Αυτό που οι
Θιβετιανοί καλούν «τρελή σοφία»
είναι μια
αλάνθαστη στιγμή κενή από ουσία
είναι μια
ανόητη στιγμή γυμνή και ξοδεμένη
αυτό που οι
Θιβετιανοί καλούνε ειμαρμένη
το χέρι
βάζουν στη φωτιά, μισούνε τα ταξίδια
το πριν, το
τώρα, το μετά, τους φαίνονται όλα ίδια
τα κυνηγόσκυλα
αλυχτούν σαν νά ρχεται βαπόρι
στα ίχνη του
Ταοϊσμού το αιώνιο ανηφόρι
χιονονιφάδες
του βουνού, που σιωπηλά καπνίζει
ο μαύρος κόκορας
του νου στην ξαστεριά γυρίζει
και βρίσκει
κάποιον του συρμού που αν θες θα σε στηρίζει
και τότε
είναι πάντα που αρχίζει να χιονίζει 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου