ΘΗΤΕΙΑ

Από το τρένο στη γραμμή
να μας κοιτάξουν οι γιατροί
λίγες ανάσες και μετά στο σιτιστή

Η μέρα μίκρυνε πολύ
μέσα στο θάλαμο σιωπή
για να μας δείξουνε τον φάκελο οι παλιοί

Η πρώτη τάση για φυγή
δυο τρεις ζητούν αναβολή
γιατί τους πιάσαν με χασίς στο ΚΨΜ

Χέρι ψηλά μες στη βροχή
άκυρο, λόχος προσοχή
πρέπει να λιώσει το τακούνι στο δεξί

Δύο βδομάδες χαβαλές
υπηρεσίες χαλαρές
τρίγωνα σάντουιτς, “μηχάνημα” καφές

Οι κρητικοί παραξενιές
οι αθηναίοι “τιμητές”
οι μακεδόνες φανερά τοπικιστές

Ορκωμοσία και χαρά
η πρώτη άδεια πονά
νά’ μαστε μέσα το πολύ ως τις εφτά

Στην πύλη ψάχνουν αφορμή
χρέωση όπλου και βολή
η πρώτη έξοδος με την επιστροφή

Μεσημεριάτικη φρουρά
στις πέντε πάλι αναφορά
σε ένα μήνα πλέον βάζουμε σειρά

Για το συσσίτιο στην ουρά
και κατευθείαν στη σκοπιά
δεύτερο νούμερο στα πυρομαχικά

Μελαγχολία το πρωί
χωρίς καμία αφορμή
έχουμε Τρίτη, δηλαδή νυχτερινή

Κάποιοι γνωρίζουν από πριν
το πού θα πάνε και γιατί
την ειδικότητα και το διοικητή


Καθαριότητα οπλισμού
και προστασία υλικού
υπό τα βλέμματα του ανθυπολοχαγού

Φεύγοντας κρύο και βροχή
για μια βδομάδα ανακωχή
θά’ μαστε μέσα στη μονάδα Κυριακή

Μπαίνοντας βλέπω κι απορώ
έναν αξύριστο σκοπό
“τέσσερις μέσα” λένε οι φήμες για εδώ

Φωνάζει “γειά σου απαλλαγή”
χαμογελάμε σα λαγοί
με μια υποτέλεια που γίνεται πληγή

Από το στάγιερ στο γιατρό
και από κει για φαγητό
φαίνονται ήσυχα τα πράγματα, θαρρώ

Κάποιος φωνάζει “εκατό”
όπως τυλίγει τον καπνό
και γω νομίζω πως θα μείνω πάντα εδώ

Ποιός θα ξυπνήσει τον παλιό
για να αλλάξει τον σκοπό
όταν θα φύγουν θα ησυχάσουμε, θα πω

Φεύγαν κι ερχόντουσαν πολλοί
το Μάιο στρατηγική
χώροι ευθύνης λόχου καθαροί

Είκοσι μέρες στα πλωτά
και άλλες τόσες στα βουνά
βολές, αγήματα, ασκήσεις, παγωνιά

Είναι αλήθεια πιο καλά
για το φαντάρο ν’ αγαπά,
ή του προσθέτει στο κεφάλι ένα μπελά;

Το Πάσχα σβήνει η φυλακή
θά’ μαστε μέσα Κυριακή
διπλή σκοπιά, κρασάκι και χοροί

Κάποτε πάλιωσα κι εγώ
και απαιτούσα σεβασμό
μα ευτυχώς ήταν πολύ προσωρινό

Είχα κρεβάτι χαμηλό
δίπλα στη θέρμανση, ζεστό
κι ήταν σπουδαίο το συναίσθημα αυτό

Δυο μέρες πριν απολύθώ
μοίραζα ότι κουβαλώ
ξεθωριασμένο απ’ το χρόνο ρουχισμό

Κελαηδούσαν τα πουλιά
στην τελευταία αναφορά
κι ήταν τα άρματα στην άκρη σιωπηλά

Ο τελευταίος μας καφές
λίγες ακόμα υπογραφές
κι όσα περάσαμε χαθήκανε στο χθες