Ξημερώνει στο αρχιπέλαγος και η γη αδειάζει
η ζωή αδειάζει σα μικρό φλασκί
ελαφρύ ας είναι τ όνειρο που σε σκεπάζει
ελαφρύ ας ειν το
χρώμα που σε κατοικεί
ελαφρύ ας είναι τ όνειρο
που σε σκεπάζει
ελαφριά η νύχτα και η προσμονή
ξημερώνει στο αρχιπέλαγος
και η γη αδειάζει
η ζωή αδειάζει σα μικρό φλασκί
βουτηγμένα στην υδρόγειο και στο αγιάζι
το ξερό ψωμί σου και η μαύρη ελιά
σα να έφτασες στο υπόγειο και δε σε νοιάζει
τι αφήνεις πίσω ποια παρηγοριά
σα να έφτασες στο υπόγειο της σαλονίκης
τη βαθιά σου δίψα για να κυνηγάς
κι όταν τέλειωσε το πάρτι της βουβής σου νίκης
κάτι αλλιώτικα λουλούδια τα ποδοπατάς
μουσκεμένο αραβόφωνο που ντελαπάρει
κακουχίες χρόνων στην απογραφή
ένα ολόγιομο απογευματινό φεγγάρι
σε απομνημονεύει, σε ακολουθεί
ένα ολόγιομο απογευματινό φεγγάρι
σε απομνημονεύει, σε ακολουθεί
ουρανός ολόγυμνος, παχύ χορτάρι
φυσαλίδες κρίνου, ξαφνική ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου