Την αγαπάς, λες, τη ζωή!

Έκλεισες τα πορτόφυλλα στους φόβους του κορμιού σου

κι άφησες το παράθυρο να μπάζει του μυαλού σου

μοιάζει το άγχος με βουβή πορεία συνδικάτου

που έχει καθοδηγητή το φόβο του θανάτου

την αγαπάς, λες, τη ζωή, κι όλο την καλοπιάνεις

όμως δεν ξέρεις τι θα πει και τι θες να την κάνεις

καμιά φορά δείχνεις χλωμός απ την πολλή υγεία

και μοιάζει αντιπερισπασμός για σένα η ευτυχία

πρέπει να νιώθεις στη ψυχή, χαρά κι ευγνωμοσύνη

για κάθε μέρα σου στη γη, που κάτι σου αφήνει

κι αν σου υπόσχεται ο σοφός, πως έχει κάποια λύση

ας είναι βρε και Δεξιός, αρκεί να βοηθήσει

Έμεινε όποιος ήταν

painting: Nicholas Down

Κάθε μέρα που περνούσε

τό νιωθε μα αδιαφορούσε

πως γινόταν συνεχώς

σαν παλιός παλιός καιρός

δε ξεχώριζε Δευτέρα

ούτε Τρίτη από άλλη μέρα

θλιβερό κέρδος θαρρείς

που περίσσευε απ τη γης

όλη μέρα συλλογιόταν

και στις μνήμες βασιζόταν

μα κουράστηκαν κι αυτές

οι στερνές γνώσεις του χθες

χώνεψαν τα μάγουλά του

και τα μάτια τα μελιά του

σακουλιάσαν στις κορφές

γέμισε ο νους σκιές

σα μια φλόγα υποταγμένη

στο κερί που σιγοτρέμει

έσφιγγε η ασαλεψιά

των χεριών η παγωνιά

μα όταν έγινε ογδόντα

κάτι ένιωσε από σπόντα

και ξεκίνησε από κει

μια ολοκαίνουργια ζωή

γέμισε η σκηνή τραγούδια

και αλλόκοτα λουλούδια

ξέχασε τα του θανάτου

κι άπλωσε τα σύνορά του

πράγμα που η ψυχή ζηλεύει

και ο νους το μαγειρεύει

πέρασε σα να ταν μπόρα

κι η ανεπανόρθωτη ώρα

ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πίσω απ το φόβο της ζωής υπάρχει του θανάτου
ο φόβος να αποδεχτείς τ αδιευκρίνιστά του
πίσω απ το φόβο της ζωής υπάρχει του θανάτου
κι ο φόβος γίνεται νταής σαν βλέπει τη σκιά του

η γνώση μας ένα σακί, γι αυτούς που απομένουν
μα ούτε καν ένα σπυρί, για εκείνους που πεθαίνουν
η γνώση μας ένα σακί, για όσα μας συμβαίνουν
μα ούτε καν ένα σπυρί για όσα ανατέλλουν

πίσω απ το φόβο της ζωής, υπάρχει του θανάτου
ποιος πλένει τα άγια της ψυχής και ποιος τα άπλυτά του
πίσω απ το φόβο της ζωής, υπάρχει του θανάτου
η αγριελιά μιας προσμονής και το νερό ενός κάκτου

η γνώση μας ένα σακί, γι αυτούς που απομένουν
μα ούτε καν ένα σπυρί, για εκείνους που πεθαίνουν
η γνώση μας ένα σακί, για όσα μας συμβαίνουν
μα ούτε καν ένα σπυρί για όσα ανατέλλουν