Συλλέκτες ασήμαντων στιγμών

Την  ώρα που μπαίνω σ ένα βιβλιοπωλείο να κάνω κάποιες τυπικές φωτοτυπίες με ακολουθεί, κατά πόδας, μια κυρία.

Βλέποντάς με η ιδιοκτήτρια με χαιρετάει ευγενικά και λέει: «Η γιατρός», πηγαίνοντας κατευθείαν στην κυρία πίσω μου.

Αμέσως, μου  έρχεται στο νου  η σκηνή από παλιά ελληνική κωμωδία όπου οι ρεπόρτερς εγκαταλείπουν έναν συνεντευξιαζόμενο την ώρα που ετοιμάζεται να απαντήσει στην πρώτη ερώτηση που του έκαναν, τρέχοντας να πάρουν μια δήλωση από τον υπουργό που μόλις είχε καταφθάσει. Χαμογελάω. Ενώ θα δεχόμουν πολύ ευχαρίστως το "οι κυρίες προηγούνται", το "η Γιατρός" μου φάνηκε κάπως αστείο.

Την επόμενη ημέρα αναφέρω το στιγμιότυπο σ ένα φίλο μου κι αυτός το εκτοξεύει  σε σουρεαλιστικά πλέον επίπεδα.

-Εντάξει, ρε Χάρη, μου λέει. Τι ήθελες δηλαδή  να πει  η γυναίκα; συγγνώμη γιατρέ αλλά πρώτα έχω να εξυπηρετήσω έναν δημιουργό περιεχομένου;

 Το ενδεχόμενο να έπρεπε να μας έχει εξυπηρετήσει κατά σειρά προτεραιότητας, ούτε καν πέρασε από το μυαλό του.