Le plaisir

Το γνωστό κομψό, αρτίστικο στυλ του μεγάλου σκηνοθέτη Μαξ Όφιλς πλημμυρίζει κάθε καρέ της “ηδονής», ταινίας του 1953 που επανεκδίδεται για ένα δεύτερο γύρο απόλαυσης στις ελληνικές αίθουσες.

Η θρυλική ταινία βασίζεται σε τρία διηγήματα του Γκι ντε Μωπασάν και αναφέρεται στο τίμημα που είναι συχνά αναγκασμένος κάποιος να πληρώσει για να φτάσει στην κορύφωση της εκστατικής απόλαυσης που ονομάζεται ηδονή.

Στην πρώτη ιστορία παρακολουθούμε ένα περίεργο δανδή που φοράει μια μάσκα η οποία κρύβει έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, ο οποίος παρά τα χρόνια του δεν μπορεί να στερηθεί το κυνήγι του έρωτα και της απόλαυσης.

Το σπίτι της “Μαντάμ Τελιέ» ένα πολυτελές μπορντέλο βρίσκεται κάπου στο βάθος του φόντου της δεύτερης ιστορίας.

Αποτελώντας την συνηθισμένη διασκέδαση μιας ομάδας Γάλλων της υψηλής κοινωνίας, δημιουργεί μεταξύ τους προστριβές και έριδες βασισμένες σε ασημαντότητες, όταν για μέρα μέρα παραμένει κλειστό επειδή η μαντάμ Τελιέ έχει δώσει άδεια στα κορίτσια της να πάνε στην εξοχή.

Διάρκειας μόλις 7 λεπτών το τρίτο και τελευταίο μέρος της ταινίας αναφέρεται στον έρωτα που αναπτύσσει ένας ζωγράφος για το μοντέλο του.


Βασισμένη στις ατμοσφαιρικές συνθέσεις που προκαλεί η εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία των Κριστιάν Ματράς και Φιλίπ Αγκοστινί και διαθέτοντας ένα έξοχο καστ ηθοποιών, η ταινία «Le Plaisir» διαθέτει ένα κομψό, αέρινο στυλ που τέρπει τα βλέμματα των θεατών που δεν παρηγορούνται με τίποτα λιγότερο από τις απολαύσεις του ωραίου.

Οι κινήσεις της κάμερας, εξαντλητικά περιγραφικές και διεισδυτικές μας οδηγούν στα πιο ανεξερεύνητα μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής.
Εκεί όπου η μικρότητα και το μεγαλείο της χωρίζονται από μια ανεπαίσθητη κλωστούλα που ονομάζεται ηδονή.

Σκηνοθεσία: Μαξ Οφίλς. Σενάριο: Μαξ Οφίλς, Ζακ Νατανσόν. Ηθοποιοί: Ντανιέλ Νταριέ, Ζαν Γκαμπέν, Μαντλέν Ρενό, Κλοντ Ντοφέν, Πιερ Μπρασέρ, Σιμόν Σιμόν, Ζαν Σερβέ, Ντανιέλ Ζελέν. 97'

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ: «ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΠΑΛΟΝΙ»

Διαβάζοντας το «Κόκκινο Μπαλόνι» από την θρυλική σειρά των Γκοσινί-Σενπέ «o Μικρός Νικόλας» ένιωσα πως η χώρα της παιδικής μας ηλικία δεν απέχει τελικά και πολύ από το παρόν μας. Η διαδρομή δε προς αυτήν πολύ εύκολα μπορεί να χαρακτεί μέσα από τη δύναμη του λόγου και της εικόνας όταν συνδυάζονται με τη σοφία της παιδικότητας και της τρυφερότητας που διατηρούν οι δύο Γάλλοι δημιουργοί που έγραψαν ο καθένας τη δική του ιστορία, αρχικά ως άτακτα παιδιά και αργότερα ως κορυφαίοι καλλιτέχνες στο χώρο της λογοτεχνίας, του σεναρίου, της εικονογράφησης και του κόμιξ. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα, ενός παιδιού που μοιάζει να έρχεται από μια άλλη εποχή για να συνομιλήσει με τα παιδιά του σήμερα, αλλά και με τον ενήλικο εαυτό του, παραδοσιακά συγκινούν στο ίδιο βαθμό ενήλικες και παιδιά.

Χωρίς να αποτελεί το κορυφαίο βιβλίο της κοινής δημιουργικής τους συγκομιδής το «Κόκκινο Μπαλόνι» βασισμένο σ ένα κείμενο καταχωνιασμένο για χρόνια, αλλά σε σκίτσα πιο φρέσκα από ποτέ πετυχαίνει τελικά το στόχο του, που δεν είναι άλλος από την προώθηση του αιτήματος για τη δημιουργία ενός κόσμου που απαιτεί λιγότερες ευθύνες για τα παιδιά και σκοτούρες για τους μεγάλους, ενός θετικού κόσμου που θα επιτρέπει σε κάθε έμβιο πλάσμα του να διατηρεί το ζωτικό του χώρο, να αναπνέει, να φαντάζεται και να δημιουργεί.

"300" (ΑΡΧΕΙΟ)

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: 480 π.Χ. 300 γενναίοι Σπαρτιάτες στρατιώτες υπό την ηγεσία του θρυλικού βασιλιά τους Λεωνίδα επιλέγουν να "ξεβολευτούν" και να αντιμετωπίσουν στα στενά των Θερμοπυλών τον πολυάριθμο στρατό του Πέρση βασιλιά Ξέρξη που εποφθαλμιά τις ελληνικές πόλεις.

Ο ατρόμητος βασιλιάς των Λακεδαιμονίων, γέννημα της σπαρτιατικής αγωγής, πηγαίνει κόντρα σε ένα ρεύμα που σαρώνει στο διάβα του τα πάντα, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και όχι στους θεούς, με τρόπαιο μια θέση στο πάνθεον των ηρωικότερων μορφών που εμφανίστηκαν ποτέ.
Μια ταινία, για τους "τρελούς" της ιστορίας, που αποθέωσαν τη ζωή, αναζητώντας έναν ένδοξο θάνατο, για την ξεχασμένη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, την επιλογή του δύσβατου δρόμου, την αιώνια λάμψη των χαμένων μαχών, και το πάθος για την ελευθερία και τις αξίες, δραματικά επίκαιρη, σε μια εποχή που οι άνθρωποι εθελοντικά, πλέον, κατατάσσονται στις ορδές των πολλών, των ισχυρών, των δυνατών, πανηγυρίζοντας και την παραμικρή υπόνοια νίκης απέναντι στους "ντεμοντέ", απροσάρμοστους, ιδεολόγους φύλακες των αισθητικών "Θερμοπυλών".

Άκρως θεαματική περιπέτεια με φρενιτιώδη ρυθμό, τεχνική αρτιότητα και εκπληκτική χρωματική ατμόσφαιρα, καλοφτιαγμένη και επιθετική στα 117 λεπτά της.

Καλοσκηνοθετημένη βία, εκπληκτικά σκηνικά, μουσική που σε κινητοποιεί και καλοδουλεμένα εφέ, ανακατεύονται στην ψηφιακή "μονταζιέρα", με ιστορικές παραβολές, ηρωϊκές ατάκες και αληθοφανείς ανακρίβειες προσφέροντας μια τεράστια εισπρακτική επιτυχία.

Οι λάτρεις του είδους θα απολαύσουν μια απόλυτα "οπτική" επική περιπέτεια που θα αδικηθεί προβεβλημένη σε οθόνη μικρότερη από του κινηματογράφου. Οι υπόλοιποι, όσοι δηλαδή έχουν μικρότερο βαθμό ανεκτικότητας στην υπερβολή των βασισμένων σε ιστορικά γεγονότα αμερικανικών υπερπαραγωγών , θα αναγνωρίσουν στην ταινία αρκετές αρετές και συναρπαστικές στιγμές ψυχικής εκτόνωσης.
Mια ψυχαγωγική καταγραφή, που εξυπηρετεί τις ιδιαίτερες απαιτήσεις της κινηματογραφικής μεταφοράς του ομώνυμου δημοφιλούς κόμικ του Frank Miller- με την υπαρξιακά αναγκαία υπερβολή που χαρακτηρίζει το είδος- κι όχι την επιστημονική ανάγκη τεκμηρίωσης της ιστορικής αλήθειας.

THE ORPHAN (ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ)

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Η μικρή Έστερ, η πρωταγωνίστρια του Orphan, διαθέτει ορισμένα από τα χαρακτηριστικά κινηματογραφικά γνωρίσματα της περσόνας του τρομακτικού παιδιού, με προεξέχων το σκοτεινό της βλέμμα, που σε βυθίζει στην προσμονή ενός ξύλινου φόβου «παλαιάς κοπής».

Πάνω σ αυτό, στήνει την αφήγησή του ο J. S. Serra, για να μας εκθέσει την ιστορία ενός ζευγαριού που αποφασίζει να υιοθετήσει ένα μικρό κοριτσάκι για να το μετανιώσει τελικά πικρά, καθώς αποδεικνύεται σταδιακά ότι αυτό το αγγελούδι κρύβει εκτός από τα αξιοπρόσεκτα ταλέντα του κι ένα πολύ αινιγματικό παρελθόν, που θα τους αναστατώσει.

Το νέο μέλος της οικογένειας, χάρη στο μαγνητισμό και την επιρροή που αποπνέει, αλλά και μια έμφυτη ικανότητα χειραγώγησης δια της δημιουργίας φόβου θα θέσει υπό τον έλεγχό του τα μικρά αδελφάκια του, περιπλέκοντας ακόμα περισσότερο την ήδη βεβαρημένη κατάσταση.

Αρκετά προβλέψιμη ταινία, στα όρια της μετριότητας, με φροντισμένη ωστόσο φωτογραφία, και σφιχτό μοντάζ, που διαπνέεται από μια καλοφτιαγμένη ατμόσφαιρα αγωνίας και προσμονής. Με λίγα λόγια, ξέρεις ανά πάσα στιγμή, τι πρόκειται να συναντήσεις, αλλά δεν βαριέσαι και του θανατά μέχρι να επιβεβαιωθείς.

ANTICHRIST (ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ)

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Ένα ανδρόγυνο θρηνεί το χαμό του παιδιού τους. Οι τύψεις για την απώλεια του καρπού τους βαραίνουν ισομερώς και τους δύο και η ευθύνη είναι τεράστια και αβάστακτη. Το τραγικό δυστύχημα που συνέβη στο σπίτι τους την ώρα που συνευρίσκονταν ερωτικά αρρωσταίνει το μυαλό και την ψυχή τους. Αναζητούν κάποια ανακούφιση στην αλλαγή περιβάλλοντος και αποφασίζουν να πάνε να ζήσουν σ ένα εγκαταλελειμμένο ξύλινο σπίτι στην καρδιά ενός σκοτεινού δάσους. Εκεί θα βρουν όσο χρόνο χρειάζονται για να κοιτάξει ο ένας βαθιά στις πληγές του άλλου προτού διαπιστώσουν ότι τα συναισθήματα κατανόησης και αγάπης που επιφανειακά εκπέμπουν μεταξύ τους δεν είναι τίποτε άλλο από συγκαλυμμένο μίσος και ανάγκη εκτόνωσης μέσω της εκδίκησης.

Η ταινία του Δανού σκηνοθέτη προβάλλει την δραματική κάθοδο ενός ζευγαριού στην κόλαση των προσωπικών τους ενοχών, χωρίς ελπίδα κάθαρσης. Αντικατοπτρίζει ταυτόχρονα τα πληγωμένα συναισθήματα δύο ανθρώπων που χάνουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους, προβάλλοντας σ ένα ζοφερό φυσικό τοπίο τις πιο ανομολόγητες επιθυμίες που αναδύονται από τον αβάστακτο πόνο της απώλειας.

Οι εικόνες του Τρίερ ακροβατούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και την παράνοια και δημιουργούν μια αμεσότητα που σοκάρει το θεατή.

Η σκηνοθεσία του είναι ταραγμένη και ευάλωτη για να αποδώσει την ψυχική ατμόσφαιρα των ηρώων του, τους οποίους παρακολουθεί σε μικρά σύντομα πλάνα με την κάμερα στο χέρι και σε συνεχή κίνηση. Ταινία αμφιλεγόμενη, που δυσαρεστεί, ενοχλεί και σοκάρει αλλά δε σε αφήνει αδιάφορο.