Πίνακας: Claude Monet
Μες στα σανδάλια του Ερμή
φτερούγες βγάζει το πουλί
πάνω απ της κλώσας το αυγό
η αράχνη υφαίνει ένα σταυρό
σπάει το αμύγδαλο στη γη
και το καρύδι στο γουδί
κορίτσια αστράφτουν στο νερό
φωτιές σκορπάει το δειλινό
η ομορφιά η αληθινή
πατρίδα μου παντοτινή
κάτω απ του κόσμου τον αφρό
ξυπνά το φως μου το ιερό
η ομορφιά η αληθινή
πατρίδα μου παντοτινή
που ενώνει γη και ουρανό
πατρίδα άλλη δε ζητώ
μες στα ματόκλαδα της νιας
της Ρέας της Μυτιληνιάς
θάβω χαμένο θησαυρό
κι ένα πιθάρι με καπνό
σταφίδα γίνεται η στιγμή
σαν της τελειώσει το ζουμί
και το μαρούλι το ξερό
μαχαίρι πάνω στο νερό
είναι η ανάγκη ένα κελί
και η ελπίδα διαφυγή
πίσω απ τα στάχυα θα κρυφτώ
μια Νηρηίδα αγαπώ
