Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Το ταξίδι απ την αρχή

Σαν πανί ιστιοφόρου
μια αμάκα στον αέρα
μια ριπή βροχής του δρόμου
βρυχηθμός μπόρας πιο πέρα

ακυβέρνητα καράβια
μακρινές φωνές λοστρόμου
και κραυγές από ναυάγια
ήρεμα χαστούκια πόνου

δεν αξίζει παραπάνω
από εβδομήντα πέσος
το ταξίδι αυτό που κάνω
για να πλανευτώ αμέσως

ονειρεύεσαι κυρά μου;
άχρηστη σαβούρα ο ύπνος
βασανίζεσαι μακριά μου
όπως του βουνού ο κύκνος;

τα κατάρτια σου αρμενίζουν
κι εγώ πάνω τους δεμένος
μα τα όνειρα ζυγίζουν
όσο κι ένας πεθαμένος

στο παράλογο μεθύσι
με της λησμονιάς το χάπι
δε θα σε απασχολήσει
άλλο πια ποτέ η αγάπη

ένιωσες γυμνή μπροστά μου
στου πορτοκαλιού το χρώμα
τόσα χρόνια μακριά μου
και με ντρέπεσαι ακόμα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου