Οι άρρωστοι επιβίωσαν

Αμόλαγε κοτόπουλα στις κάμαρες που είδες

να βάλει σε λογαριασμό μαμούνια, κατσαρίδες

ο μέσος όρος ήτανε τριάντα στο δωμάτιο

το ίδιο στρώμα νοίκιαζε διπλά, δεν είχε άγιο

τη νύχτα όλη δούλευε, κοιμότανε τη μέρα

πληροφορίες σού λεγε για να περάσεις πέρα

το σπιτικό της έζεχνε, βρωμούσε από χρόνια

δακρύβρεχτο το μέσα της μα ελάχιστη η συμπόνια

την αδελφή της έβριζε που βόηθαγε τους ξένους

και τίποτε δεν κέρδιζε απ τους καταραμένους

η ίδια εγκαταλείφτηκε από γονείς και θεία

και μόνη της κρατήθηκε πίσω απ τα σφαγεία

«στρωσίδια δε μοιράζονται», εξήγησε στον ξένο

ν αρχίσουνε να βιάζονται, θα πέρναγε το τρένο

τους έδειξε τη σήραγγα που βγάζει σ άλλο τόπο

και κάρφωσε μια σύριγγα στο μπράτσο της με κόπο

οι χώρες οι ενδιάμεσες είναι η μόνη Ιθάκη

άντεξες μαύρες θάλασσες πέθανες σε χαντάκι

είχε μια δυο συμπάθειες μά δάκρυ για κανένα

τρεφόταν μ αντιπάθειες κι όλα της ήταν ξένα

οι άρρωστοι επιβίωσαν οι υγιείς πεθάναν

κι όσους δεν υπολόγιζαν από τους πρώτους φτάναν

στη χώρα των μεγάλων των μισθών το καλοκαίρι

έφτασαν τώρα οι νεαροί μα πιο νωρίς οι γέροι