Πώς μπορείς να αψηφήσεις τον ορισμό που δίνουν οι εταίροι σου στην αλληλεγγύη που τυχαίνει να χρειάζεσαι; ότι δηλαδή, είναι όλα όσα μπορείς να πράξεις για να βοηθήσεις τον εαυτό σου; Επίσης πως μπορείς να ξεπεράσεις την άποψη που έχουν διαμορφώσει ειδικά για σένα κι η οποία σε ένα μεγάλο βαθμό εξαρτάται από παραδοσιακά και διαχρονικά στερεότυπα, που όταν τυχαίνει να τα χρησιμοποιούμε εμείς καμιά φορά για άλλους λαούς συνήθως χάνουμε το χιούμορ μας και αυτοκατηγορούμαστε για ρατσισμό, ενώ αυτοί τα έχουν αναγάγει σε πολιτική πρακτική; ότι δηλαδή είσαι αρκετά αναξιόπιστος από τη φύση σου και αναποτελεσματικός για να καταφέρεις οτιδήποτε; Την ίδια ώρα που πρέπει να έχεις από τη μια το βλέμμα σου στραμμένο διαρκώς στον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται ερήμην σου αλλά στα δικά σου εδάφη και από την άλλη να προστατεύεις τα νώτα σου από τα καυτά χνώτα της Τουρκίας που εξακολουθεί να βρυχάται, ως η μόνη μπαρουτοκαπνισμένη ηγεμονική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή- ευρωπαϊκής ανατολίας και βάλε- που ακόμη και σήμερα εκπέμπει πολεμικές και επίβουλες κραυγές.
Κυρίως, όμως, πως είναι δυνατόν να τους επιβάλλεις μία θέση α όταν οι ίδιοι έχουν προλάβει να σου επιβάλλουν ακόμα και την άποψη που έχουν διαμορφώσει για σένα;
Ώστε να την πιστεύεις και να μην τολμάς να την αμφισβητήσεις. Ενώ παράλληλα να την υπηρετείς κατά-γράμμα απαιτώντας από τον λαό σου να την αποδεχτεί, τάχα με το πρόσχημα ότι μόνο έτσι θα προσπαθήσει να την διαψεύσει; Και τελικά είμαστε σε θέση να καταλάβουμε το που ακριβώς μπορεί να οδηγήσει αυτή η συλλογική μας εμμονή να διαψεύδουμε διαρκώς τα στερεότυπα που έχουνε υιοθετήσει οι ξένοι για μας;
Μήπως θα τα καταφέρναμε καλύτερα αποδεχόμενοι ότι η θέση του δανειολήπτη δεν του επιτρέπει ικανά περιθώρια αντιστάσεων; Σαφώς και όχι. Μήπως επιβάλλοντας μια συγκεχυμένη μετρολογία που θα ξύσει την επιφάνεια του λίπους από όσους συσσώρευαν για χρόνια από τα αφορολόγητα ενώ παράλληλα θα αποστεγνώσει τους φορολογικά συνειδητοποιημένους;
Και πάλι όχι.
Αντί να υπόσχεται λοιπόν διαρκώς νέα μέτρα, που εκ των πραγμάτων θα αποδειχθούν ανεφάρμοστα και αναποτελεσματικά, η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να απαιτήσει νέα διερεύνηση σχετικά με το έλλειμμα του 2009, το οποίο από έμπειρους Έλληνες επιστήμονες παρουσιάζεται υπερδιογκωμένο με δαπάνες που άλλες χώρες δεν συμπεριλαμβάνουν στα ελλείμματά τους και περισσότερο χρόνο για να διεκδικήσει με δημιουργικό και αποτελεσματικό χρόνο την πολυτέλεια να εφαρμόσει κάποια συγκεκριμένα και απαραίτητα μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα χωρίς αυτή την αβυσσαλέα πίεση που την οδηγεί σε πολιτικές του ποδαριού και από το ένα λάθος στο άλλο. Εκτός και αν, έστω και μία χώρα από αυτές που μας έχουν σήμερα τοποθετήσει με στεγνά τα πόδια στο κάδρο της συλλογικής απαξίωσης, μάς αποδείξει ότι κάποτε υπήρξε πιο αποτελεσματική στην μείωση των ελλειμμάτων της σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, τολμώντας να εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές απάνθρωπης και εξουθενωτικής λιτότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου