Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Submarino (Τόμας Βίντεμπεργκ-2010)


Ο Δανός σκηνοθέτης Τόμας Βίντεμπεργκ μαζί με τον Λαρς Φον Τρίερ υπήρξαν πρωτεργάτες του "Δόγματος 95" ενός οριακού κινηματογραφικό κινήματος που βασίστηκε πολύ στην οικονομία των κινηματογραφικών μέσων και στο ανατρεπτικό κινηματογραφικά ύφος του Ζαν Λυκ Γκοντάρ.
Χωρίς να  πληρεί τους κανόνες του "δόγματος 95" μιας και ανήκει σε μια άλλη περίοδο του Δανού σκηνοθέτη, η ταινία του με τον τίτλο Submarino είναι μια εξαιρετική ταινία που αφηγείται την αδυναμία δύο αδελφών, που μεγάλωσαν με την κατεστραμμένη από τις καταχρήσεις μητέρα τους, να ξεφύγουν από το περιθώριο της δανέζικης κοινωνίας, εκεί όπου τους οδήγησε η απουσία οικογενειακής αγάπης και φροντίδας. Στην αρχή της ταινίας γινόμαστε μάρτυρες των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης μέσα στις οποίες ζούσαν εκείνα τα δύο παιδιά που έπρεπε να φροντίσουν εκτός από την διαρκώς μεθυσμένη μητέρα τους και το νεογέννητο αδελφάκι τους. Η μετάβαση στην ενήλικη ζωή τους τους βρίσκει να διαπράττουν μικροεγκλήματα προκειμένου να επιβιώσουν. Ταυτόχρονα, ο ένας ψάχνει να βρει τον άλλον χωρίς μεγάλη επιτυχία πάντα. Κι ας ζούνε στην ίδια πόλη, στην ίδια περιοχή. Κι ενώ ο Βίντερμπεργκ σκηνοθετεί ολόκληρη σχεδόν την ταινία του κλινικά κι αποστασιοποιημένα, περιχαρακώνοντας με αυστηρότητα τα πλάνα του, μπροστά στην ανάγκη του θεατή να αισθανθεί κάτι περισσότερο , στο τέλος της ιστορίας αφήνει τη συγκίνηση και το συναίσθημα ελεύθερα και είναι ακριβώς εκεί όπου συντελείται ένα μικρό κινηματογραφικό θαύμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου