Δίχως μνήμη

Πίνακας: Jose Parla


Κρύα και γυμνά τα σύρματα του ήλιου
το μισοφέγγαρο μια κούνια ασκητική
που τρίζει στα θεμέλια του πολικού νέφους

γύρω στη φωτιά αρμενίζει μια παρέα
κι η ομαλότητα της αρμονίας την συνεπαίρνει
φως φεγγαρίσιο και ηλιακό σε διαλεκτικό αδιέξοδο
ίδιο φως, ίδιες συζητήσεις, μονάχα οι ματαιώσεις να αλλάζουν
και τα περίτεχνα κτερίσματα του φόβου

μια γωνίτσα τοίχου τόση δα είναι τούτη εδώ, από ασβέστιο και πλίνθο
που μου ματώνει κάθε λίγο τα πλευρά
καθώς εξέλειψαν οι επιδέξιοι τροχιστές για να την λειάνω

έτσι, σαν κλείσαν δυο αιώνες προσμονής
σαν γεροντικό πορτραίτο την αποδέχτηκα
να επιθεωρείται καθημερινά από αμνήμονες ιστορικούς
σε μια γιορταστική αίθουσα εφηβικής τέχνης