Πριν από την τέλεια καταιγίδα (ΣΧΟΛΙΟ)

Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγες ημέρες από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, κι όμως σήμερα η αρνητική πορεία του ελληνικού χρηματιστηρίου και η κάθετη πτώση του τραπεζικών μετοχών επαναφέρουν ξανά στην επικαιρότητα το φάντασμα μιας νέας ενδεχόμενης ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Αυτό πρακτικά, από πρώτη Ιανουαρίου 2016, σημαίνει  απαλλοτρίωση των μετόχων σε πρώτο επίπεδο και κούρεμα καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ σε δεύτερο.

 Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση , που κατά το πρόσφατο παρελθόν δεν τα είχε καταφέρει σε πολύ απλούστερα θέματα , βρίσκεται  μπροστά σ ένα τρομακτικό κοκτέιλ προβλημάτων, τα οποία μάλιστα  επιδεινώνονται μέρα με την ημέρα σχηματοποιώντας την τέλεια καταιγίδα. Η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος έχει καθυστερήσει ήδη αρκετά, την ώρα μάλιστα που τα προβλήματα της καθημερινότητας επιδεινώνονται δραματικά και όλες ανεξαιρέτως οι επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες βρίσκονται στα "κάγκελα", αντιδρώντας επί ενός προσχεδίου που φαντάζει απλή "γάτα" μπροστά στην αγελάδα που έχουν ζητήσει για το ασφαλιστικό οι δανειστές.

Ακόμα μια παραδοξότητα θα πει κανείς. Σε αναντιστοιχία με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που αρχικά παρουσίαζαν ένα πολύ σκληρό πακέτο απαιτήσεων προκειμένου να αποσύρουν στην πορεία ορισμένες από αυτές και να φανεί το τελικό αποτέλεσμα λιγάκι πιο υποφερτό για τους πολίτες, η τωρινή κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου  έχει καταφέρει  να ξεσηκώσει εναντίον της έναν ολόκληρο λαό, επί μιας δικής  πρότασης  που είναι συνολικά κατά πολύ πιο ήπια από εκείνη που τελικά θα ψηφιστεί από το κοινοβούλιο. Γιατί από τα μέσα  Δεκεμβρίου περίπου παρουσίασαν τις ιδέες τους για ένα νομοσχέδιο, που γνώριζαν ότι θα είναι κατά πολύ διαφορετικό από εκείνο που θα έφτανε κάποια στιγμή στο κοινοβούλιο δείχνοντας μια  βεβαιότητα που σε έκανε να πιστεύεις ότι υπήρχε ήδη κάποια υπόγεια συμφωνία με τους δανειστές, κάτι που φυσικά δεν υφίσταται. Ήταν απλώς ακόμη μια προσπάθεια θολώματος και σύγχυσης της κρίσης του εκλογικού σώματος με εμφανή σκοπό τον όποιο περιορισμό του πολιτικού και ιδεολογικού κόστους.
  Την ίδια ώρα, το μεταναστευτικό, που βρίσκεται ήδη σε μια εκρηκτική κορύφωση, αναδεικνύοντας την οργανωτική και θεσμική γύμνια ολόκληρης της Ευρώπης, αλλά και των περιφερειακών δυνάμεων που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν μια ανθρωπιστική τραγωδία για να εξυπηρετήσουν γεωστρατηγικούς τους σχεδιασμούς, φέρνει αντιμέτωπες τις τοπικές κοινωνίες με τα συναισθήματα αλληλεγγύης και συμπόνιας που αποδεδειγμένα έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν εδώ και αρκετό καιρό. Αλλά όσο το πρόβλημα αυτό θα μεγεθύνεται και θα πλησιάζει όλο και περισσότερο στο ζωτικό χώρο του καθενός μας τόσο η δοκιμασία για όλους, ατομικά και συλλογικά, θα μεγαλώνει και θα κλιμακώνεται.