Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Σημεία αναφοράς


Δίχως καινούργια σημεία αναφοράς δίχως φρέσκα, αξιόλογα πρότυπα, δεν πάμε πουθενά, ούτε σαν άτομα, ούτε σαν κοινωνίες. Χωρίς εκτίμηση της ράτσας μας, του διπλανού μας, του απέναντί μας,  Χωρίς ενθάρρυνση αυτών που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Το λέω ορμώμενος απ όσα ακούω το τελευταίο διάστημα από Έλληνες που ψάχνουν για εργασία στο εξωτερικό και επιστρέφουν άπραγοι με μια μόνιμη επωδό στα χείλη: ο Έλληνας όχι απλώς δεν βοηθά τον Έλληνα, αλλά τον απωθεί, τον αποδιώχνει, χαλκεύει τις όποιες πιθανότητες για προκοπή του αναλογούν, σε αντίθεση με τους περισσότερους από τους υπόλοιπους λαούς που δείχνουν μια στοιχειώδη αλληλεγγύη στους συμπατριώτες τους. Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό; Γιατί αυτός ο Έλληνας, ο μοιραίος της Ιστορίας, εδώ δεν σου δίνει μια πραγματική ευκαιρία αν δεν είσαι γνωστός του και εκεί αν δεν είσαι άλλο από Έλληνας; Τι από το μέσα του σου προβάλλει ατυχώς και αδίκως; Ποια απελπισία τον έχει κυριέψει για τον βαθύτερο εαυτό του; Λοιπόν, τα πράγματα είναι και σύνθετα κι απλά, όπως τα προσεγγίζει κανείς, γι αυτό και νομίζω ότι αν δεν εγκαταλείψουμε άμεσα τα εργαλεία της κατεδάφισης και της ισοπέδωσης των πάντων, κι αν δεν αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τις αξίες που στοιβάζονται στο περιθώριο της ζωής μας, τίποτα καινούργιο δεν πρόκειται να γεννηθεί. Και τελικά, αν δεν τολμήσουμε να δούμε με μεγαλύτερη συμπάθεια και οίκτο τον εαυτό μας και τους γύρω μας, ειδικά αυτούς που διαφέρουν από εμάς, η κρίση θα πάρει χαρακτηριστικά διαρκή και μόνιμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου