Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

ΤΡΩΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ



Σε μοναστήρι μπήκε πρόσφατα η κιθάρα μου
κάτι που το θελε από μικρό παιδί
την πήγα ως την πύλη, κι είδα μάνα μου
να έρχονται πνευστά απ την αυλή

ακούστηκε η καμπάνα, τη χαιρέτησα
και έδειχνε χαρούμενη στο φως
με μία νέα θήκη την επένδυσα
την κούρδισε ο ηγούμενος, ο αυλός

ο φύλακας της πύλης, το αρμόνιο
με ρώτησε τι είναι ο λυδικός;
παράξενα με είδε με το αιώνιο
το βλέμμα πού χει ο εκκλησιαστικός

τα κύμβαλα αλυχτούσαν καθώς έκλαιγα
συνάντησα ένα μπάσο στη στροφή
σε υπήνεμο χαντάκι κάτι έλεγα
μου έδωσε πυξίδα και τροφή

πιο πίσω τρεις καλόγεροι τον έφτασαν
μια άρπα, μια φλογέρα, ένας πνευστός
για λίγο απ τα μάτια τους τον έχασαν
μα τώρα είναι και πάλι ο αρχηγός

μου είπαν καθαρά τι σχεδιάζουνε
θα φτιάξουνε μια αίρεση διπλή
η μελωδία πέθανε αλαλάζουνε
ξεμείνανε μονάχα οι ρυθμοί

δεν πίστευα στ αυτιά μου, ούτε στα μάτια μου
το όργανο, θα γίνει πια εχθρός;
τι πόλεμο σκαρφίζονται αγνάντια μου;
τι νά ναι ετούτος ο Τρωικός ρυθμός;

εγώ μία κιθάρα ξεπροβόδισα
γιατί δεν ήξερα να εμπνευστώ
στα χέρια μου πολύ την ταλαιπώρησα
μου έμαθε, όμως, πώς να κουρδιστώ

εγώ είμαι άνθρωπος της ομαλότητας
δε θέλω σε πολέμους να μπλεχτώ
ακόμα κι οι ρυθμοί της χυδαιότητας
με κάνουνε φορές να ονειρευτώ….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου