Διαβάζοντας το «Κόκκινο Μπαλόνι» από την θρυλική σειρά των Γκοσινί-Σενπέ «o Μικρός Νικόλας» ένιωσα πως η χώρα της παιδικής μας ηλικία δεν απέχει τελικά και πολύ από το παρόν μας. Η διαδρομή δε προς αυτήν πολύ εύκολα μπορεί να χαρακτεί μέσα από τη δύναμη του λόγου και της εικόνας όταν συνδυάζονται με τη σοφία της παιδικότητας και της τρυφερότητας που διατηρούν οι δύο Γάλλοι δημιουργοί που έγραψαν ο καθένας τη δική του ιστορία, αρχικά ως άτακτα παιδιά και αργότερα ως κορυφαίοι καλλιτέχνες στο χώρο της λογοτεχνίας, του σεναρίου, της εικονογράφησης και του κόμιξ. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα, ενός παιδιού που μοιάζει να έρχεται από μια άλλη εποχή για να συνομιλήσει με τα παιδιά του σήμερα, αλλά και με τον ενήλικο εαυτό του, παραδοσιακά συγκινούν στο ίδιο βαθμό ενήλικες και παιδιά.
Χωρίς να αποτελεί το κορυφαίο βιβλίο της κοινής δημιουργικής τους συγκομιδής το «Κόκκινο Μπαλόνι» βασισμένο σ ένα κείμενο καταχωνιασμένο για χρόνια, αλλά σε σκίτσα πιο φρέσκα από ποτέ πετυχαίνει τελικά το στόχο του, που δεν είναι άλλος από την προώθηση του αιτήματος για τη δημιουργία ενός κόσμου που απαιτεί λιγότερες ευθύνες για τα παιδιά και σκοτούρες για τους μεγάλους, ενός θετικού κόσμου που θα επιτρέπει σε κάθε έμβιο πλάσμα του να διατηρεί το ζωτικό του χώρο, να αναπνέει, να φαντάζεται και να δημιουργεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου