Πλειστηριασμοί και προστασία στρατηγικών κακοπληρωτών

Το φόβο της πως η κατάσταση με τα κόκκινα δάνεια στις ελληνικές τράπεζες μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο και να οδηγήσει την ελληνική οικονομία ακόμα και σε ένα τέταρτο πρόγραμμα, εξέφρασε η ΕΚΤ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η ανασφάλεια στις ελληνικές τράπεζες παραμένει σε υψηλό επίπεδο όσο οι στρατηγικοί κακοπληρωτές παραμένουν στο απυρόβλητο. Και το πέπλο ενός ακόμα προγράμματος, για τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών αυτή τη φορά, απλώνεται ξανά πάνω από την ελληνική κοινωνία, χάρη στην αδυναμία ή τη σκοπιμότητα των εγχώριων  θεσμών να διαχωρίσουν εκείνους που πραγματικά βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής από εκείνους που εσκεμμένα οδηγούν τα χρέη τους σε τέτοιο σημείο που να κάνει την εξυπηρέτησή τους να φαντάζει δύσκολη με σκοπό την οριστική τους παραγραφή και τον επωμισμό τους από την ελληνική κοινωνία.

Στην Ισπανία, απ όπου είχε πρωτοξεκινήσει το αντίστοιχο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, αφορούσε αρχικά σε ανθρώπους που, κατά κύριο λόγο, αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τις δόσεις των στεγαστικών τους δανείων, κυρίως επειδή είχαν περιέλθει σε πραγματική αδυναμία ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις τους κι όχι επειδή πάση θυσία προσπαθούσαν να διατηρήσουν το προηγούμενο βιοτικό τους επίπεδο, όπως συμβαίνει εδώ κατά κόρον .  Εδώ, που  η πραγματικότητα έχει σκόπιμα  και συνειδητά διαστρεβλωθεί από κυβερνήσεις που αλληθωρίζουν μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και του εκλογικού τους κοινού, προστατεύοντας ή αφήνοντας να εννοηθεί ότι προστατεύουν πρώτα απ όλα τους στρατηγικούς κακοπληρωτές , που δεν είναι και πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιοι είναι και γιατί προστατεύονται. Όλοι αυτοί όμως προστατεύονται εις βάρος της κοινωνίας. Επίσης, όλοι γνωρίζουμε ότι στη χώρα έχουν μπλοκαριστεί συνολικά οι πλειστηριασμοί και όχι μόνο εκείνοι της πρώτης «λαϊκής κατοικίας», μιας και υπάρχει ένα αδιάτρητο πλέγμα προστασίας συνολικά της περιουσίας κάποιου κι όχι μόνο της πρώτης του κατοικίας. Δουλειά να υπάρχει για δικηγόρους και  συμβολαιογράφους, δηλαδή.

Επίσης, είμαστε, πιθανότατα, μια από τις λίγες χώρες στον κόσμο  όπου αυτός που χρωστά, αντιμετωπίζεται ως ένας είδος λαϊκού μάρτυρα, ενός αγιοποιημένου βιοπαλαιστή, για τον οποίο κανείς δεν αναρωτιέται ούτε το λόγο που δημιούργησε τα χρέη του ούτε γιατί σήμερα δεν μπορεί  να τα αποπληρώσει. Λες και είμαστε  χώρα ανηλίκων που προστατεύει συνεχώς το λαό της  από τις συνέπειες των πράξεών του, και αναγκαστικά  βρίσκεται  συνεχώς υπό προστασία από τους ξένους ως  χώρα χωρίς κουλτούρα ευθύνης, που δεν μπορεί να πάρει τις τύχες της στα χέρια της.