Κυνηγοί κεφαλών

Κατάντημα. Δύσκολα βρίσκει κανείς άλλη λέξη για να περιγράψει τον κατήφορο της ελληνικής κυβέρνησης. Από τη μια να αυτοδιαψεύδονται πολλάκις, λέγοντας ότι δεν θα εφαρμόσουν νέα μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα και από την άλλη να βυθίζουν το λαό και την κοινωνία στην απόγνωση και την αποστέγνωση εις το όνομα μιας αμφιλεγόμενης διάσωσης, που θα αφήσει τη χώρα με δραματικές και πολύχρονες μετατραυματικές εμπειρίες κι έχοντας προκλητικά στραμμένα τα μούτρα τους διαρκώς στις αγορές και στην αντίδραση της Μέρκελ. Οι δύο πλευρές πλέον έχουν αναπτύξει και τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Οι μεν σπεκουλάρουν στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα στα οποία υπακούν άμεσα οι δε.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, σ αυτήν τη φάση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, η ελληνική κυβέρνηση μετράει μόνο κεφαλές. Το πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβάλλει είναι οριζόντιο και άδικο και αντανακλά την διεθνή ηττοπάθεια που μας διακατέχει. Ενώ για μια ακόμη φορά καλείται να πληρώσει το λογαριασμό ο τίμιος φορολογούμενος πολίτης, επωμιζόμενος ασύμμετρα και το βάρος του φοροδιαφεύγοντα γείτονά του με τις ευλογίες της κυβέρνησης, που αδυνατεί να υποστηρίξει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους και στρέφεται για μια ακόμη φορά στις σίγουρες λύσεις.
Αυτές, όμως, μοιάζουν να οδεύουν πια προς την αναντίρρητη εξάντλησή τους.
με συνέπεια να απομένουν λίγες επιλογές πλέον για το κυβερνητικό επιτελείο εφόσον αστοχήσουν και αυτά τα μέτρα. Αναφορικά θα λέγαμε ότι κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να είναι ο αέρας, η χρήση των πεζοδρομίων, των φαναριών, των δημόσιων κτηρίων κτλ. Ας όψεται η ανάγκη.
Πάντως, ούτε η κομισιόν, ούτε καν οι δανειστές της χώρας δεν μοιράζονται την ίδια αισιοδοξία σχετικά με την προσέγγιση της χώρας σε πρωτογενή πλεονάσματα που από την κυβέρνηση προσδιορίζεται για τον Μάρτιο του 2012.
Θα έχουμε φτάσει τότε λένε στο σημείο να ξοδεύουμε λιγότερα από αυτά που παράγουμε και να ζούμε με τις δικές μας δυνάμεις. Αρκεί να ζούμε και να υπάρχουν δυνάμεις.