού χρέους. Μάλιστα, η αίσθηση που αποκομίζουμε από τις τελευταίες δηλώσεις των πρωταγωνιστών των διαπραγματεύσεων είναι ότι υπάρχει ήδη ένα πρώτο σχέδιο για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, το οποίο, όμως, για να υλοποιηθεί, με τρόπο ώστε να συνεχίσουν να καλύπτονται οι ανάγκες χρηματοδότησης και ρευστότητας του ελληνικού συστήματος πρέπει να συνδυαστούν στρατηγικές και επιλογές που θα αγγίζουν ακόμα και τις λέξεις ταμπού της οικονομικής ορολογίας, προαλοίφοντας την πιθανότητα μιας επιλεκτικής χρεοκοπίας με ελεγχόμενες συνέπειες στην πραγματική οικονομία. Σ αυτήν την περίπτωση η διατύπωση του σχεδίου είναι σημαντικότερη ακόμα και από το ίδιο το σχέδιο.

Γενικά, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θεωρούν ότι από το 2012 οπότε και θα κορυφωθεί στο 162% το ελληνικό χρέος για να αρχίσει σταδιακά να αποκλιμακώνεται οι δυνατότητες διαχείρισης του τεράστιου οικονομικού φορτίου θα αυξηθούν θεματικά μέσα από τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν περισσότερο ανταγωνιστική την ελληνική κοινωνία, αλλά και την θεσμική θωράκιση της ΕΕ και τον εξοπλισμό της με εργαλεία, που μέσα από την Ελληνική περιπέτεια θα δώσουν μια θεαματική ώθηση προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Τι θα συμβεί, όμως, μέχρι τότε; Θα καταφέρει το πολιτικό μας σύστημα να αξιοποιήσει την συγκυρία προς όφελός μας ή για μια ακόμη φορά θα εγκλωβιστούμε σ ένα κλίμα υστερίας, άρνησης, και ανευθυνότητας που θα προάγει μοναχά τα μικροκομματικά οφέλη αφήνοντας πίσω του άλλο ένα μισοτελειωμένο σχέδιο άλλη μια ανολοκλήρωτη προσπάθεια εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου