Να μετατρέψουμε τα συναισθήματα σε πραγματικότητα (ΣΧΟΛΙΟ)

Εμείς εδώ στην Ελλάδα, για τους δικούς μας πάντα  εσωτερικούς, μικροπολιτικούς και ιδεολογικούς συνήθως λόγους είμαστε έτοιμοι με κάποιο τρόπο να αποδεχτούμε τις αντιφάσεις και τις σκοπιμότητες μια  κυβέρνησης που νομίζει ότι  μπορεί από τη μια βδομάδα στην άλλη  να προτείνει στους Έλληνες ψηφοφόρους την άρνηση ενός σχεδίου λύσης και  την αποδοχή ενός ακόμη σκληρότερου προγράμματος από τις χώρες της Ευρωζώνης,  ωστόσο οι δανειστές της χώρας δεν φαίνονται να είναι ούτε πρόθυμοι μα ούτε και υποχρεωμένοι να το καταπιούν. Οπότε, η ξαφνική αλλαγή στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που εμφανίζεται από τη μια μέρα στην άλλη πρόθυμη  να υλοποιήσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις δικαιολογημένα ξαφνιάζει τους Ευρωπαίους και αντιμετωπίζεται με τεράστια καχυποψία από το σύνολο τους, ακόμη και από εκείνους που για λόγους πολιτικούς και γεωστρατηγικούς διατίθενται θετικά προς την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Αυτές τις κρίσιμες ώρες η Ελλάδα μοιάζει να δίνει το νυν υπέρ πάντων της αγώνα για να αποδείξει ότι μπορεί να αλλάξει σελίδα και να σταθεί ισότιμα στις τάξεις ενός ασφυκτικού  πλαισίου που απαιτεί αυστηρή εφαρμογή των συμφωνηθέντων και κυρίως αξιοπιστία. Μπορεί να το κάνει με μια κυβέρνηση που μοιάζει να μη νιώθει τίποτα από πραγματική οικονομία και αγορά; Υπό προϋποθέσεις ίσως και να μπορεί. Στην καλύτερη όμως των περιπτώσεων θα χρειαστεί πολύ χρόνο και πολύ αίμα μέχρι να αρχίσει να βλέπει τα χειροπιαστά αποτελέσματα μιας άλλης προσέγγισης γιατί εκεί που εμείς βλέπουμε έστω και την έσχατη στιγμή μια προσπάθεια  του πολιτικού μας συστήματος να συνεννοηθεί για να σώσει την παρτίδα, ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει τον έναν αναξιόπιστο πολιτικό χώρο να προσφέρει την στήριξη του σε έναν άλλο . Είναι όμως πολύ θετικό το γεγονός ότι συνολικά τα πολιτικό σύστημα μοιάζει να επιλέγει, από ανάγκη επιβίωσης θα πείτε,  το δρόμο της μετατροπής των συναισθημάτων σε πραγματικότητα. Όχι ότι μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Αλλά όπως και να το δούμε το πράγμα υπάρχει πια μια κινητοποίηση που εκπέμπει εντός και εκτός συνόρων κάποια σημάδια  κανονικότητας και λειτουργίας , κάτι που θα  μπορούσε να αξιοποιήσει η χώρα μας σε οποιαδήποτε περίπτωση.

Τελικά, είμαστε ξανά στο σημείο μηδέν, με έξι χαμένους μήνες στην πλάτη μας, έτοιμοι, στην καλύτερη περίπτωση, να ξεκινήσουμε πάλι τον ίδιο δρόμο από την αρχή. Βρισκόμαστε δηλαδή στο σημείο που ο βράχος έχει φτάσει ξανά στην επιφάνεια της γης και ο Σίσυφος αναρωτιέται αν έχει κάποιο νόημα να επαναλάβει το μάταιο μαρτύριό του. Δε θα αντλήσουμε ούτε αυτή τη φορά διδάγματα από την περιπέτειά μας; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει.