Αν με ρωτούσε κανείς, για ποιους λόγους, θεωρώ ότι, ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να μας συγκινούν ταινίες με θέμα τις παιδικές φιλίες και τις επιστροφές των ηρώων τους στην γενέθλια τους γη , πρόχειρα θα του απαντούσα: μα επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Επειδή, όλοι μας επιστρέφουμε καθημερινά στα πάτρια εδάφη των παιδικών μας αναμνήσεων είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.
Και επειδή τέλος, όλοι μας, είτε απομακρυνθήκαμε από τον τόπο στον οποίο μεγαλώσαμε, είτε παραμένουμε «ανθυγιεινά» εγκλωβισμένοι σ αυτόν, αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει κανένα δυσκολότερο ταξίδι από αυτό της επιστροφής.
Τις ίδιες σκέψεις πιθανότατα μοιράζεται και ο Mark Forster, που έπιασε να σκηνοθετήσει ένα σενάριο πλούσιο σε συναισθήματα, εικόνες και οσμές, αποδεικνύοντας πως η ιστορία μιας παιδικής φιλίας , που συνεχίζει, προϊόντος του χρόνου, να εξελίσσεται απόντων των μελών της, μπορεί ακόμα να συγκινήσει, ακολουθώντας τον γνωστό πατροπαράδοτο κινηματογραφικό ρου: Εμπειρίες, αποχαιρετισμός, λήθη, επιστροφή, λύτρωση.
Ο βασικός ήρωας της ταινίας, είναι ο Amir, ένας Αφγανός συγγραφέας που ζει και εργάζεται στην Αμερική, παντρεμένος, με την όμορφη και συμπονετική Soraya.
Tη στιγμή, ακριβώς που η καταξίωση καταφθάνει στο σπίτι του Amir, πακεταρισμένη σε ένα μεγάλο χαρτοκιβώτιο γεμάτο με μερικά αντίτυπα, του προσφάτως εκδοθέντος βιβλίου του, ένα τηλεφώνημα έρχεται να του ταράξει την ευτυχία και να νοθεύσει το γλυκερό παρών με μερικές πικρές σταγόνες ενός ανολοκλήρωτου παρελθόντος.
Στην άλλη γραμμή του σύρματος, ο Amir, ακούει μετά από χρόνια τον αγαπημένο του θείο, να του ζητάει να «κάνει για μια ακόμη φορά το καλό», επιστρέφοντας για έναν λόγο πολύ σοβαρό στον τόπο που εγκατέλειψε μαζί με τον πατέρα του κατά την διάρκεια της ρωσικής εισβολής το 1979.
Προτού, όμως, από την αληθινή επιστροφή, σε μια χώρα σχεδόν αγνώριστη, ο Amir θα βιώσει την βίαιη επιστροφή των αναπολήσεων, των καταχωνιασμένων αναμνήσεων και των βασανιστικών ενοχών.
Η δε προσγείωσή του στην Αφγανική πραγματικότητα, των ρωσικών ερειπίων και της «δικαιοσύνης» των Ταλιμπάν θα είναι γεμάτη εκπλήξεις, ανατροπές, δράση και ευκαιρίες για αυτοκάθαρση και εξιλέωση.
H δραματική ταινία του Mark Forster, τοποθετημένη κατά ένα μέρος της, στην ερημωμένη αφγανική γη, των αμμόλοφων και των πλινθόκτιστων συνοικιών, και κατά ένα δεύτερο, στις Ηνωμένες Πολιτείες των μουσουλμάνων εμιγκρέδων που προσπαθούν, διατηρώντας τις παραδοσιακές τους αρχές και αξίες να στεριώσουν και να προκόψουν σε ένα τόπο που σε τίποτα δε θυμίζει τον δικό τους, έχει ως κεντρικό της άξονα την εξιλέωση που αναζητά ένα δειλό παιδί, που ζει και εργάζεται μέσα στο σώμα ενός πετυχημένου, αλλά και βαθιά τραυματισμένου 30χρονου άνδρα.
Η ιστορία που μας αφηγείται ο σκηνοθέτης είναι πλατιά, χυμώδης και κινείται με εξαιρετική άνεση σε διαφορετικά επίπεδα, ταξιδεύοντας με την ευχέρεια που της εξασφαλίζει το προσεγμένο της μοντάζ από το πριν στο σήμερα και πάλι στο πριν.
Πάντα, όμως, επιστρέφοντας σ ένα πανέμορφο γλυκό ανοιξιάτικο ουρανό, που μοιάζει με την αλλοπρόσαλλη αντανάκλαση μιας ξερής και άγονης γης. Έναν ουράνιο θόλο, γεμάτο με πολύχρωμους χαρταετούς, που μάχονται για την επιβίωσή τους στα χέρια ανθρώπων, που διασκεδάζουν, αντιμετωπίζοντας, τους πλέον αδύναμους, ως χάρτινες ευκαιρίες ανταγωνισμού, επιβολής και άσκησης της εξουσίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου