Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Να μετατρέψουμε τα συναισθήματα σε πραγματικότητα (ΣΧΟΛΙΟ)

Εμείς εδώ στην Ελλάδα, για τους δικούς μας πάντα  εσωτερικούς, μικροπολιτικούς και ιδεολογικούς συνήθως λόγους είμαστε έτοιμοι με κάποιο τρόπο να αποδεχτούμε τις αντιφάσεις και τις σκοπιμότητες μια  κυβέρνησης που νομίζει ότι  μπορεί από τη μια βδομάδα στην άλλη  να προτείνει στους Έλληνες ψηφοφόρους την άρνηση ενός σχεδίου λύσης και  την αποδοχή ενός ακόμη σκληρότερου προγράμματος από τις χώρες της Ευρωζώνης,  ωστόσο οι δανειστές της χώρας δεν φαίνονται να είναι ούτε πρόθυμοι μα ούτε και υποχρεωμένοι να το καταπιούν. Οπότε, η ξαφνική αλλαγή στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που εμφανίζεται από τη μια μέρα στην άλλη πρόθυμη  να υλοποιήσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις δικαιολογημένα ξαφνιάζει τους Ευρωπαίους και αντιμετωπίζεται με τεράστια καχυποψία από το σύνολο τους, ακόμη και από εκείνους που για λόγους πολιτικούς και γεωστρατηγικούς διατίθενται θετικά προς την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Αυτές τις κρίσιμες ώρες η Ελλάδα μοιάζει να δίνει το νυν υπέρ πάντων της αγώνα για να αποδείξει ότι μπορεί να αλλάξει σελίδα και να σταθεί ισότιμα στις τάξεις ενός ασφυκτικού  πλαισίου που απαιτεί αυστηρή εφαρμογή των συμφωνηθέντων και κυρίως αξιοπιστία. Μπορεί να το κάνει με μια κυβέρνηση που μοιάζει να μη νιώθει τίποτα από πραγματική οικονομία και αγορά; Υπό προϋποθέσεις ίσως και να μπορεί. Στην καλύτερη όμως των περιπτώσεων θα χρειαστεί πολύ χρόνο και πολύ αίμα μέχρι να αρχίσει να βλέπει τα χειροπιαστά αποτελέσματα μιας άλλης προσέγγισης γιατί εκεί που εμείς βλέπουμε έστω και την έσχατη στιγμή μια προσπάθεια  του πολιτικού μας συστήματος να συνεννοηθεί για να σώσει την παρτίδα, ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει τον έναν αναξιόπιστο πολιτικό χώρο να προσφέρει την στήριξη του σε έναν άλλο . Είναι όμως πολύ θετικό το γεγονός ότι συνολικά τα πολιτικό σύστημα μοιάζει να επιλέγει, από ανάγκη επιβίωσης θα πείτε,  το δρόμο της μετατροπής των συναισθημάτων σε πραγματικότητα. Όχι ότι μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Αλλά όπως και να το δούμε το πράγμα υπάρχει πια μια κινητοποίηση που εκπέμπει εντός και εκτός συνόρων κάποια σημάδια  κανονικότητας και λειτουργίας , κάτι που θα  μπορούσε να αξιοποιήσει η χώρα μας σε οποιαδήποτε περίπτωση.

Τελικά, είμαστε ξανά στο σημείο μηδέν, με έξι χαμένους μήνες στην πλάτη μας, έτοιμοι, στην καλύτερη περίπτωση, να ξεκινήσουμε πάλι τον ίδιο δρόμο από την αρχή. Βρισκόμαστε δηλαδή στο σημείο που ο βράχος έχει φτάσει ξανά στην επιφάνεια της γης και ο Σίσυφος αναρωτιέται αν έχει κάποιο νόημα να επαναλάβει το μάταιο μαρτύριό του. Δε θα αντλήσουμε ούτε αυτή τη φορά διδάγματα από την περιπέτειά μας; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Εθνική συνεννόηση στη βάση ενδο-οικογενειακών μικρομνημονίων

Και οι δύο συνταξιούχοι, υποστηρίκτρια του ΝΑΙ ή μια, υποστηρίκτρια του ΟΧΙ η άλλη, πάνω από 60 χρόνια αδελφές και φίλες. Την εβδομάδα του δημοψηφίσματος όμως τσακώθηκαν πολύ άσχημα, υπερασπιζόμενη η καθεμιά την επιλογή της. Φυσικά, μιλάμε για γερό καυγά και όχι για απλή φιλονικία,  μιας και  αντάλλαξαν βαριές κουβέντες και έβγαλαν η  μια εναντίον της άλλης απίστευτη  χολή και απωθημένα.
Χθες, τελικά, η υποστηρίκτρια του ΟΧΙ πήρε την πρωτοβουλία και σήκωσε το τηλέφωνο για να μιλήσει με την αδελφή της , γιατί ήθελε να της ζητήσει μερικά δανεικά ώστε να πληρώσει κάποιες άμεσες υποχρεώσεις της.
-Καλά, εσύ δεν έλεγες ότι σε 48 ώρες από την επικράτηση του ΟΧΙ θα γινόταν συμφωνία και θα άνοιγαν οι τράπεζες, ρώτησε η αδελφή του ΝΑΙ.
-Έτσι νόμιζα, που να ξέρω κι εγώ, απάντησε η αδελφή του ΟΧΙ
-Μόνο να με βρίζεις ξέρεις και να με λες γερμανοτσολιού είπε η αδελφή του ΝΑΙ.
-Ναι, αλλά κι εσύ με είπες αμεσοτσαμπαμάγκισα, είπε η αδελφή του ΟΧΙ.
-Γιατί δεν είσαι; επέμεινε η αδελφή του ΝΑΙ.
-Κοίταξε, είπε η αδελφή του ΟΧΙ. Εμείς οι αμεσοδημοκράτες πιστεύουμε σε μια κοινωνία της αυτονομίας…
-Της αυτονομίας έε; και τώρα θέλεις δανεικά;
-Α ρε αδελφή της λέει. Ας τα αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη . Σκατά τα κάναμε όλοι, είπε η αδελφή του ΟΧΙ. Πες μου,  θα με βοηθήσεις, έχω ανάγκη...
-Θα σε βοηθήσω, αλλά θα κάνεις κι εσύ κάτι για μένα, είπε η αδελφή του ΝΑΙ.
-Ότι θέλεις απάντησε η αδελφή του ΟΧΙ.
-Δε θέλεις πρώτα να μάθεις τι; ρώτησε η αδελφή του ΝΑΙ
-Θα κάνω ότι θέλεις είπε η αδελφή του ΟΧΙ. Αρκεί να με βοηθήσεις, αδελφή, τώρα που έχω ανάγκη.
-Θα σε βοηθήσω και θα με βοηθήσεις είπε η αδελφή του ΝΑΙ.

Τελικά, να μη τα πολυλογώ,  η αδελφή του ΝΑΙ  δεσμεύθηκε να δώσει  στην αδελφή της του ΟΧΙ τα 130 ευρώ που χρειάστηκε για να βγει από την ανάγκη της, ενώ εκείνη από την πλευρά της όπως μαθαίνουμε δεσμεύθηκε να της τρίψει την πλάτη , να της βάψει τα μαλλιά, να της πλύνει τα χαλιά και τις κουρτίνες, να της καθαρίσει τα μπαλκόνια, να της σιδερώσει τα ασπρόρουχα και να της περάσει ένα διπλό χέρι με λαδομπογιά τα κάγκελα του  μπαλκονιού από την πλευρά της κουζίνας.


Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Η πρότασή που θα γίνει σίγουρα δεκτή (ΣΧΟΛΙΟ)


Κατά τη χθεσινή συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τόνισε: "Οι τράπεζες θα ανοίξουν σύντομα, θα ανοίξουν όταν υπάρξει συμφωνία. Να μην ανησυχεί ο κόσμος. Σε 48 ώρες μετά το δημοψήφισμα θα έχουμε συμφωνία".
Η βεβαιότητα που εκφράζει ο Έλληνας πρωθυπουργός λαμβάνει υπόψη πολλά από τα αντικειμενικά δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί τον τελευταίο μήνα, εκτός από ένα, το εύλογο χρονικό διάστημα που χρειάζεται η οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα για να ανακάμψουν από το σοκ που έχουν υποστεί την τελευταία εβδομάδα. Ωστόσο, όσο περνούν οι ώρες, τόσο περισσότερο γίνεται κατανοητό και μάλιστα από ολοένα και περισσότερες κυβερνητικές πηγές ότι το μόνο που απομένει πια προκειμένου να ολοκληρωθεί η συμφωνία με τους δανειστές είναι μια τελευταία διευθέτηση του περιτυλίγματός της ώστε αυτή να περάσει ευκολότερα από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία. Φυσικά μιλάμε για ένα ακόμη μνημόνιο με σκληρούς όρους που πιθανότατα να προβλέπει κάποια διευθέτηση για το χρέος σε συνδυασμό με το αναπτυξιακό πακέτο που έχει ήδη εξαγγελθεί από την Κομισιόν, ένα "τυράκι" που θεωρώ ότι περισσότερο μπορεί να επηρεαστεί θετικά από το "ΝΑΙ" παρά από το "ΟΧΙ".  Άρα επί της ουσίας της διαπραγμάτευσης το δημοψήφισμα ελάχιστα πράγματα μπορεί να αλλάξει. Εκεί, όμως που μπορεί πράγματι να παίξει κάποιο ρόλο είναι στις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις και στην όποια αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, όπως αυτή θα προκύψει μέσα από τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν στην αγορά και την ελληνική κοινωνία από την ερχόμενη κιόλας εβδομάδα.


Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Ο Κόκορας ευθύνεται για την έλευση της ημέρας (ΣΧΟΛΙΟ)

Τα ψέματα δεν τελειώνουν ποτέ για έναν λαό που  είναι έτοιμος να τα καταπιεί. Γι αυτό,  θα ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος  που θα κατηγορούσε το  ΣΥΡΙΖΑ ότι  ανέβηκε στην εξουσία εξαπατώντας το λαό. Όχι, δεν το έκανε. Ο λαός εξαπάτησε τον εαυτό του.
Η άποψή μου είναι ότι πάντα ο λαός επιτρέπει συνειδητά να τον εξαπατούν. Ο λαός που κολακεύεται όταν τον επικαλούνται συχνά. Που εμπιστεύεται περισσότερο αυτό που πιστεύει παρά αυτό που βλέπει.
Που εμπιστεύεται τους μάγους με τα δώρα και ό,τι ηχεί ελκυστικό στα αφτιά του. Ο λαός, ο οποίος προσπαθώντας να αποφύγει το δύσκολο δρόμο, καταλήγει πάντα σε κάποιο χειρότερο.
Ο λαός που έχει την απόλυτη ευθύνη για τη μοίρα του. Ο λαός που συγκινείται όταν  πολιτικοί τυχοδιώκτες, που δε νιώθουν από πραγματική οικονομία επειδή δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, του φιλούν τα χέρια, και του μιλούν για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, αυτός ο λαός   φταίει για όλα, ακόμα και για τις περιορισμένες επιλογές του, ακόμα και για τις πανωλεθρίες του. Ο λαός που εξακολουθεί να ψηφίζει για την προσωπική του εξυπηρέτηση. Ο λαός που στέλνει σούργελα στο κοινοβούλιο.  Αυτός ο λαός που συγκινείται μόνο από συμβολισμούς. Που δακρύζει μπροστά στην καθαρίστρια που επαναπροσλαμβάνεται στο δημόσιο, αλλά απολύει αυτή που καθαρίζει την οικοδομή για να το κάνει πλέον μόνος του.  Που κλαίει όταν βλέπει ανθρώπους στα συσσίτια, αλλά χλευάζει εκείνους που συρρέουν στις ουρές για  να βγάλουν μερικά ευρώ από την τράπεζα, μέχρι να βρεθούν κι αυτοί στα συσσίτια. Ο λαός που χρησιμοποιεί τα συσσίτια και τη φτώχεια των άλλων για να αποποιηθεί των δικών του ευθυνών.  Ο λαός που είναι έτοιμος να υποστηρίξει μέχρι τέλους αυτό που πιστεύει γιατί η αυτοδιάψευση θα του κοστίσει πολύ ακριβά στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτός ο λαός που σήμερα δεν μπορεί να μετακινηθεί να δουλέψει, να πληρώσει, να πληρωθεί, να εγχειριστεί, να κάνει τις διακοπές του, αλλά που είναι έτοιμος να πιστέψει ότι είναι πιο αξιοπρεπής και περήφανος από πριν κι ότι για όλα τα δεινά του φταίνε τα αποκρουστικά ξένα κέντρα αποφάσεων, η γερμανική μπότα, οι δοτοί Έλληνες πολιτικοί, είναι ο λαός που πίστεψε ότι σε μια χώρα με τόσο βαθιά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και τέτοια φοροδιαφυγή, θα μειώνονταν  φόροι και θα γίνονταν αυξήσεις που θα αναθέρμαιναν την οικονομία. Αυτός ο λαός, ο δικός μας, που κάπου βαθιά μέσα του είμαι βέβαιος ότι εξακολουθεί ακόμα να πιστεύει  ότι  ο κόκορας ευθύνεται για την έλευση της ημέρας είναι που ακούει τον  αποκρουστικό λαϊκιστή  Φίλη να του λέει ότι χρειάζεται περισσότερο αξιοπρέπεια παρά δουλειά. Αυτόν τον βγαλμένο από τη δεκαετία του πενήντα Έλληνα πολιτικό που λίγο αργότερα επιτίθεται σε έναν απελπισμένο άνθρωπο της αγοράς κατηγορώντας για πολιτική σπέκουλα. Ο λαός που ακούει τον αμφιλεγόμενο Λαπαβίτσα να του λέει πως η κατάσταση στις ουρές αρχίζει σιγά σιγά να εξομαλύνεται και πως ο κόσμος να αρχίζει να συνηθίζει σε αυτήν, αυτός είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την ενηλικίωσή του. Ο λαός που αποδέχεται τον εκπρόσωπο ενός μηδαμινού ποσοστού του εκλογικού σώματος Λαφαζάνη να μιλάει για plan B του ΣΥΡΙΖΑ σε Ρώσους δημοσιογράφους και να σχεδιάζει με το έτσι θέλω τη νέα γεωστρατηγική πολιτική της χώρας, αυτός ο λαός  πρέπει επιτέλους να αναλάβει  το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί και να δρομολογήσει τις όποιες εξελίξεις για την ενηλικίωσή του.