Κάθε φορά που θα ξεκινούσε ένας νέος πόλεμος, κατά τις αρχές του προηγούμενου αιώνα
οι νέοι που θα πήγαιναν να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους ή για να
εισβάλουν σε κάποια άλλη πατρίδα, θα διακατέχονταν από μια απερίγραπτη ευφορία.
Μεθυσμένοι από τις προσδοκίες της περιπέτειας που θα τους
μεταμόρφωνε από παιδιά σε άντρες, ο Πάουλ και οι φίλοι του, φορτώνονται στα οχήματα μεταφοράς προσωπικού
και κατευθύνονται προς τα χαρακώματα της κόλασης του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, έχοντας στο στόμα τους ένα εύθυμο
και λιγάκι ειρωνικό τραγούδι για τον αντίπαλο της πατρίδας και στην καρδιά τους
μια αφέλεια δείγμα της παντελούς άγνοιας κινδύνου που διακατέχει αυτή την
ηλικία .
Πρόκειται για τη νέα κινηματογραφική προσαρμογή του
θρυλικού μυθιστορήματος του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ με τίτλο «Ουδέν Νεώτερον από το
Δυτικό Μέτωπο», αυτή τη φορά από το σκηνοθέτη Έντουαρντ Μπέργκερ , που δημιουργεί μια ιδιαίτερα
επίκαιρη ταινία για τα μοτίβα της εξαιρετικότητας που ανοίγουν κατά καιρούς τους
ασκούς της απόλυτης καταστροφής.
Οι νέοι Γερμανοί, ως τα μεγάλα θύματα των ενήλικων ιδεοληψιών,
ακολουθώντας τα βήματα μιας πορείας
αντίθετης προς την κατεύθυνση της ζωής, από τα πανέμορφα τοπία της γαλλικής
υπαίθρου έως τα διαφιλονικούμενα χαρακώματα της στασιμότητας και της ακινησίας,
δεν τρέφουν καμιά εχθρότητα προς τους Γάλλους.
Αντίθετα, βυθίζοντας
ολοένα και βαθύτερα τις ψυχές τους μέσα στη λάσπη του πολέμου, προσπαθούν, όσοι
επιζούν μέσα στην κόλαση, να διατηρήσουν κάποια ψήγματα της ανθρώπινης τους υπόστασης,
δηλαδή κάποιες υποψίες ανθρωπιάς που να τους
θυμίζουν ότι δε είχαν γεννηθεί με σκοπό να πεθάνουν για μια μεγάλη ιδέα
φυτεμένη μέσα στο μυαλό τους.
Πρόκειται για μια σπουδαία ταινία, αλλά και για μια
εξαιρετικά πλούσια παραγωγή , που καταφέρνει, όπως αναπτύσσεται σκηνοθετικά, ως
ένα αδιανόητο εκκρεμές ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, την ειρήνη και τον
πόλεμο, τα πανέμορφα τοπία και τα θανατερά χαρακώματα, να αναδείξει με ποιητικό τρόπο την αφοπλιστική ειλικρίνεια του μυθιστορήματος
του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ. Αναδεικνύοντας τελικά την ευθραυστότητα της ζωής, τη σημασία του δευτερολέπτου, τη διάλυση της ψευδαίσθησης
ότι ο πόλεμος είναι η ασθένεια μιας άλλης εποχής, ή ότι η δημοκρατία στις μέρες μας είναι μια αυτονόητη κατάκτηση,
ο Έντουαρντ Μπέργκερ παρακολουθεί με την κινηματογραφική κάμερα τους τελευταίους επιζήσαντες του δυτικού μετώπου, την ώρα που μετρούν, σχεδόν
παθητικά, τα δευτερόλεπτα και τις στιγμές της ζωής που τους έχει απομένει, όταν,
υπακούοντας σε μια εντελώς ακατανόητη, εγωκεντρική και φριχτά παρορμητική
διαταγή, εξαπολύουν επίθεση προς τα χαλαρωμένα χαρακώματα των Γάλλων, δεκαπέντε μόλις λεπτά προτού τεθεί σε ισχύ η ανακωχή που θα φέρει
την οριστική ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου