Μετά από δύο σχεδόν γεμάτους μήνες έντονης αντιπαράθεσης, πολιτικών διαξιφισμών και κυρίως αιματηρών υπονοουμένων, το καράβι του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να αράζει στο ήσυχο λιμάνι των αρχαιρεσιών της Κυριακής, με το ερώτημα κυρίως να είναι, με τι είδους πλήρωμα, ποιο καπετάνιο και προς ποιες θάλασσες θα ξαναμπαρκάρει στις 12 Νοεμβρίου.
Και οι τρεις υποψήφιοι "καπετάνιοι" χαμήλωσαν εμφανώς τους τόνους της αντιπαράθεσης τα τελευταία 24ωρα αποδεχόμενοι κατά κάποιο τρόπο, ότι την επόμενη των εσωκομματικών εκλογών, θα ήταν αδύνατο μάλλον να κινήσουν ένα τόσο βαρύ και δυσκίνητο καράβι όπως είναι το ΠΑΣΟΚ των τελευταίων δύο μηνών, στις καινούργιες θάλασσες πολιτικής που υποσχέθηκαν, χωρίς την καταλυτική συμμετοχή των υπόλοιπων δύο.
Και κυρίως ο Γ. Παπανδρέου, τον οποίο οι δημοσκοπήσεις φέρνουν ως το ακλόνητο φαβορί για την επανεκλογή του στο αξίωμα του προέδρου του κινήματος:
Η αλήθεια είναι ότι δεν άκουσε και λίγα αυτές τις ημέρες ο πρώην υπουργός Εξωτερικών: Άλλα από αυτά δίκαια και άλλα λιγάκι υπερβολικά. Όμως στα υπέρ του μπορεί να συμπεριλάβει κανείς μιαν αύρα μεγαλοθυμίας που αποπνέει, μια ικανότητα σύνθεσης και ένα πολιτικό ταμπεραμέντο ικανό να προσαρμοστεί στις διαφορετικές καταστάσεις και να συνθέσει εκ νέου το εσωκομματικό παζλ του μεγάλου κινήματος.
Το καίριο ερώτημα, όμως, για τον "αρχηγό" Παπανδρέου, αφορά κυρίως, τη δυνατότητά του να ξανασυγκινήσει το χαμένο ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, το αρκετά μεγάλο μέρος των οπαδών του κινήματος, που δεν πίστεψαν αρκετά ή που δεν πιστεύουν πλέον στην προσωπική του δυναμική.
Ο έμπειρος πολιτικός ακόμα γνωρίζει πολύ καλά, ότι δύσκολα το κόμμα του θα ξαναβρεθεί σύντομα στην εξουσία, με έναν "χλιαρό" Βαγγέλη Βενιζέλο, γι αυτό και θεωρώ ότι είναι απλώς θέμα χρόνου, στην περίπτωση τελικά που επαληθευτούν τα προγνωστικά που "δείχνουν" ανανέωση της θητείας του, η επαναπροσέγγιση των δύο ανδρών και η αξιοποίηση του Μακεδόνα πολιτικού σε δύσκολους ρόλους, παρόμοιους με αυτούς που επιτυχώς αναλάμβανε το προηγούμενα τρεισήμισι χρόνια.
Σίγουρα όμως ο κ. Παπανδρέου διαθέτει το πολιτικό ένστικτο να μπορεί να αντιληφθεί από την μεγάλη εμπειρία του στα κοινά, ότι τα πράγματα στην πολιτική είναι τόσο ρευστά και ασαφή, που δεν είναι διόλου απίθανο κάποιες φορές να μπορεί ένας πολιτικός αρχηγός να προσβλέπει με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον λεγόμενο εσωκομματικό του αντίπαλο, παρά στους καταγεγραμμένους στη συγκεκριμένη συγκυρία ως συντρόφους του, ειδικά όταν δεν γνωρίζει για ποιους πραγματικά λόγους βρίσκονται στο πλευρό του.
Και φυσικά, ποιοι τον στηρίζουν από εμπιστοσύνη και ποιοι από έλλειψη εμπιστοσύνης, όπως προσφάτως υπαινίχθηκε ο κ. Βενιζέλος.
Το ΠΑΣΟΚ που θα "ξυπνήσει" τη Δευτέρα, θα πρέπει να είναι ένα κόμμα, αποφασιστικό, προγραμματικό, μαχητικό και κυρίως ικανό να παλέψει άμεσα για την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Δηλαδή ένα κόμμα χωρίς "καμένα χαρτιά" και κυρίως χωρίς "καμένα" τα "βαριά" του χαρτιά. Ένα κόμμα που δε θέλει να συρρικνωθεί, αλλά επιθυμεί να διευρυνθεί σε μια όμως τόσο περίεργη πολιτική συγκυρία που αναδεικνύει κυρίως ως ρυθμιστές της τύχης του, τους δύο ηττημένους της Δευτέρας , παραδόξως περισσότερο ακόμα, κι από τον ίδιο τον νικητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου