Ανάγκη δημιουργίας μιας νέας οικολογικής, ανθρωποκεντρικής ιδεολογίας

Πίνακας: Πικάσο

Κατεξοχήν οι άνθρωποι εμπνέονταν από τις ιδεολογίες και τις χρησιμοποιούσαν ως έναν μπούσουλα στην ιστορική τους διαδρομή. Τους έδιναν τη δυνατότητα να νιώθουν ότι γνωρίζουν που πατούν, ποιοι είναι, τι πιστεύουν και ποιος είναι, σε γενικές γραμμές, ο προορισμός τους. Έτσι, ο Α γνώριζε πολύ καλά, ότι σύμφωνα με τα πιστεύω του, πρέπει να προσπαθήσει να παράγει πλούτο, ο δε Β, είχε αντιληφθεί από σχετικά νωρίς ότι έπρεπε να ξοδέψει όλη του την ενέργεια σε μια συλλογικότητα που οδηγεί δυνητικά σ έναν πιο δίκαιο και ανθρώπινο κόσμο κ.ο.κ. Και για να υποστηρίξουν αυτή την ψυχική τους τάση εφηύραν ιδεολογικές και θεωρητικές βάσεις με τις οποίες ερμήνευαν τον κόσμο πάντα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία.
Σήμερα όλοι μας βρισκόμαστε μπροστά σε μια μετάβαση από έναν κόσμο ιδεολογικά τακτοποιημένο σε έναν άλλο όπου τίποτα δεν θα είναι προφανές.
Οι ψυχικές και βιολογικές ανάγκες των ανθρώπων έχουν γίνει περισσότερο σύνθετες από ποτέ με συνέπεια να μην ικανοποιούνται από τις υπάρχουσες πολιτικές θεωρίες, που μοιάζουν να φθείρονται στα χέρια των τελευταίων υπέρμαχων τους με καταιγιστικό ρυθμό. Αυτό, ωστόσο, που παραμένει πάντα ζωντανό είναι το αίτημα που κρύβεται στον πυρήνα τους. Για κοινωνική δικαιοσύνη και δίκαιο καταμερισμό του πλούτου από τη μια, για απόλυτη ελευθερία στην άσκηση του επιχειρείν από την άλλη.
Η κατάρρευση του σοσιαλιστικού μοντέλου, όπως επιδιώχθηκε να εφαρμοστεί στις πρώην χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, συναντά σήμερα την κατάρρευση των κοινωνικών διαστάσεων του καπιταλισμού, καθώς και τα δύο συστήματα υπάκουσαν στην ίδια νομοτέλεια που τα εξώθησε να εξυπηρετήσουν τελικά μόνο τα συμφέροντα ενός σκληρού πυρήνα υπερασπιστών τους.
Στο πνεύμα αυτής της συνειδητοποίησης, μια νέα ιδεολογία, που θα βασιζόταν στη δύναμη της θετικής ενέργειας όπως αυτή θα εκφραζόταν από έναν τύπο ανθρώπου που θα φρόντιζε με επιμέλεια για την πνευματική του εξέλιξη, που θα τοποθετούσε την παραγωγική δραστηριότητα και την κοινωνική ζωή στη βάση του σεβασμού του περιβάλλοντος και όλων των έμβιων όντων, και που θα απελευθέρωνε τους ανθρώπους από την καταδυνάστευση των αγορών, επαναφέροντας την πολιτική στο προσκήνιο των κοινωνικών εξελίξεων, θα αποτελούσε υπό όρους το μεγάλο αίτημα τις εποχής. Μιας εποχής γεμάτης από προκλήσεις, τις οποίες η κοινωνία εξαναγκάζεται να αντιμετωπίσει με τα παλιά και φθαρμένα εργαλεία της.