Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

HANCOCK (ΑΡΧΕΙΟ Β)

Όταν ένας υπερφυσικός ήρωας προκαλεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι καλείται να επιλύσει, είναι φανερό πως αντιμετωπίζει ένα σαφέστατο πρόβλημα προσανατολισμού. Όταν, επιπλέον, καταφέρνει να γίνεται και αντιπαθής στους συνανθρώπους του, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να επενδύουν στην παρουσία του και να νιώθουν μαζί του ένα ανακουφιστικό είδος ασφάλειας, αντί να τον αποφεύγουν, είναι ξεκάθαρο ότι, εκτός των άλλων, αντιμετωπίζει και έλλειμμα αυτογνωσίας.
Αυτά τα δύο στοιχεία λοιπόν (προσανατολισμό και αυτογνωσία), καλείται να προσδώσει στον άγαρμπο, ανασφαλή, ακαλλιέργητο σούπερ ήρωα «Hancok» ένας καλόκαρδος ιδεαλιστής επικοινωνιολόγος. Ένας ουμανιστής βγαλμένος από τις φύτρες άλλης εποχής, που έχει βάλει σκοπό της ζωής του, να του εμφυσήσει το αίσθημα του χρέους απέναντι στην κοινωνία, ένα αίσθημα που κάθε άνθρωπος με ιδιαίτερες δυνατότητες θα έπρεπε να διαθέτει.

Η ταινία του Peter Berg είναι αρκετά ενδιαφέρουσα στο βαθμό που ξεφεύγει από τα τετριμμένα γνωρίσματα των «σουπερηρωϊκών» ταινιών.

Η απροστάτευτη, αντιηρωική μορφή που ενσαρκώνει ο Will Smith, για παράδειγμα, παρουσιάζει αρκετά γοητευτικά στοιχεία με κυριότερο την αίσθηση του ευάλωτου και την πυρετώδη αναζήτηση των ριζών του, που τον καθιστούν υποψήφιο «ανθολογίας» στην ιστορία του συγκεκριμένου είδους ταινιών. Στον βαθύτερο πυρήνα του, εκεί, όπου εδράζει πάντα μια επώδυνη αλλά προωθητική αλήθεια, ο Hancock αναζητά την αρχή του νήματος αυτού του χαρίσματος που προσπαθεί να καταλάβει αν είναι ευχής έργο ή κατάρα..

Τελικά, η ταινία, όσο πρωτότυπη θεματολογία διαθέτει, τόσο προβλέψιμα εξελίσσεται, με άξονα μια επιφανειακή σκηνοθεσία που παράγει αβάθεια συναισθημάτων, ρηχότητα νοημάτων και ουσιαστική έλλειψη συναισθηματικής έντασης.
Ο κλοιός της γοητείας του ανυπεράσπιστου σούπερ ήρωα γρήγορα θρυμματίζεται και η αποκάλυψη της αλήθειας είναι το ίδιο οδυνηρή για εκείνον και τον θεατή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου