Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

UNITED 93 (ΑΡΧΕΙΟ)

Νέες ταινίες. Το πρωϊνό της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, αυτό που άλλαξε τόσο καθοριστικά την ιστορία της Αμερικής και έπληξε τόσο θανάσιμα την ισορροπία ολόκληρου του πλανήτη, ξεκίνησε νωχελικά και αργόσυρτα, όπως, σχεδόν, κάθε άλλο πρωϊνό στην αχανή χώρα.

Η Αμερική σιγά σιγά ξυπνάει, οι εργαζόμενοι πηγαίνουν στις δουλειές τους και τα αεροδρόμια όλης της χώρας αποκτούν και πάλι ζωή και παλμό.

Πιλότοι, αεροσυνοδοί, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, στελέχη της πολιτικής και της στρατιωτικής αεροπορίας, υπεύθυνοι ραντάρ, τηλεπικοινωνιών και κατώτεροι "πτητικοί" υπάλληλοι, της τροφοδοσίας, των ελέγχων, των εισιτηρίων και των αποσκευών, αναλαμβάνουν αγουροξυπνημένοι τα πόστα τους, χωρίς να υποψιάζονται πόσο οριακή θα αποδεικνυόταν εκείνη η μέρα-ορόσημο στην ζωή και την καριέρα τους.

Ξαφνικά, εμφανίζονται κάποια μικροπροβλήματα στις επικοινωνίες με ορισμένα από τα αεροπλάνα που βρίσκονται ήδη στον αέρα, κάποιες αδιευκρίνιστες κραυγές ακούγονται και η κρίση βαθμιαία κλιμακώνεται μέχρι να αποκτήσει την τελική της μορφή και να ξεκαθαρίσει η εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει.

Τέσσερις αεροπειρατείες βρίσκονται σε εξέλιξη, στον εναέριο χώρο των Ηνωμένων Πολιτειών και η αρχική ανησυχία μετατρέπεται σταδιακά σε αναστάτωση, φόβο και τελικά πανικό, όταν αεροπειρατές ρίχνουν ένα ένα τα αεροπλάνα που κατέλαβαν, στην καρδιά του αμερικανικού εμπορίου και στη διοίκηση του αμερικανικού στρατού . Θα υπάρξει και συνέχεια;
Η Αμερική παγώνει όταν συνειδητοποιεί ότι δέχεται επίθεση.

Ένα από τα αεροπλάνα, ωστόσο, δεν θα φτάσει ποτέ στον επιδιωκόμενο στόχο των αεροπειρατών του, μετά από την ηρωϊκή προσπάθεια ορισμένων επιβατών να επανακτήσουν τον έλεγχο της πτήσης τους.

Πρόκειται για την πτήση 93, με την ιστορία της οποίας ασχολείται, κυρίως, το εξαιρετικό φιλμ του Paul Greengrass.

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Γι αυτό και η επιτυχία του σημαντικού σκηνοθέτη έγκειται στο γεγονός ότι μετατρέπει τους θεατές σε συμπρωταγωνιστές απλών καθημερινών ανθρώπων που η μοίρα και η συγκυρία χτυπάει ανελέητα και κυρίως σε ανθρώπους συμπάσχοντες, λιγότερο θεατές και περισσότερο συνειδητοποιημένες περσόνες.

Η σκηνοθεσία είναι αριστοτεχνική και εξαιρετικά μελετημένη. Κάμερα στον ώμο, γρήγορα, νευρικά πλάνα αλλά και ήρεμη καταγραφή των συναισθημάτων, αποδίδουν με ακρίβεια και αληθοφάνεια την πιθανή διαδοχή των γεγονότων.

Ένα φιλμ που σε ξαφνιάζει με την ωριμότητα και την ψυχραιμία του, περισσότερο ντοκιμαντέρ με αληθινούς ήρωες, παρά κλασική μυθοπλασία, στο οποίο κανείς από τους χαρακτήρες δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα και όπου όλοι είναι ίσοι μεταξύ ίσων, όπως άλλωστε και οι άνθρωποι μπροστά στον κίνδυνο και το φάσμα του θανάτου.

Συγκλονίζει και καθηλώνει η εκπληκτική σκηνή στο αεροπλάνο, όπου αεροπειρατές και επιβάτες προσεύχονται ταυτόχρονα, εξίσου τρομοκρατημένοι και ανίσχυροι, στον δικό τους θεό ο καθένας, αποζητώντας απεγνωσμένα έλεος, επέμβαση, βοήθεια και λύτρωση, ώστε να τελειώσει επιτέλους το μαρτύριο τους και να γίνει το πικρό θέλημά του, όποιο κι αν είναι αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου