Ο σκυφτός ευθυτενής (ΠΑΡΑΜΥΘΙ)

Κείμενο-Σκίτσα: Χάρης Καραγκουνίδης


Μια φορά κι έναν καιρό

σ ένα τόσο δα χωριό

το βιβλίο της ζωής

γράφτηκε από αρχής

ένα κι ένα κάνουν δυο

λέγαν όλοι στο χωριό

μα ήταν δύο ξωτικά

που τα έβλεπαν διπλά

δυο φορές και δυο καιρούς

σε δυο τόπους μακρινούς

δυο και δύο κάναν δυο

κάποιος έκλεβε θαρρώ

μια τσιγγάνα αποβραδίς

ρόλο έπιασε μαμής

και το ένα ξωτικό γέννησε

παιδί ψηλό

για το εξωτερικό

φεύγει το άλλο ξωτικό

στη γυναίκα του λεφτά

για να στέλνει τακτικά

είχαν έρωτα πολύ

και αγάπη αληθινή

μα είχαν τώρα και παιδί

και δυσκόλευε η ζωή

το παιδί έγινε επτά

και δεν είδε το μπαμπά

μα τους έστελνε λεφτά

κάθε τόσο και χαλβά.

μα το άλλο ξωτικό

είχες ορμές ένα σωρό

και τα φτιάχνει με γλυκό

και λογά πολιτικό

ναι, θα το παραδεχτώ

ήταν δήμαρχος εδώ

μα είχε πια εκθρονιστεί

και στα πράσα είχε πιαστεί

τώρα ήθελε ένα γιο

κι είπε, «ναι» το ξωτικό

μα όταν βγήκε το παιδί

πέσαν όλοι από τη γη

ήταν και αυτό ψηλό

μα καμπούρικο, στεγνό

μόνο όποιος τόχε δει

δίσταζε να ομιλεί

χλόμιασε κι ήταν ξερός

ο παλιός πολιτικός

τους παράτησε όπου βρει

κι έφυγε ένα πρωϊ

έτρεμε η γη θαρρώ

είχε χιόνι και νερό

χειμωνιά όπου κι αν δεις

φτώχια, παγωνιά επί γης

νύχτωνε απ το βουνό

κι από του βάθους τον σωρό

γύρισε το ξωτικό

απ το εξωτερικό

τότε το ένα ξωτικό

έκλαψε με το στανιό

θα σας αναλάβω εγώ

είπε το άλλο ξωτικό

ζήσαν όλοι τους καλά

με τα δύο τους τα παιδιά

μα εκείνης το μυαλό

ήταν στον πολιτικό

τα μεγάλωσαν σωστά

και το ένα από αυτά

ο σκυφτός ευθυτενής

έγινε και βουλευτής