Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Μια καρτ ποστάλ που όλοι θέλουνε να δούνε

Όσο μικραίνει η δημόσια σφαίρα
δημόσια γίνεται η ζωή μας
σε ιδιώτες εργοστάσια, τρένα
φόρα παρτίδα η ψυχή μας

όσο μικραίνει ο κοινόχρηστος χώρος
χώρος δεν μένει στα ντουλάπια
η δημοσίευση απαράβατος όρος
like, dislike κι άλλα χάπια

γι αυτό σκουντιούνται και σκουντούν να στριμωχτούνε
μες το δημόσιο το άλμπουμ για να μπούνε
μια καρτ ποστάλ που όλοι θέλουνε να δούνε
σε έναν κόσμο που όλοι όλους αγαπούνε
τι άλλο θα δείξουμε να μας αποδεχτούνε


όσο μικραίνει η δημόσια σφαίρα
τετραγωνίζεται ο κύκλος
μία βιτρίνα όλος ο κόσμος πέρα ως πέρα
κάπου ερρίφθηκε ο κύβος



όσο μικραίνει ο κοινόχρηστος χώρος
τόσο η μοναξιά φουντώνει
σε ένα κόσμο που ο καθένας είναι μόνος
μονάχα η έκθεση τον σώνει


γι αυτό σκουντιούνται και σκουντούν να στριμωχτούνε
μες το δημόσιο το άλμπουμ για να μπούνε
μια καρτ ποστάλ που όλοι θέλουνε να δούνε
σε έναν κόσμο που όλοι όλους αγαπούνε
τι άλλο θα δείξουμε να μας αποδεχτούνε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου