Η Αόρατη Πορεία

Ήταν η ώρα που έκλεινε η αγορά και όλοι οι Θεσσαλονικείς που διαθέτουν αυτοκίνητο είχαν ξεχυθεί, βιαστικοί και ανυπόμονοι στους δρόμους, για να καταλάβουν κάθε ελεύθερη σπιθαμή ασφάλτου, στην Εγνατία, την Τσιμισκή τη Λ. Νίκης, παντού.

Πριν περάσουν μερικά λεπτά από το σύνθημα για την κατάληψη των δρόμων, η Μητροπόλεως, που με είχε οδηγήσει η διάθεσή μου για περπάτημα, έπηξε. Τότε,από την πλατεία ελευθερίας ως την Μητρόπολη, το να λεωφορείο κολλούσε πάνω στο άλλο, τα αυτοκίνητα σα να είχαν μπει στην πρέσα, μη αφήνοντας περιθώριο όχι για κίνηση μα ούτε για ανάσα.

Και ξαφνικά εκεί που ήμουν αγκυροβολημένος στο ύψος του Ολύμπιον γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω μια διμοιρία των ματ να ανεβαίνει προς τα επάνω την Αριστοτέλους. Μια φωνή ακούστηκε να λέει ότι έχει πορεία κι ότι η τροχαία εξέτρεψε την κίνηση.

Ανεβαίνω κι εγώ την Αριστοτέλους και βγαίνω στην Εγνατία. Πέρα ως πέρα ο δρόμος ήτανε άδειος, κόκκινα λαμπάκια αναβόσβηναν στην αρχή και στο τέλος του. Βλέπεις, δεν είναι καθόλου συνηθισμένο γεγονός το να γίνεται πορεία μεσούσης μιας προεκλογικής περιόδου και αυτό είχε εξάψει τη φαντασία όλων μας.

-Ποιοι κάνουν πορεία; Άρχισε να αναρωτιέται ο κόσμος. Ρωτάμε ένα περιπτερά και μας λέει ότι ο δρόμος έχει κλείσει εδώ και κανά  μισάωρο, αλλά η πορεία ακόμα δεν είχε περάσει.

Κάποιοι από τους καταστηματάρχες επιβεβαιώνουν ότι ο δρόμος έχει κλείσει για να περάσει η πορεία.

 Μετά ρωτάμε τους αστυνομικούς, αυτοί θα ξέρουν, σκεφτόμαστε, αλλά ούτε κι αυτοί έχουν ιδέα.-Κλείσαμε το δρόμο επειδή έχει πορεία, λένε.

Καθίσαμε εκεί στο ένα πεζοδρόμιο της Αριστοτέλους μπας και λυνόταν το μεγάλο μυστήριο. Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν πορεία και σε πόση ώρα επιτέλους θα περάσουν;

Μα πέρασε σχεδόν μιάμιση ώρα που τριγυρνούσαμε σε όλη την περιοχή και δεν είχαμε δει ούτε δείγμα από διαδηλωτή.

Ξαφνικά, βλέπουμε μερικά αυτοκίνητα από το βάθος του δρόμου να έχουν μπει στην Εγνατία και να τη διασχίζουν. Μικρά σταγονίδια φωτός που μεγαλώνουν όσο μας πλησιάζουν.Σιγά σιγά η κίνηση άρχισε να πυκνώνει, οι περιφερόμενοι πολίτες άρχισαν να στοιβάζονται ξανά στα πεζοδρόμια, οι καταστηματάρχες να μπαίνουν στα καταστήματά τους, οι περιπτεράδες να εξυπηρετούν το κοινό τους. Καταλαβαίνουμε ότι η αστυνομία είχε λύσει την κορδέλα ασφαλείας από τις κολώνες και είχε παραδώσει ξανά στα τροχοφόρα το δρόμο.

-Γιατί παραδίδετε το δρόμο στην κυκλοφορία ενώ ακόμη η πορεία δεν έχει περάσει; ρωτάει κάποιος έναν αστυνομικό.

-Επειδή μας ειδοποίησαν ότι η πορεία έχει ήδη τελειώσει, απαντάει ο αστυνομικός.

-Ποια πορεία έχει τελειώσει; Εμείς δεν είδαμε κανένα να περνάει.

Ο αστυνομικός όμως είχε ήδη καβαλήσει τη μηχανή του και συνόδευε την κλούβα των ΜΑΤ ως την αφετηρία της, ενώ ο ερωτών έχασκε με ανοιχτό το στόμα.

-Ε, λοιπόν, είναι απίστευτο. Όχι μόνο το ότι δεν είδαμε καμιά πορεία, αλλά κυρίως ότι ο κόσμος που βρέθηκε εκείνη την ώρα στους γύρω δρόμους έδειχνε να συνεχίζει κανονικά τη ζωή του, χωρίς να νοιάζεται ή να αναρωτιέται για τίποτα.

-Για ποιο λόγο να έχει κλείσει κοτζάμ δρόμος χωρίς να έχει περάσει τελικά η πορεία; Για πιο λόγο να έχει ανοίξει ξανά όταν δήθεν η πορεία έχει τελειώσει; Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει.

Ούτε γιατί έκλεισε ο δρόμος. Ούτε γιατί άνοιξε. Ούτε και φυσικά για το ποιοι συμμετείχαν σε μια τέτοια πορεία χωρίς να έχουν γίνει αντιληπτοί από κανέναν. Αδιαφορία,λοιπόν, αν ήταν οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετς. Αν ήταν όσοι μοιράζουν φυλλάδια στο δρόμο. Οι καθαρίστριες των οικοδομών ή οι υπάλληλοι των βιοτεχνιών. Οι εργαζόμενοι που δεν δικαιούνται να αρρωστήσουν. Οι γυναίκες που σχεδόν τους απαγορεύθηκε να κάνουν οικογένεια. Αν ήταν οι άνεργοι άνω των σαράντα, των πενήντα. Οι Υπάλληλοι σε πολυκαταστήματα. Οι Ιατρικοί επισκέπτες. Οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες. Οι υπάλληλοι σε γυμναστήρια, σε κέντρα αισθητικής. Αν ήταν όσοι αδυνατούν να απεργήσουν. Όσοι δεν εκπροσωπούνται από κανέναν στο κοινοβούλιο. Όσοι δεν μπορούν να διατρανώσουν τα αιτήματά τους. Όσοι δεν έχουν πια αιτήματά. Όσοι μετράνε τη ζωή τους, μέρα μέρα, μήνα-μήνα. Αδιαφορία για το ποιοι  τελικά  ήτανε αυτοί που συμμετείχαν στην αόρατη πορεία.