Ας ήμουνα εγώ

Ας ήμουνα εγώ, αν έτσι αγαπάς

αυτός  που είδες σ΄όνειρο

σε ύπνο ξένης χώρας

μεσημεριού, που σ έκανε

ν΄αρχίσεις να γελάς

μα εγώ σαν μπαίνω σ΄όνειρο

γερνάω πριν της ώρας

 

εγώ σαν μπαίνω σ΄όνειρο

παίρνω αλλόκοτες μορφές

έτσι μου λεν οι πίσω μου

σερνάμενες σκιές

πως δεν αναγνωρίζομαι

και εύκολα γελιέμαι

και όταν μ΄ονειρεύονται

εγώ όπου κι αν βρίσκομαι

κλείνω αργά τα μάτια μου

κι εκεί αποκοιμιέμαι

 

ας ήμουνα εγώ, κι ας είχε και πανσέληνο

κείνο το μεσημέρι, που λες πως μ ονειρεύτηκες

μ ένα δαδί στο χέρι

 

ας ήμουνα εγώ, αν ένιωθες καλά

που λίγο μ΄ονειρεύθηκες 

και ήρθαμε κοντά

 

μα ίσως σε ξεγέλασαν

οι άγριες καταστάσεις

πάνω στις γρίλιες οι απαλές

του ήλιου αντανακλάσεις

και πίστεψες στο όνειρο το μεσημεριανό

πως κάποιος σε πεθύμησε

και λες ήμουνα εγώ