Τίποτα δεν ακουμπάμε
δίχως να πλυθούμε πια
στα μπαλκόνια τραγουδάμε
μας φοβίζουν τα παιδιά
βγαίνουμε δειλά στο δρόμο
μας την πέφτουν στις ουρές
εθιζόμαστε στον τρόμο
βήχουμε κρυφά που λες
μας κοιτά η περιπολία
κάπως εκφοβιστικά
κι αν γυρέψεις χειραψία
σου τη λένε ευγενικά
ήπιο σύμπτωμα η αγάπη
στης χλωρίνης τον καιρό
όλοι πλην των Τούρκων σκάρτοι
DNA τουρκικό
Κι ο ορισμός του παρανόμου
άλλαξε σε μια βραδιά
μη καταργηθούν δια νόμου
αγκαλίτσες και φιλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου