Τα συμφέροντα συμφέροντα και η πολιτική πολιτική. Δεν μιλάμε φυσικά παρά για έναν στοιχειώδη κανόνα της διεθνούς διπλωματίας που διακατέχεται από πρακτικές ενός ήπιου και συγκαλυμμένου κυνισμού, τον οποίο οι μύστες των διεθνών σχέσεων ονομάζουν πολιτικό ρεαλισμό.
Πέρασαν αρκετές ημέρες για να πάρει θέση ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα σχετικά με τη σφαγή που συντελείται αυτές τις ημέρες στη Λιβύη.
Αφού προηγουμένως οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, είχαν αρνηθεί ακόμα και να σχολιάσουν την προχθεσινή ομιλία του αιμοσταγούς συνταγματάρχη Καντάφι, με την οποία απειλούσε τους διαδηλωτές με λουτρό αίματος, σήμερα έρχονται με την ορμή του αποξεχασμένου από τα χθεσινοβραδινά συμβούλια τους για να ηγηθούν μιας διπλωματικής προσπάθειας για την αποκαθήλωση του περιορισμένης ευθύνης δικτάτορα.
Ο οποίος, όμως, τυχαίνει, να είναι και αναγνωρισμένος συνομιλητής πολλών επιφανών ηγετών, επενδυτής πρώτου βεληνεκούς και συνέταιρος πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας, άρα ένας άνθρωπος που πρέπει να αντιμετωπιστεί με λεπτότητα από τη διεθνή τάξη πραγμάτων.
Εξού και η αμηχανία των ευρωπαίων ηγετών απέναντι στις εξελίξεις που φαίνεται πως τους ξεπερνούν για μια ακόμη φορά. Γιατί είναι πραγματικά πολλή δύσκολη η θέση όλων αυτών των εκλεγμένων δημοκρατικά συνομιλητών του σφαγέα της Τρίπολης να διαπιστώνουν πως ο συνέταιρός τους είναι ένας στυγνός και αποφασισμένος εγκληματίας πρώτης γραμμής, ικανός να οδηγήσει τη χώρα του σε εμφύλιο, αρκεί να μείνει εσαεί δεμένος στην εξουσία του.
Ο Καντάφι ήταν ανέκαθεν μια περίεργη και αινιγματική προσωπικότητα. Ένας αρχικά λαοφιλής επαναστάτης που εξελίχθηκε σε μονάρχη-επενδυτή και σε ένα διεθνή επιχειρηματικό παίκτη πρώτου βεληνεκούς που βασίστηκε στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του για να κτίσει την προσωπική του δυναστεία με μετοχές, επενδύσεις και ακίνητα σε ολόκληρο τον κόσμο και σε μια διασπορά κλικών και φατριών που ευεργετήθηκαν από τον ίδιο για να τον υπερασπιστούν την κρίσιμη ώρα.
Παράλληλα, δεν απεκδύθηκε ποτέ το μανδύα του ιδεολόγου που του επέτρεψε να διαδραματίζει ακόμα και σήμερα ρόλο συμβούλου και καθοδηγητή σε διεθνή φόρα και οργανισμούς.
Αν προσθέσουμε σ όλα αυτά και το γεγονός ότι κυβερνάει για ουσιαστικά περισσότερα από 40 χρόνια, χωρίς αντιπολίτευση και ουσιαστική αμφισβήτηση αρχίζουμε να ξεκαθαρίζουμε τους λόγους που οδηγούν έναν άνθρωπο που χάραξε την συγκεκριμένη ιστορική πορεία να στραφεί εναντίον του λαού του για να καταπνίξει μια εξέγερση που αντανακλά την προφανή διάθεση ενός μαζικού κινήματος για αλλαγή σελίδας και ανανέωση.
Τελικά, τα διεθνή συμφέροντα είναι στυγνά και αμείλικτα. Γι αυτό και ξεχωρίζουν τις κινητοποιήσεις ενός λαού από κάποιου άλλου. Σημασία δεν έχει η απόφαση ενός λαού να πάρει τις τύχες του στα χέρια του αλλά η σχέση που διατηρεί ο εκάστοτε δυνάστης με τον διεθνή παράγοντα.
Γι αυτό και οι τοποθετήσεις των ΗΠΑ απέναντι στις αλυσιδωτές εξεγέρσεις των λαών στις αραβικές χώρες ήταν τόσο προσεκτικά τροποποιημένες. Διότι σε κάποιες από αυτές απειλείται ακόμα και η συνέχιση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους στην περιοχή. Κι εκεί η στάση τους πρέπει να είναι λιγότερο ανθρωπιστική και περισσότερο ορθολογιστική. Είναι ακριβώς η στιγμή που τα συμφέροντα αποκαθάρονται από κάθε ανθρωπιστικής φύσεως ενοχή μέσα στην πολιτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου