Το ζώο μέσα σου μυρίζει το χειμώνα
ξύνει τη σάρκα του με νύχια σουβλερά
σαν την εξαίρεση που φτιάχνει τον κανόνα
μπαίνεις στο τρένο που ανεβαίνει στα βουνά
μ άδεια βαλίτσα ταξιδεύεις, κι όσα κρύβεις
είναι τα σύνεργα που μείνανε λειψά
στα τελωνεία την καρδιά σου δεν ανοίγεις
δείχνεις στον έλεγχο αποκόμματα πλαστά
ίσως εκεί να υπάρχει χιόνι
που δεν μπορείς να δεις ακόμη
ίσως εκεί να υπάρχει μία κορυφή
έχει μια δύναμη η συγνώμη
που αν τη βρεις σε απογειώνει
υπηρεσία είναι ταξιδιωτική
την προσοχή αυτών που θέλεις να αποφύγεις
με μυστικότητα απάνω σου τραβάς
πάνω στο χάρτη μια κουκκίδα υπογραμμίζεις
ξέρεις για πρώτη σου φορά που θες να πας
ένα μισάνοιχτο παράθυρο κι ο αέρας
σε πλημμυρίζει με μια ανάμνηση δροσιάς
λίγο πριν σβήσει το πιο σκούρο φως της μέρας
ξέρεις ποιος είσαι, τι προσμένεις, που πατάς
ίσως εκεί να υπάρχει χιόνι
που δεν μπορείς να δεις ακόμη
ίσως εκεί να υπάρχει μία κορυφή
έχει μια δύναμη η συγνώμη
που αν τη βρεις σε απογειώνει
υπηρεσία είναι ταξιδιωτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου