Η τρίτη στη σειρά ταινία του Κριστόφ Ζανούσι θεωρείται το αδιαφιλονίκητο αριστούργημά του, αλλά και μια από τις κορυφαίες στιγμές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Όπως οι περισσότεροι από τους κεντρικούς χαρακτήρες του Ζανούσι έτσι και ο ήρωας της "Επιφώτισης" ταλαιπωρείται από ακατασίγαστα ηθικά διλλήματα. Κατά τη διάρκεια της πνευματικής του Οδύσσειας, ο ήρωας του Ζανούσι, διαπιστώνει ότι ο γνωστικισμός από μόνος του δεν αρκεί, για να απαντήσει σε όσα ζητήματα απασχολούν την ανθρώπινη περιέργεια, καθώς προσφέρει μόνο μερική γνώση της πραγματικότητας, ενώ και η επιστήμη στο σύνολό της αδυνατεί να συλλάβει την έννοια του απόλυτου. Όπως θα διαπιστώσετε, όσοι θα έχετε την τύχη να παρακολουθήσετε κάποτε την ταινία του Ζανούσι, σ αυτήν παρεμβάλλονται ορισμένες σκηνές τεκμηρίωσης μέσα από τις οποίες τα πιο διακεκριμένα μέλη της τότε επιστημονική ελίτ της Πολωνίας αντιπαρατίθεται στη βάση επιστημονικών επιχειρημάτων σχετικά με το μέλλον και την ηθική της επιστήμης.
Μια επιλογή που ενισχύει την τελική ηθική αποτίμηση που αποτολμάει ο Κριστόφ Ζανούσι, υπογραμμίζοντας ότι κανένας δεν δικαιούται να αγνοεί ότι κάτι υπάρχει ζωντανό πέρα από τις καταγραφές της επιστήμης και της λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου