Αγαπητό μου ημερολόγιο: Χρειάζονται μεγάλα κότσια για να εγκαταλείψεις μια προσπάθεια που καταβάλλεις εδώ και 8 χρόνια κι εγώ φαίνεται ότι μάλλον δεν τα έχω. Ή τουλάχιστον δεν τα έχω ανακαλύψει ακόμα. Ναι, είναι αλήθεια ότι προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να εγκαταλείψω την ενασχόλησή μου με το μπλογκ μου, γι αυτό τελικά, αν κάποια μέρα καταλάβεις ότι τα έχω καταφέρει ,θα ήθελα να χαρείς για μένα κι όχι να λυπηθείς. Θα σημαίνει ότι έχω κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός ή ότι μπορεί να έχω βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσω την αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα. Αγαπημένο μου ημερολόγιο, η ενασχόλησή μου με το μπλογκ δεν μου έχει προσφέρει απολύτως καμιά ηθική ή υλική ικανοποίηση πέραν ίσως του γεγονότος ότι ένα μέρος της δουλειάς μου κάπου υπάρχει ταξινομημένο σ αυτό τον κόσμο. Γι αυτό και θέλω να αφήσω ως παρακαταθήκη σε όλους τους μελλοντικούς bloggers αυτή τη λίστα με τα πέντε βήματα που χρειάζεται να κάνει κανείς όταν είναι αποφασισμένος να εγκαταλείψει οριστικά το Blog του:
1) Βελτιώνει το περιεχόμενό του για να πείσει οριστικά πλέον τον εαυτό του ότι το περιεχόμενο δε σημαίνει απολύτως τίποτα
2) Βελτιώνει το design και τη λειτουργικότητα του Μπλογκ του για να αποδειχτεί ότι ούτε κι αυτό σημαίνει τίποτα.
3)Ακολουθεί κατά γράμμα όλους τους κανόνες που επιβάλλει το σύγχρονο digital Marketing, για να προωθήσει κανείς τη δουλειά του στο αχανές διαδίκτυο ώστε γρήγορα να καταλάβει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από αυτήν.
4)
5)Ενισχύει την παρουσία του με ποιοτική δουλειά στα social media, για να καταλάβει ότι ακόμα και το ποιητικό αριστούργημα του αιώνα να έχει γράψει και ανεβάσει στο facebook, αν δεν έχει κάνει like στο ντολμά της Πολυξένης, like από την Πολυξένη δεν παίρνει.
