Η σαρκοβόρα μας αγάπη

Όποια ταυτότητα κι αν πάρεις εγώ θα σε ζητάω
κι όταν θα τρέχεις να φουντάρεις εγώ θα σε κρατάω
η σαρκοβόρα μας αγάπη, θύματα δεν αφήνει
ζει σε μια μοιρασμένη άκρη κι ότι περνά το σβήνει

Αυτό το « σ αγαπώ ακόμα» που μού πες όταν σ είδα
μοιάζει με άμμο από συμπόνια σε μια παλιά κλεψύδρα
μοιάζει με όσα για το τέλος κρατούσε η Πυθία
μοιάζει με καρφωμένο βέλος και τελική ευθεία


όποια ταυτότητα κι αν πάρεις θα σε αναγνωρίζω
δοκίμασέ με αν γουστάρεις, ζω για να σε στηρίζω
κι αν κάποτε συναντηθούμε, θα κάνω πως σε ξέρω
κι από μακριά μαζί θα ζούμε, μα μόνος θα υποφέρω

Παραλλαγή

Ακόμα κι αν μου εύχεσαι να βρω ζωή
και στα στενά σου εγώ κλωθογυρίζω
θα είναι μόνο μια απλή παραλλαγή
αυτού που έπρεπε εγώ να ζήσω

ακόμα κι αν τα ίχνη μου τα έσβησες
μ ένα σφουγγάρι και δυο χέρια ξένα
να σβήσεις δεν μπορείς αυτά που έζησες
κι αυτά που ονειρεύτηκες με μένα

ακόμα κι αν ο πόλεμος σταμάτησε
ακόμα κι αν δεν έφτασε η ειρήνη
αυτό το ενδιάμεσο δεν κράτησε
και ό,τι έμελλε δεν έχει γίνει

ΜΗΝ ΜΕ ΞΥΠΝΑΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΩ

Μην με ξυπνάτε αν δεν σας πω
αφήστε με να ζήσω
το όνειρο είναι ζωντανό
δε θέλω να το αφήσω

μην με ξυπνάτε αν δεν σας πω
πως χόρτασα αλήθεια
δεν έχω στόχο ούτε σκοπό
μα μια ενοχή στα στήθια


δεν μ αρέσει ο κόσμος τους
ούτε κι ο δικός σας
τι ζητάτε να σας πω
φτου σας και των δυο σας
το ηθικό είναι νόμιμο
όταν αδικείστε
κι όταν αδικήσετε
νομικά κινείσθε

μη με ξυπνάτε αν δεν σας πω
σας ξέφυγα στον ύπνο
βγήκα μια βόλτα να χαρώ
με πιάσατε στον ξύπνιο

μη με ξυπνάτε αν δεν σας πω
πως άλλαξε εντός μου
δρόμο, προσανατολισμό
ο εφήμερός καημός μου

δεν μ αρέσει ο κόσμος τους
ούτε κι ο δικός σας
τι ζητάτε να σας πω
φτου σας και των δυο σας
το ηθικό είναι νόμιμο
όταν αδικείστε
κι όταν αδικήσετε
νομικά κινείσθε

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

Δεν υπάρχει πρώτη αγάπη
δίχως αντοχή
στη σκιά της πάντα υπάρχει
μια γλυκιά εποχή

δεν υπάρχει πρώτη αγάπη
δίχως γυρισμό
στη σκιά της πάντα θα χει
ένα χωρισμό

αχ, ο πρώτος έρωτάς σου
ήσουνα εσύ
και όπως λεν, η πρώτη αγάπη
δεν θα ξεχαστεί

δεν υπάρχει πρώτη αγάπη
δεύτερη, μπορεί
είναι μία αυταπάτη
παγανιστική

δεν υπάρχει πρώτη αγάπη
που να ξεχαστεί
η καρδιά ψάχνει να μάθει
από πού κρατεί

αχ, ο πρώτος έρωτάς σου
ήσουνα εσύ
και όπως λεν, η πρώτη αγάπη
δεν θα ξεχαστεί

ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΗ «ΣΟΥΜΑ»

Τώρα, για να βγω από τη «σούμα»
πρέπει νά χω μία αφορμή
να τα βρει κι ο νους μπαστούνια
και να ταρακουνηθεί

πρέπει να το κάνω όμως
δίχως να με υποπτευθούν
πάντα υπάρχει τροχονόμος
για αυτούς που προσπερνούν

τώρα, για να βγω απ τη «σούμα»
και να αυτονομηθώ
πρέπει να βαφτώ με φούμα
και να ακροβολιστώ

στη ψυχολογία της μάζας
έχω γίνει ένα αχ….
στη Λωρίδα αυτή της Γάζας
ένας ντροπαλός Σεβάχ

τώρα για να βγω απ τη «σούμα»
δίχως να εξαφανιστώ
θα φορέσω μια κουδούνα
εύκολα να εντοπιστώ

80

Πήρες τον πιο νταή της τάξης
του Μητσοτάκη βαφτιστήρι
τα στεγανά κι οι παρατάξεις
χαθήκανε με το ψηστήρι

πρώτος ελάνσαρε θυμάμαι
την άσπρη κάλτσα με σκαρπίνι
ήτανε ΠΑΟΚ κι όσο να ναι
αισθητική δεν τού χε μείνει

Καρά, Μελά και Ζαγοραίο
και για πιο έντεχνα Γονίδη
το φύλο του άρεσε το ωραίο
οι αριστεροί τον λέγαν γίδι

μα είχε απόψεις που αν σε βρίσκαν
θα σε αφήναν επιτόπου
όλοι αδελφές για εκείνον ήταν
τον μόνο άντρα αυτού του τόπου

κάποια φορά του είπα κάτι
κι έσκυψα πριν μου απαντήσει
όμως το κράτησε αμανάτι
απ το μυαλό δεν τό χε σβήσει

τον συναντάω τελευταία
μου λέει μπήκε στο δημόσιο
και πως απ όλη την παρέα
μόνο εκείνος είχε όσιο

του βρήκε η μάνα του γυναίκα
δεν βγήκε καν από το σπίτι
ο γέρος τού άφησε και δέκα
εξοχικά στη Νότια Κρήτη

ένιωσα να με πνίγει κόμπος
σαν μού πε ποια ήταν εκείνη
αριστερή, ψαγμένη, κι όμως
του νταγλαρά μωρό θα γίνει

τώρα θα γίνεις και μανούλα
και γω στο Άγιον Όρος διάκος
θα σου το είπαν κι άλλοι Κούλα:
«πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος»

ΠΑΤΡΙΔΑ

Εγώ είμαι η πατρίδα σου
που κάποτε εχάθη
το δείχνει η πυξίδα σου
που ψάχνει στ άγρια βάθη

εγώ είμαι το σύνορο
που πέρασες μονάχη
το λασπωμένο αντίδωρο
η τελευταία μάχη

εγώ είμαι ο πόλεμος
που έφερε ειρήνη
νερό ξεβράζει ο υπόνομος
απελπισία η κρήνη


εγώ είμαι τα δάκρυα
στα πελαγίσια μάτια
η ακινησία στ άπειρα
του σύμπαντος αγνάντια

Μα δε θα γίνω επιστροφή
στα μάτια σου το γράφει
είμαι πατρίδα αδειανή
χωρίς δικά μου εδάφη

που ο κάτοικός της είσαι εσύ
η στέρεα ακρογιαλιά της
οι λίμνες κι οι ωκεανοί
εσύ είσαι τ όνομά της

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΤΡΟΪΚΑ, ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Δάνειο σε μοιραίες δόσεις
με νοθευμένες εντυπώσεις
του μνημονίου η γενιά, θα τοκιστεί

θα σε φοβίσουν με διαδόσεις
θέλεις δε θέλεις να πληρώσεις
μια ακόμη δόση να εξασφαλιστεί

του Λεωνίδα οι τριακόσιοι
τον αριθμό έχουν στοιχειώσει
των αναδέλφων τους που μπήκαν στη βουλή

μία σπρωξιά για κάθε δόση
ένας ακόμα που θα ενδώσει
τις Θερμοπύλες ο Εφιάλτης πια κρατεί

έρχεται η τρόικα Σπαρτιάτες
κι αυτή που της εβάλαν πλάτες
γλύφουν τους τόκους, μήπως λιώσουν πιο πολύ

πολιτικοί αγωγιάτες
ανοίξτε δρόμο διπλωμάτες
στον Λεωνίδα να διαπραγματευθεί

ΣΑΝΤΑΣ

Στον άγιο βράχο πάνω της Ακρόπολης
χαράζει πάλι σήμερα η Δευτέρα
κι οι Έλληνες σαν πιόνια της Μονόπολης
σε τζίρους χαραμίζουνε τη μέρα

το δέσιμο της πέτρας με το όνειρο
της σκόνης που χρυσώνει τον αέρα
η τόλμη που απέκτησε πατρώνυμο
στη σύγχρονη του Έλληνα μανιέρα

γινήκανε οι σημαίες πια αόρατες
δεν ξέρεις ποια να πρωτο-κατεβάσεις
οι σβάστικες στα κάδρα αδιόρατες
σε πρώτο πλάνο ευχάριστες εκφάνσεις

γινήκανε οι σημαίες της θυσίας τους
εταιρικές ταυτότητες της πάσης
τα σκαρφαλώματα της εφηβείας τους
ο φόβος τού «αν θα πέσεις τι θα χάσεις»

μονάχα οι ιδέες κυματίζουνε
σε ιστούς που δεν τους έσκιαξε ο φόβος
κι οι πλαστικές σημαίες να κιοτίζουνε
μπροστά στους νέους πού σπειρε ο νόστος

Ελλάδα προσκυνώ τη φουστανέλα του
μα ρούχο άλλο δεν τόλμησες να φτιάξεις
φοράς την ιδρωμένη τη φανέλα τού
αρχαίου, κάποιον για να ξεγελάσεις

ΠΑΚΟ

Σε είπαν κλέφτη του μυαλού
και εισιτήριο γι αλλού
σε είπαν άγρια επιστροφή
συντεταγμένη διαστροφή

σ είπαν επτάψυχο γατί
κοινωνικό εκμηδενιστή
πάκο, στυγνό ντοκιμαντέρ
της άγριας φύσης των εξπέρ

πάκο, ο οίστρος των χαμένων
η φόλα των χρεοκοπημένων
πάκο, της άγριας συμμορίας
καθαρτικό της κοινωνίας

περιθωρίων που στενεύουν
πάκο, αυτών που περισσεύουν
πάκο, τρελό ναρκωτικό
ύποπτα, τόσο θεσμικό

σε είπαν ξύπνημα φρικτό
από έναν ύπνο ιδανικό
συνείδηση μες στον καπνό
αποσταμένο πανικό

σε είπαν στέγη στη βροχή
στην παραγκούπολη που ανθεί
μυστήριο Ομηρικό
χωρίς ταξίδι, γυρισμό

πάκο, o οίστρος των χαμένων
η φόλα των χρεοκοπημένων
πάκο, της άγριας συμμορίας
καθαρτικό της κοινωνίας

περιθωρίων που στενεύουν
πάκο, αυτών που περισσεύουν
πάκο, τρελό ναρκωτικό
ύποπτα, τόσο θεσμικό

ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πίσω απ το φόβο της ζωής υπάρχει του θανάτου
ο φόβος να αποδεχτείς τ αδιευκρίνιστά του
πίσω απ το φόβο της ζωής υπάρχει του θανάτου
κι ο φόβος γίνεται νταής σαν βλέπει τη σκιά του

η γνώση μας ένα σακί, γι αυτούς που απομένουν
μα ούτε καν ένα σπυρί, για εκείνους που πεθαίνουν
η γνώση μας ένα σακί, για όσα μας συμβαίνουν
μα ούτε καν ένα σπυρί για όσα ανατέλλουν

πίσω απ το φόβο της ζωής, υπάρχει του θανάτου
ποιος πλένει τα άγια της ψυχής και ποιος τα άπλυτά του
πίσω απ το φόβο της ζωής, υπάρχει του θανάτου
η αγριελιά μιας προσμονής και το νερό ενός κάκτου

η γνώση μας ένα σακί, γι αυτούς που απομένουν
μα ούτε καν ένα σπυρί, για εκείνους που πεθαίνουν
η γνώση μας ένα σακί, για όσα μας συμβαίνουν
μα ούτε καν ένα σπυρί για όσα ανατέλλουν

ΜΠΑΣΤΕ ΑΛΕΣΤΕ

Πίνακας: Darice Machel McGuire

Η κότα έκανε το αυγό
κι ο κόκορας την κότα
τον κόκορα έκανε ο καιρός
και τον καιρό μια πόρτα

μια πόρτα πού μεινε ανοιχτή
από τον τελευταίο
μπάστε αλέστε είν η ζωή
τραβάτε με κι ας κλαίω…

η κότα έκανε το αβγό
που όλοι διεκδικούνε
μία φορά κι έναν καιρό
μια πόρτα όλοι ζητούνε

μια πόρτα πού μεινε ανοιχτή
από τον τελευταίο
μπάστε αλέστε είν η ζωή
τραβάτε με κι ας κλαίω…

ΘΑ ΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Πίνακας: Claude Monet

Εις το επανιδείν να πούμε
νά χουμε κάτι να πιαστούμε
πως πάλι θα συναντηθούμε
μια μέρα να υποκριθούμε

εις το επανιδείν να πούμε
τι φέρνει ο καιρός να δούμε
χώρια να μάθουμε να ζούμε
μακριά απ αυτά που λαχταρούμε

θά ναι μακριά η διαδρομή
η εκκαθάριση αργεί
πάρε μαζί σου ότι αρκεί
γιατί δε θα χει επιστροφή

θα ναι μακριά η διαδρομή
ξεκίνα από άλλο δρόμο εσύ
μα ελπίζω να χεις αντοχή
ώστε να φτάσουμε μαζί

εις το επανιδείν να πούμε
κι όσοι αντέχουν να ρωτούνε
απ το χωριό γοργά να βγούνε
πριν οι Ρωμαίοι επιτεθούνε

εις το επανιδείν να πούμε
στο φως που οι στιγμές περνούνε
σαν αηδόνια που γερνούνε
και στη σκλαβιά μεγαλουργούνε

θά ναι μακριά η διαδρομή
η εκκαθάριση αργεί
πάρε μαζί σου ότι αρκεί
γιατί δε θα χει επιστροφή

θα ναι μακριά η διαδρομή
ξεκίνα από άλλο δρόμο εσύ
μα ελπίζω να χεις αντοχή
ώστε να φτάσουμε μαζί

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΟΙ ΛΥΓΙΖΟΥΝ

Πίνακας: Νικόλαος Λύτρας

Κάποια στιγμή όλοι λυγίζουν
κάποια ανύποπτη στιγμή
που όλοι την πλάτη τους γυρίζουν
και όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί

κάποια στιγμή όλοι λυγίζουν
και κλαιν σα να τα νε παιδιά
και τότε όλα τους θυμίζουν
την παιδική ανεμελιά


μα είναι ανθρώπινο, είναι εντάξει
είναι μια ευαίσθητη καμπή
θέλει η ζωή κάτι ν αλλάξει
και βρίσκει αντίσταση σκληρή

κάποια στιγμή όλοι λυγίζουν
και είναι η γεύση τρομερή
ξεχνούν ποιοι είναι και τι αξίζουν
καμιά βοήθεια δεν αρκεί

κάποια στιγμή όλοι λυγίζουν
μπροστά σε κάτι που διαρκεί
κουράγια ψάχνουν κι ατενίζουν
για του Θησέα το πανί

μα είναι ανθρώπινο, είναι εντάξει
είναι μια ευαίσθητη καμπή
θέλει η ζωή κάτι ν αλλάξει
και βρίσκει αντίσταση σκληρή

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ

Πίνακας: Turner, Joseph Mallord William

Αφού κλείνει ο δρόμος που πάει εμπρός
θα ψάξω εισιτήριο για πίσω
δεν θα περιμένω ν ανοίξει η οδός
ρητά, προτιμώ να γυρίσω

κατεύθυνσης είναι διπλής η ζωή
μπορείς άμα θες να επιστρέψεις
διόδια δεν έχει η επιστροφή
στις μπάρες δεν έχει διενέξεις

αρκεί να γνωρίζεις που θέλεις να πας
και ποιους θέλεις να συναντήσεις
και γίνεται ο δρόμος χαλί να πετάς
και χειροπιαστές οι αναμνήσεις

μονάχα αν φύγεις για πίσω ξανά
το μέλλον σου θα νοσταλγήσεις
θα δεις τι σημαίνει να βρεις Ναυσικά
και τι Πηνελόπη ν αφήσεις

ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ

Θέλω να χάσω κι άλλες μάχες από εσένα
να καταλάβεις της ψυχής μου το βουνό
να υψώσεις λάβαρα της νίκης δοξασμένα
να δώσεις χάρη στον θλιμμένο μου στρατό

θέλω να χάσω κι άλλες μάχες από εσένα
να ξενυχτάω και απώλειες να μετρώ
να παραδίδω όλα τα όπλα ένα προς ένα
να σου φωνάζω ότι συνθηκολογώ

και γω θα στείλω μολυβένια στρατιωτάκια
να κάνουν δήθεν πως σκληρά θα αμυνθούν
αγγελιοφόρους δύο χάρτινα ναυτάκια
να σου μηνύσουν πως θα σου παραδοθούν

και γω θα στείλω μολυβένια στρατιωτάκια
δούρειους ίππους με λουλούδια στην κοιλιά
και δύο κόκκινα απ τον έρωτα κρινάκια
να μαλακώσουν την σκληρή σου αντηλιά

θέλω να χάσω κι άλλες μάχες από εσένα
να κτίσω πάλι το στρατό μου απ την αρχή
να βλέπω το όνειρο να ζει στα γκρεμισμένα
και στα ερείπια να βρίσκω αντοχή

θέλω να χάσω κι άλλες μάχες από εσένα
κι όταν ο πόλεμος θα έχει κερδιθεί
να βρεις πατρίδα στης καρδιάς μου τα καμένα
και να ξεχάσεις κάθε νίκη περιττή

Θηρίο ή θεός

πίνακας: Muslim Presence.com

Δύο λέξεις πριν μ αφήσεις
μού πες πως με χαιρετάς
το αλάθητο με μιας
είπες δεν θα διεκδικήσεις
αν και πια δε μ αγαπάς

κάποια λόγια πως σκορπάνε
όσα έκτισε ο καιρός
ή θηρίο ή θεός
όποιος έχει μάθει να ναι
στην αγάπη μοναχός

δύο σκέψεις πριν μ αφήσεις
σου χρωστάω να σου πω
μια συγγνώμη από καιρό
του μυαλού μου οι δονήσεις
κρύβουν όσα λαχταρώ

κάποια λόγια πως σκορπάνε
όσα έκτισε ο καιρός
ή θηρίο ή θεός
όποιος έχει μάθει να ναι
στην αγάπη μοναχός

Συντεταγμένες

Πίνακας: MIKI

Απ την κούνια το κουσούρι
σαν πανάρχαιο σαντούρι
σαν τσιφούτικο μασούρι
τελευταίο θα σου βγει

κόρες και θλιμμένοι κούροι
αρχαΐζων καλαμπούρι
της ψυχής η πρώτη μούρη
το κουσούρι σου είσαι εσύ

της χαράς αφανισμένες
παιδικές συντεταγμένες
των αξόνων οι αδένες
στο τρισδιάστατο κενό

σκέψεις προτηγανισμένες
πληγωμένες μαύρες φτέρνες
διάνοιες αφορισμένες
και τριπλό διαφορικό

ο Κομφούκιος της Μάνης
ήταν πάντοτε χαρμάνης
και ο Βούδας της Τοσκάνης
ένας Ιταλός μπεκρής

είσαι μόνο όσα χάνεις
μάθε να το απολαμβάνεις
τον καλό μην παριστάνεις
ακουσούρευτης ζωής

Παραγραφή

Ένα βήμα πριν την μήνη
του τυφλού που αποστατεί
μια κρυφή δικαιοσύνη
πνίγει την πραγματική

ξεχασμένες υποθέσεις
λήγουν πριν να εκδικαστούν
ξεγλιστράνε πριν τους δέσεις
κι όλα θα κουκουλωθούν

ύποπτες καθυστερήσεις
διαλεύκανση που αργεί
όσο κι αν παρανομήσεις
θά χουν πια παραγραφεί


με το παρελθόν σανίδα
μια πικρή παραδοχή
ότι έγινε, ότι είδα
δεν μπορεί να διορθωθεί

να αλλάξουμε σελίδα
με μια κόκκινη γραμμή
να πιαστούμε αλυσίδα
θύτες, θύματα μαζί

να πιστέψουμε που αλλάξαν
σε μια νύχτα όλοι μαζί
νέες εποχές χαράξαν
παραγράφηκε η ηθική

κοίτα, όμως, ρε συ μάγκα
που ανεβήκαν πρώτοι αυτοί
που μας βάλαν στην μαρμάγκα
στην καινούργια εποχή

κοίτα, τώρα που διστάζω
και δεν τους ακολουθώ
την παλιά Ελλάδα φράζω
για να μην παραγραφώ

ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ

Τα μόρια συμπλήρωσες με μια δαγκωματιά
την άλλη αναπλήρωσες σε μια μόνο βραδιά
ο φάκελός σου πλήρης από ερωτικές στιγμές
στο πλάϊ μου να γύρεις για να κάνεις πρακτικές

Πληροίς την πάγια μου ανάγκη για αγάπη
και την διαρκή μου επιθυμία για δεσμό
συμβασιούχα όμως σε θέλω κατ ανάγκη
εξαμηνίας και μετά το συζητώ

Σε θέλω αορίστου μα με δένει η λογική
το στίγμα του απίστου κουβαλάω μια ζωή
μαζεύω πληγωμένα πάντα βιογραφικά
γι αυτό ορισμένου χρόνου υπογράφω τελικά

Πληροίς την πάγια μου ανάγκη για αγάπη
και την διαρκή μου επιθυμία για δεσμό
συμβασιούχα όμως σε θέλω κατ ανάγκη
εξαμηνίας και μετά το συζητώ