Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Ελλείψει άλλης δυνατότητας....


Η πλειοψηφία των ζευγαριών εξακολουθεί να μένει μαζί χάριν των παιδιών, επιβεβαιώνουν οι έρευνες. Τύποις, η ψυχική ανάταση, που κάποτε οδήγησε δύο ανθρώπους στην απόφαση για συμβίωση εξακολουθεί να υπάρχει, ουσιαστικά όμως στο σημαντικότερο κομμάτι του δεσίματος που έχει απομείνει πια μεταξύ τους, δεσπόζει η απόφαση συμπόρευσης για το καλό των απογόνων. Η κάθε μορφής ανανέωση εκλαμβάνεται ως διακοπή της συνέχειας και διάρρηξη της σταθερότητας που είναι δύο από τα μεγαλύτερα ζητούμενα μιας εποχής όπου οι μυριάδες μεταβλητές δημιουργούν ένα απίστευτα σαθρό και ρευστό έδαφος.
Η περίσσεια συγκρούσεων, όμως, επί σημαντικών και ασήμαντων θεμάτων είναι πάντα ορατή δια γυμνού οφθαλμού, καθιστώντας, την σιωπωρή συμφωνία διαρκώς υπό αίρεση, εξέταση και αμφισβήτηση.

Ενόσω λοιπόν τα παιδιά μεγαλώνουν και το βασανιστικό «εξ ημισείας» δεσπόζει σαν πνεύμα σε κάθε οικογενειακή δραστηριότητα, ταπεινώνοντας τις προσταγές της φύσης μαζί με τις έννοιες της ελευθερίας και της ανεξάρτητης έκφρασης, η περίοδος ενηλικίωση των τέκνων μοιάζει με ορόσημο για την επί μακρόν σχεδιαζόμενη απελευθέρωση του ενός από τα δεσμά του άλλου.
Νωρίτερα, θεωρείται ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν πολλά πολλά κι όποιος δεν καταλαβαίνει, μάλλον πληγώνεται ευκολότερα και βαθύτερα.
Την ίδια στιγμή, τα ώτα έχουν παύσει από καιρό να εκτείνονται ευήκοα στα αμφότερα αιτήματα και ο συνεταιρισμός χαλυβδώνεται, μόνο μέσα από μια δέσμη κοινών συνηθειών, προβλημάτων και υποχρεώσεων.

Κάπου κάπου παρεισφρύουν στη σχέση και ορισμένα αρκετά ουδέτερα αλλά ιδιαίτερα επιδραστικά προβλήματα. Τότε, η έλλειψη κατανόησης του ενός προς τις ανεξήγητες πια ανάγκες του άλλου, πολλαπλασιάζουν τις ρωγμές στα τοιχώματα της σχέσης, που όμως, δεν κινδυνεύει από τέτοιες μικρογκρίνιες ή άγονες παθογένειες, αλλά αντίθετα μόνο από κάποιες στιγμές διαύγειας που αναδεικνύουν συνθήκες απότομης και βασανιστικής συνειδητοποίησης.
Για παράδειγμα, η ξαφνική θέαση ενός καθαρού ορίζοντα απειλεί με δραστική ρήξη μια σχέση πιότερο από την ατελείωτη σκοτεινιά των μικροπροβλημάτων και των καθημερινών φθορών.
Εφ όσων βεβαίως υπόσχεται τη δυνατότητα μιας προοπτικής.
Επειδή κανείς πια στις μέρες μας δεν το κουνάει ρούπι, από εκεί που είναι, χωρίς την υπόνοια μιας προοπτικής.
Ακόμα και οι εκ διαμέτρου αντίθετες πεποιθήσεις μπορούν να θωρακίσουν μια σχέση, απουσία ξεκάθαρης και αξιόπιστης προοπτικής.
Έτσι, προβλήματα που παρέμειναν ανεπίλυτα ένεκα της λυσσαλέας ταχύτητας των σύγχρονων ρυθμών, αφομοιώνονται από το οικογενειακό ασυνείδητο ως μεγάλες ευκαιρίες σύσφιξης και ανανέωσης των δεσμών. Και η ζωή συνεχίζεται….



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου