Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Χώστης!


Απολαμβάνω που λέτε τις τελευταίες μου ημέρες στον ελληνικό στρατό, κάνοντας επί τιμή τον Λοχία υπηρεσίας, όταν με πλησιάζει ένας νέος στρατιώτης, ο περίφημος Κακάραλης, συμπαθέστατος και φιλότιμος όσο κανείς, ίδιος με τον Ποκοπίκο στο Γκαούρ-Ταρζάν.
«Ο λοχαγός με έστειλε να μου αναθέσετε δουλειές», μου λέει. «Τι να κάνω»:
Εγώ παίρνω το πιο πειστικό ύφος της ζωής μου και του λέω:
Τίποτα μωρέ, να, θα πάρεις μια σκουπίτσα, εκεί, και θα σκουπίσεις τους τέσσερις θαλάμους που διαθέτει η ίλη μας. Ά μετά πάρε κι ένα κουβά εκεί (το εκεί είναι στρατιωτικό) και πέρασε τα και μια φορά με μάπα. Αν τελειώσεις, πάρε ένα πανάκι και καθάρισε λίγο τα παραθυράκια των θαλάμων. Τι άλλο; Α, ναι. Πέρνα μωρέ λίγο και από την τουαλέτα, εκεί. Καθάρισε τα καλαθάκια, εκεί, από τα χαρτιά, ρίξε λίγα νεράκια εκεί και μετά πιάσε τους κεντρικούς διαδρόμους και πέρασέ τους μια φορά σκούπα μάπα, εκεί.
Όταν τελειώσεις, μάζεψε λίγο τις γόπες από την αυλίτσα εκεί, και μετά θέλω οπωσδήποτε να ανέβεις στην στέγη, εκεί, και να μαζέψεις τις βελόνες που πέφτουν εκεί από τα πεύκα.
Μετά θα τρέξεις γρήγορα γρήγορα στην κουζίνα εκεί που καθαρίζουν πατατούλες, εκεί κι όταν τελειώσεις θα βοηθήσεις λίγο εκεί και στο πλύσιμο των πιάτων και μετά θα γυρίσεις πίσω και θα κάνεις ένα μικρό πετρελαιωματάκι, τα κρεβάτια να διώξουμε λίγο τους κοριούς εκεί και μετά θα τινάξεις λίγο τα στρωματάκια, εκεί, θα τακτοποιήσεις τους θαλάμους εκεί και είσαι ελεύθερος. Έχεις έξοδο, το βράδυ, έεε;. Άρε μπαγάσα, άντε καλά να περάσεις.
Η μόνη διαφορά που είχα από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τις σημερινές του εξαγγελίες ήταν ότι στο τέλος παραδέχτηκα ότι του έκανα πλάκα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου