Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Μαθήματα ανθρωπισμού εξ αποστάσεως


Το μεταναστευτικό είναι ένα ζήτημα με δύο κυρίαρχες διαστάσεις: την ανθρωπιστική και την κοινωνική. Όταν όμως η μία από τις δύο υποτιμάται ή παραγνωρίζεται γρήγορα μετατρέπεται σ ένα πρόβλημα τυφλό και ανεξέλεγκτο.Στην Ελλάδα, η παροιμιώδης συσσώρευση λανθασμένων προσεγγίσεων, η πολιτική αμηχανία, η έλλειψη πραγματικής οργάνωσης και δομών υποδοχής τόσων πολλών ανθρώπων έχει επιτείνει το πρόβλημα σε τραγικό βαθμό.Εξάλλου, στη χώρα μας, η αντανάκλαση του εκφυλισμού των ιδεολογιών έχει αφήσει δυο βασανιστικά απολειφάδια: Από τη μια την έλλειψη στοιχειώδους πραγματισμού, από την άλλη την απουσία κοινωνικής ευαισθησίας και ανθρωπισμού.Σ αυτό λοιπόν το Φεστιβάλ πολιτικών λαθών, άγνοιας και παραβλέψεων η θυματοποίηση γηγενών και μεταναστών είναι αυτονόητη, όσο δημιουργείται μια κατάσταση που δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλον από τους λαθρέμπορους, και την μαφία της διακίνησης των μεταναστών.Σ αυτό το κλίμα, η φιλελεύθερη δεξιά εξακολουθεί να επικεντρώνει στο εγωκεντρικό πρόσωπό της προκαλώντας την κοινή γνώμη με απόψεις του τύπου: εμείς είχαμε τοποθετήσει το πρόβλημα στις ευρωπαϊκές του διαστάσεις, το αντιμετωπίσαμε με πιο αποτελεσματικό τρόπο κτλ. Ανοησίες, όμως: Η πραγματικότητα δείχνει ότι και στο μεταναστευτικό, η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποτύχει οικτρά, όπως σχεδόν και στο σύνολο των πολιτικών που εφάρμοσε.Από την πλευρά της η κυβέρνηση συνεχίζει την παράδοση αμηχανίας και έλλειψης σχεδίου των προκατόχων της και αφήνει τα προβλήματα να γιγαντώνονται ώστε κάποια στιγμή να αντιμετωπίζονται μόνο με δραστικές, βίαιες και απάνθρωπες παρεμβάσεις.Έτσι, ολόκληρες συνοικίες στα μεγάλα αστικά κέντρα παραδίδονται στην μοιρολατρία που διασπείρουν οι ακραίοι εθνικιστές επειδή ακόμα και η απλή λογική των μαθηματικών έχει ταυτιστεί σ αυτή τη χώρα με τους φορείς της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.Τέλος, τα κόμματα της αριστεράς απογοητεύουν με τις ανεδαφικές προσεγγίσεις τους, μοιάζοντας εγκλωβισμένα στη στείρα και άγονη ρητορική που η κοινή γνώμη έχει μάθει να περιμένει να ακούσει από τα στόματα των εκπροσώπων τους. Η δε περίφημη μαζική ενσωμάτωση, σε μια χώρα που δεν παράγει ούτε θέσεις εργασίας, ούτε ευκαιρίες΄, στραγγαλίζει βάναυσα τη λογική και προκαλεί την ιστορική καταγραφή να μας υπενθυμίσει ανάλογες κυβερνητικές προσεγγίσεις σε χώρες που η Αριστερά είχε την ευκαιρία να κυβερνήσει, ή σε χώρες όπως η αχανής Αμερική, όπου μαζική ενσωμάτωση σήμαινε διαβίωση με όρους δουλείας.Τελικά, απολύτως καμιά πολιτική δύναμη δεν διαφαίνεται πως διαθέτει μια στοιχειώδη ιδεολογική ευελιξία, ώστε να προταχθεί το συνολικό συμφέρον έναντι της ιδεολογικής και κομματικής αποτίμησης.
Μ αυτά και μ αυτά, η κατάσταση στα μεγάλα αστικά κέντρα επιδεινώνεται με τέτοιους ρυθμούς που δημιουργεί το πεδίο για την ανάπτυξη μιας εγγενούς και όχι ιδεολογικής ξενοφοβίας.
Μεγάλοι πεζόδρομοι, πάρκα και πλατείες έχουν μετατραπεί σ ένα πελώριο μπιτ μπαζάρ που θυμίζει περισσότερο συνθήκες Καμπούλ, Ισλαμαμπάντ, Ιερουσαλήμ και Βαγδάτης, κι ενώ οι συνοικιακές αγορές στενάζουν κάτω από το ζυγό της ασφυκτικής φορολόγησης, η άνθηση του λαθρεμπορίου πριμοδοτείται με μια ύποπτη αφέλεια που γεννάει πολλαπλά επίπεδα ερωτημάτων, την ώρα που το ζητούμενο είναι η αναγέννηση του παραγωγικού ιστού.Παράλληλα, οι λαθρέμποροι ανθρώπινων ψυχών και προϊόντων βλέπουν την ευνοϊκή γι αυτούς συγκυρία να αναπτύσσεται πολύπλευρα και κάνουν χρυσές δουλειές εκμεταλλευόμενοι ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.Μια κοινωνία όμως που ασθμαίνει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά είναι σχεδόν αδύνατο να αποτελέσει γι αυτούς τους ανθρώπους τον τόπο της επαγγελίας.Αλλά, και ο εγκλωβισμός τόσων μαζικών ροών σε μια μικρή χώρα είναι μια δυσοίωνη εξέλιξη, μπροστά στην οποία η Ευρώπη εθελοτυφλεί αντιμετωπίζοντάς την με τη γνωστή βαρύθυμη και υπεροπτική νοοτροπία της. Παράλληλα, έχοντας βολευτεί από την κατάσταση, παραδίδει μαθήματα ανθρωπισμού εξ αποστάσεως, ενισχύοντας την πολυπρόσωπη τιμωρία μιας χώρας με συμφωνίες και συμβάσεις ανεδαφικές και ανεφάρμοστές.Όμως, όσο περνάει ο καιρός, όλες αυτές οι μακρινές φυσιογνωμίες ανθρώπων από άλλες χώρες που συναντάμε στην καθημερινότητά μας γίνονται κομμάτια της πραγματικότητάς μας, άρα και της ευαισθησίας μας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε απόπειρα αποκατάστασης μιας δυσανάλογης, δυσαρμονικής και ασύμμετρης πραγματικότητας θα γίνεται όλο και περισσότερο επώδυνη για όσους βλέπουν τα πράγματα με μια ευαίσθητη λογική.Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι άλλωστε το μέλλον της ανθρωπότητας, μέσα, όμως από συνθήκες στοιχειώδους οργάνωσης και ανάπτυξης κανόνων και αξιών που να συμβαδίζουν με τις καταγεγραμμένες δυνατότητες κάθε κοινωνίας.Διαφορετικά θα δημιουργούνται τερατώδη κοινωνικά μορφώματα με αφόρητες συνθήκες διαβίωσης για τους κατοίκους τους και πεδίον δόξης λαμπρό για τη μαφία του λαθρεμπορίου και της λαθρομεταφοράς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου