Προοίμιο μιας νέας κανονικότητας

Όταν ένα από τα πιο τρανταχτά θεσμικά ονόματα στην ευρωπαϊκή διοίκηση ο Ανρί Μαλόζ, πρόεδρος της ευρωπαϊκής οικονομικής και κοινωνικής επιτροπής δηλώνει σοκαρισμένος με τη δήλωση που έκανε ευρωπαίος αξιωματούχος περί δισεκατομμυρίων και μιλίων που χωρίζουν την Ελλάδα και τους δανειστές από μια συμφωνία, πρέπει το λιγότερο να προβληματιζόμαστε σχετικά με την διαύγεια και την καθαρότητα που διακρίνει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Αν εξακολουθήσουμε περαιτέρω και για την επίσης πολύ σοβαρή δήλωση του ίδιου αξιωματούχου περί συνέχισης των συνομιλιών μετά το σκι των χειμερινών του διακοπών, θα αντιληφθούμε γρήγορα ότι το περίφημο έλλειμμα δημοκρατίας στην ένωση, που κανένα δε συγκινεί η αντιμετώπισή του, δηλαδή η υπεροπλία μέσων σε επίπεδο στρατηγικών αποφάσεων που διακρίνει τους υπαλλήλους της Κομισιόν (μιας υπερ-κυβέρνησης διορισμένων) έναντι των εκλεγμένων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, έχει μετατραπεί σε συστηματική αλαζονεία, πολιτικό κυνισμό και έπαρση. Ωστόσο, υπάρχουν και  πρόσωπα  στην ευρωζώνη που δεν μένουν απαθή απέναντι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, αλλά μάλλον σε γενικές γραμμές δεν έγινε και τίποτα. Ας μου επιτραπεί λοιπόν μια μικρή παρατήρηση με αφορμή τη δήλωση του ευρωπαίου αξιωματούχου για την πρόοδο των συνομιλιών. Δεν είναι δυνατό να υπάρχει τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ της πραγματικότητας και όσων παρουσιάζονται από την Κομισιόν ως στοιχεία της. Γιατί είναι δύο προσεγγίσεις που δεν επιδέχονται σύγκριση. Άρα η εντύπωση του κ. Μαλόζ ότι παίζεται παιχνίδι και υπάρχει εκβιασμός προσθέτει άλλη μια διάσταση στο μέγεθος της τραγωδίας, την οποία αν δεν συνειδητοποιήσουμε σε όλο της το εύρος πολύ γρήγορα θα βρεθούμε οριστικά και αμετάκλητα στη γωνιά της ιστορίας.