Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί

Κριτική
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί
του Τομ Στόπαρντ
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής»

 Ποιο είναι το σκοτεινό μυστικό που βασανίζει την ψυχή του πρίγκιπα Άμλετ; Ο βασιλιάς Κλαύδιος επιστρατεύει δύο παλιούς συμφοιτητές του Άμλετ, τον Ρόζενγκραντζ και τον Γκίλντενστερν, για να το αποκαλύψουν. Ο τρόπος; Οι παλιές φοιτητικές συνήθειες, οι ξέφρενες διασκεδάσεις και οι αχαλίνωτες κραιπάλες. Στόχος τους, να αποσπάσουν σιγά σιγά την αλήθεια από τον πρίγκιπα. Είναι όμως ο Άμλετ πράγματι ένας άντρας με μυστικά, ή απλώς ακόμη ένα θύμα της άρρωστης αυλής της Δανιμαρκίας;

 Ο Κλαύδιος, ωστόσο, έχει άλλα σχέδια. Θέλοντας να απαλλαγεί από τον επικίνδυνο και ολοένα πιο ενοχλητικό πρίγκιπα, στέλνει τους δύο φαινομενικά αθώους αυλικούς να τον συνοδεύσουν στην Αγγλία, κρατώντας ένα σφραγισμένο γράμμα που διατάσσει την άμεση εκτέλεσή του. Ο Άμλετ αντιλαμβάνεται τη δολοπλοκία, αντικαθιστά το γράμμα με ένα άλλο, στο οποίο ζητά την εκτέλεση των ίδιων των αυλικών. Λίγες μέρες αργότερα, ο Άγγλος πρέσβης εισέρχεται αιφνιδιαστικά στο παλάτι για να ανακοινώσει τον θάνατο των δύο.

 Το ευφυές και πολυεπίπεδο έργο του Τομ Στόπαρντ μετατρέπει ο Στάθης Λιβαθινός σε μια ενδιαφέρουσα τραγική φάρσα. Πρωταγωνιστές, δύο σεξπηρικοί ήρωες του περιθωρίου, που αναδύονται στο φως μόνο για να γνωρίσουν τον άδικο και τραγικό τους θάνατο — προσφορά στο αδηφάγο βλέμμα του κοινού.Απομονώνοντας και φέρνοντας στο προσκήνιο το δευτερεύον αυτό δίδυμο από τον «Άμλετ», ο Στόπαρντ συνθέτει ένα ιδιοφυές έργο για την εξουσία: μια εξουσία που αρέσκεται να καταπίνει τους ανώνυμους, τους αδύναμους, εκείνους που δεν έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν την ιστορία — παρά μόνο να αφανιστούν από αυτήν.

 Η σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, ευρηματική και πολυσύνθετη, ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στην κωμικότητα και την τραγικότητα της ύπαρξης. Συνδυάζοντας διαφορετικά θεατρικά είδη, δημιουργεί μια παράσταση υψηλής αισθητικής, από την οποία αναδύονται εξαιρετικές ερμηνείες, αποτέλεσμα συλλογικής και επιμελούς δουλειάς. Η προδιαγεγραμμένη πορεία των δύο ανυποψίαστων αντιηρώων του Σέξπηρ προς το θάνατο συνοδεύεται από τη ζωντανά εκτελεσμένη μουσική του Θοδωρή Αμπαζή.