Νέες ταινίες. Κάποιοι άνθρωποι δεν αντιστέκονται συχνά στον πειρασμό να βάλουν με την φαντασία τους τον εαυτό τους στη θέση του πρωταγωνιστή ενός μακελειού.
Ζούνε μεταξύ μας- αποδεικνύει συχνά πυκνά η επικαιρότητα- και δρούνε σχεδόν αναπάντεχα υποταγμένοι στις νόρμες ενός τέλεια σχεδιασμένου στο μυαλό τους καταστροφικού project.
Είναι άνθρωποι που συνήθως καταπιέζονται τόσο στο εργασιακό τους περιβάλλον όσο και στην προσωπική τους ζωή, βλέποντας τον ουρανό και την οροφή του γραφείου τους να χαμηλώνει, τους τοίχους των σπιτιών τους να πλησιάζουν να τους συνθλίψουν και τις κοντόθωρες προοπτικές τους να αναζητούν απεγνωσμένα μια δυνατότητα διάρρηξής τους.
Ο Μπομπ Μακόνελ χωράει στην παραπάνω περιγραφή. Είναι ένας υπάλληλος που έχει βαρεθεί την ασημαντότητά του και μισεί όλους εκείνους που δεν κατάφερε να τους τραβήξει την προσοχή.
Κι όχι μόνο: Η καθημερινή μίζερη οκτάωρη εργασία του σημαδεύεται από ένα σωρό προσβολές, υποβαθμίσεις και γελοιοποιήσεις που μόνο με ένα λιγάκι πιο λοξό κοίταγμα των πραγμάτων μπορούν να γίνουν υποφερτές.
Ο Μπομπ, λοιπόν, βρίσκεται ακριβώς πάνω στη λευκή γραμμή των κοινωνικών συμβάσεων και είναι πανέτοιμος να περάσει απέναντι, σχεδιάζοντας με την παραμικρή λεπτομέρεια στο μυαλό του, το ξεκλήρισμα των συναδέλφων του στο γραφείο.
Τα σχέδιά του όμως δεν παίρνουν "σάρκα και οστά". Τουναντίον.
Μια ήσυχη συνηθισμένη ημέρα στο γραφείο ο Μπομπ καταλαβαίνει ότι στη ζωή τίποτα δεν μπορείς να προγραμματίσεις. Και από ασήμαντος υπάλληλος και υποψήφιος μανιακός δολοφόνος, εν μια νυκτί μεταμορφώνεται σε ήρωα που σώζει τη ζωή της συναδέλφου του Βανέσα και βλέπει τη δική του ύπαρξη να αποκτά λίγη από τη σημασία που ονειρευόταν.
Ενδιαφέρουσα ταινία που τοποθετεί στο επίκεντρο της ιστορίας της έναν άνθρωπο εσωστρεφή, μυστικοπαθή, εσωτερικό μα και λιγάκι απωθητικό.
Έναν υπάλληλο που αντιλαμβάνεται τη μοναξιά του σαν φυλακή και την αδιαφορία που εμπνέει στους συνανθρώπους του σαν μια μεγάλη και απειλητική δύναμη που προσπαθεί να τον συνθλίψει.
Τον ρόλο του Μπομπ Μακόνελ ενσαρκώνει με ιδιαίτερη ένταση και προσωπικότητα ο Κρίστιαν Σέλτερ, ενώ η σκηνοθεσία του Φρανκ Καπέλο αποστρέφεται κάθε σοβαροφάνεια, προσεγγίζοντας το θέμα της με σπινταριστά, εύθυμα πλάνα και γρήγορο, χοντροκομμένο μοντάζ που παραπέμπει κάποιες φορές σε παρωδία.
Ζούνε μεταξύ μας- αποδεικνύει συχνά πυκνά η επικαιρότητα- και δρούνε σχεδόν αναπάντεχα υποταγμένοι στις νόρμες ενός τέλεια σχεδιασμένου στο μυαλό τους καταστροφικού project.
Είναι άνθρωποι που συνήθως καταπιέζονται τόσο στο εργασιακό τους περιβάλλον όσο και στην προσωπική τους ζωή, βλέποντας τον ουρανό και την οροφή του γραφείου τους να χαμηλώνει, τους τοίχους των σπιτιών τους να πλησιάζουν να τους συνθλίψουν και τις κοντόθωρες προοπτικές τους να αναζητούν απεγνωσμένα μια δυνατότητα διάρρηξής τους.
Ο Μπομπ Μακόνελ χωράει στην παραπάνω περιγραφή. Είναι ένας υπάλληλος που έχει βαρεθεί την ασημαντότητά του και μισεί όλους εκείνους που δεν κατάφερε να τους τραβήξει την προσοχή.
Κι όχι μόνο: Η καθημερινή μίζερη οκτάωρη εργασία του σημαδεύεται από ένα σωρό προσβολές, υποβαθμίσεις και γελοιοποιήσεις που μόνο με ένα λιγάκι πιο λοξό κοίταγμα των πραγμάτων μπορούν να γίνουν υποφερτές.
Ο Μπομπ, λοιπόν, βρίσκεται ακριβώς πάνω στη λευκή γραμμή των κοινωνικών συμβάσεων και είναι πανέτοιμος να περάσει απέναντι, σχεδιάζοντας με την παραμικρή λεπτομέρεια στο μυαλό του, το ξεκλήρισμα των συναδέλφων του στο γραφείο.
Τα σχέδιά του όμως δεν παίρνουν "σάρκα και οστά". Τουναντίον.
Μια ήσυχη συνηθισμένη ημέρα στο γραφείο ο Μπομπ καταλαβαίνει ότι στη ζωή τίποτα δεν μπορείς να προγραμματίσεις. Και από ασήμαντος υπάλληλος και υποψήφιος μανιακός δολοφόνος, εν μια νυκτί μεταμορφώνεται σε ήρωα που σώζει τη ζωή της συναδέλφου του Βανέσα και βλέπει τη δική του ύπαρξη να αποκτά λίγη από τη σημασία που ονειρευόταν.
Ενδιαφέρουσα ταινία που τοποθετεί στο επίκεντρο της ιστορίας της έναν άνθρωπο εσωστρεφή, μυστικοπαθή, εσωτερικό μα και λιγάκι απωθητικό.
Έναν υπάλληλο που αντιλαμβάνεται τη μοναξιά του σαν φυλακή και την αδιαφορία που εμπνέει στους συνανθρώπους του σαν μια μεγάλη και απειλητική δύναμη που προσπαθεί να τον συνθλίψει.
Τον ρόλο του Μπομπ Μακόνελ ενσαρκώνει με ιδιαίτερη ένταση και προσωπικότητα ο Κρίστιαν Σέλτερ, ενώ η σκηνοθεσία του Φρανκ Καπέλο αποστρέφεται κάθε σοβαροφάνεια, προσεγγίζοντας το θέμα της με σπινταριστά, εύθυμα πλάνα και γρήγορο, χοντροκομμένο μοντάζ που παραπέμπει κάποιες φορές σε παρωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου