Δεν είναι καθόλου απίστευτο πλέον. Αντίθετα, είναι απολύτως κατανοητό , τεκμηριωμένο και αδιαπραγμάτευτο. Μιλάμε για μια θλιβερή αλληλουχία προβληματικών καταστάσεων που ενισχύει την ήδη υπάρχουσα συστημική αδυναμία του παραγωγικού ιστού της χώρας στην προσπάθειά του να ανασυνταχθεί και να επανακκινηθεί πάνω σε δρόμους παραγωγικούς και αναπτυξιακούς, συναντώντας διαρκώς κάθε είδους εμπόδια, κατά πολλοίς ΄’άγνωστα σε ξένες χώρες. Όλα αυτά, λοιπόν, τα προβλήματα, που συνιστούν την ιδιόμορφη ταυτότητα της σύγχρονης ελληνικής οικονομίας, και που κανένας σοβαρός διεθνής επενδυτής δεν μπορεί να παραβλέψει προκειμένου να εμπιστευθεί τη χώρα για να επενδύσει τα κεφάλαιά του, μετατρέπουν σε ηρωική πράξη όχι μόνο τη διαβίωση εδώ αλλά και την απόφαση κάποιου τουρίστα να μας επισκεφθεί.
Επιθετικότητα, και πιέσεις από παντού, λοιπόν, για τους πολίτες, σ ένα πλήρες ρευστό περιβάλλον.. Από την κυβέρνηση, από τα συνδικάτα, από τον εμπορικό κόσμο, βίαιες απωθήσεις , συμπιέσεις, συνθλίψεις προκειμένου να χωρέσει αυτή η απλωμένη πραγματικότητα στα στενότερα πλαίσια της καινούργιας.. Η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης αποδεικνύεται περισσότερο επώδυνη απ όσο θα ανέμενε κανείς, ελλείψει γνώσεων, απουσία εργαλείων, αλλά και ουσιαστικής συναίνεσης από πλευράς πολιτών που μέσα από τη συνηθισμένη ανομία που μπορεί να λέγεται μικρή ή μεγάλη φοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, υποστήριξη του λαθρεμπορίου, ενθάρρυνση της μη απόδοσης αποδείξεων, συμβάλλουν αποφασιστικά στην διαιώνιση της κατάστασης. Παράλληλα, η αποθράσυνση της εργοδοσίας έχει δημιουργήσει νέους όρους και κανόνες στην αγορά εργασίας, όπου ακόμα και η ελαστικοποιημένη εργασία φαντάζει σαν μια ιδανική δυνατότητα.
Την ίδια ώρα, η μετάλλαξη των απεργιών από το αναφαίρετο και απόλυτα κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα , αυτό της αποχής δηλαδή από το έργο, στις κινητοποιήσεις που στρέφονται απευθείας εναντίον της κοινωνίας και στοχεύουν εσκεμμένα προς τον μοναδικό πυλώνα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τον τουρισμό, προκειμένου να ασκήσουν μεταφερόμενη πίεση από την κοινή γνώμη στην κυβέρνηση, αλλά και η ταυτόχρονη αδυναμία της τοπικής αυτοδιοίκησης να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες της εποχής με μειωμένους πόρους, επιδεινώνει το ήδη φορτισμένο κλίμα.
Μαθαίνουμε ότι μόλις λίγες ώρες μετά τη λήξη της απεργίας των ιδιοκτητών ταξί είναι και πάλι ορατός ο κίνδυνος να πνιγεί η Αθήνα στα σκουπίδια, καθώς απέβη άκαρπη η συνάντηση μεταξύ του Δήμαρχου Αθηναίων, Γ. Καμίνη και του υπουργού Εσωτερικών, Χάρη Καστανίδη για την ανανέωση για τρία χρόνια των συμβάσεων 120 εργαζομένων στις υπηρεσίες καθαριότητας του δήμου, ενώ αναμένεται εντός του έτους να λήξουν οι συμβάσεις 456 συμβασιούχων που εργάζονται στις υπηρεσίες πρόνοιας.
Το αίτημα του κ. Καμίνη να αναληφθεί νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να μείνουν οι εργαζόμενοι στην δουλειά τους για ακόμα τρία χρόνια σκοντάφτει στην απροθυμία του υπουργείου Εσωτερικών που θεωρεί ότι θα είναι δύσκολο κατόπιν να αρνηθεί και στους υπόλοιπους δήμους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα μια τέτοια πρωτοβουλία.
Για τους Δήμους είναι πλέον μονόδρομος ο εξορθολογισμός των υπηρεσιακών τους δυνατοτήτων. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν με το διαθέσιμο προσωπικό, προβλήματα, που σε άλλες εποχές θα επιμερίζονταν σε περισσότερους εργαζομένους. Αν συμβεί, όμως, τελικά, αυτό, θα έχει συντελεστεί ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της εξυγίανσής τους και της αναγέννησης των προοπτικών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου