Στις γαλαρίες πέφτω χάμω
χωρίς αισθήσεις προχωράω
στάχτη στις χούφτες μου κρατάω
φτιάχνω ένα άγαλμα από άμμο
κάθε φτερούγισμα και θρήνος
κάθε ένα τρίξιμο και λάμψη
από κοράκια ένα σμήνος
σκληρό το δάκρυ που θα στάξει
καρό σκουφί και λουλουδάτο
γιλέκο, σπόροι από σταφύλι
των παραισθήσεων Σαββάτο
χνούδι τυφλό πάνω στα χείλη
έσκισε ο κεραυνός το θρόνο
και η πεσμένη μου αυλαία
κρύσταλλο του χιονιού στο δρόμο
και απαίτηση εξορίας νέα