Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Θυμάστε μια πατρίδα που λεγότανε Ελλάδα;

Μόνο ως εμπαιγμός ενός ολόκληρου λαού, που διδάσκει ήθος και αξιοπρέπεια με τη στάση του περιμένοντας καρτερικά από το πρωί της Πέμπτης για να πληροφορηθεί την απόφαση που θα σημαδέψει της τύχες της ομάδας τους από μια επιτροπή ασχέτων με το ποδόσφαιρο, μπορεί να χαρακτηριστεί η στάση των ιθυνόντων της ΕΠΟ απέναντι στους φιλάθλους του Ηρακλή.
Ιδιαίτερα γι αυτούς τους 1.000 περίπου που ταξίδεψαν όλο το βράδυ για να βρεθούν στο πλευρό της ομάδας τους στα κέντρα αποφάσεων της Αθήνας και αντιμετώπισαν από το πρωϊ πλήθος προκλήσεων και ταλαιπωριών, η έννοια πατρίδα θα είναι εντελώς διαφορετική από αύριο το πρωϊ.
Είτε δικαιωθεί ο Ηρακλής είτε όχι. Όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή ο "γηραιός" έχει καταθέσει έναν υπερπλήρη φάκελο, τον οποίο άλλωστε παρουσίασε και εχθές στην κοινή γνώμη.Κι όμως αυτό δε φαίνεται να είναι αρκετό. Παράλληλα η τεράστια προσπάθεια που καταβάλλει ένας ολόκληρος λαός για να ακουστεί η φωνή του συντρίβεται κυριολεκτικά σ ένα σύστημα εξουσίας και μέσων ενημέρωσης που φορά ωτασπίδες και που δεν σέβεται οτιδήποτε δεν προκαλεί θόρυβο και βία.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ηρακλής διαθέτει και τη δύναμη και τη θέληση που απαιτείται για να πληγώσει αυτόν τον αφιλόξενο για τους μη προνομιούχους τόπο.
Σ αυτή την ομάδα πλέον κανείς δεν τρέφει αυταπάτες. Θα σε σεβαστούν μόνο αν σε φοβηθούν και δεν πρόκειται να σε φοβηθούν ποτέ εξαιτίας των υψηλών ιδανικών που πρεσβεύεις.Πρόκειται για μια προσπάθεια που ξεπερνάει κατά πολύ το ποδόσφαιρο κι όποιος δεν έχει αντιληφθεί το τι ακριβώς διακυβέευται αυτή τη στιγμή με την περιπέτεια της ομάδα της Θεσσαλονίκης, σύντομα θα βιώσει τον ίδιο πόνο στο πετσί του.
Εδώ και μήνες οι κυβερνώντες έχουν πάρει μια σκούπα και σαρώνουν τα πάντα. Όσο βλέπουν ότι τα σκληρά και επώδυνα μέτρα περνάνε σχεδόν αναίμακτα στην κοινωνία, τόσο περισσότερο τα συνεχίζουν. Η επιβολή τέτοιων προγραμμάτων λιτότητας, τέτοιων «σκληρών» αποφάσεων είναι εθιστική για τους ανθρώπους της εξουσίας από την εποχή ακόμα των τυρράνων. Άλλωστε στην ιστορία τα μεγαλύτερα εγκλήματα έγιναν για κάποιο «καλό» ή «εθνικό» σκοπό. Όπως άλλωστε και οι πιο ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές κινήσεις ξεκίνησαν μετά από κάποια μεγάλη αδικία.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Ισολογισμός


Ισολογισμός πρώτης χρονιάς λειτουργίας του BLOG το “ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ”.

Κόστη-δαπάνες: 5.500 στυμμένα πορτοκάλια
Κέρδη-έσοδα: Ένα ποτήρι χυμός πορτοκαλιού

Ηρακλής: Θέλουν τη Μίκρα. Αποκάλυψη που σοκάρει την κοινή γνώμη και εκθέτει την κυβέρνηση

Απαντιώνται ένα ένα τα ερωτήματα των φιλάθλων του Ηρακλή, σχετικά με την πόλεμο που δέχεται η πιο ιστορική ομάδα στη χώρα. Έτσι επαληθεύεται με σαφήνεια και το ρητό που λέει ότι πουθενά δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.

Η χθεσινή μάλιστα αποκάλυψη του προέδρου του Ερασιτέχνη Ηρακλή, Κωνσταντίνου Γωγάκου, που ανέφερε ότι ο ΓΓΑ Πάνος Μπιτσαξής του πρότεινε να παραχωρήσει ο Ηρακλής τα 60 στρέμματα που έχει στη Μίκρα προκειμένου να διασφαλίσει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου έφερε στην επιφάνεια ακόμα μια παράμετρο του θρίλερ που βιώνουν οι οπαδοί της ομάδας, εξηγώντας κατά κάποιο τρόπο την πρωτοφανή λύσσα με την οποία πολεμούν τον “γηραιό” γνωστοί και άγνωστοι κύκλοι.

Ως εκ τούτου, η μεγιστοποίηση της συσπείρωσης των φιλάθλων του Ηρακλή αποτελεί την πιο αποτελεσματική ασπίδα απέναντι στις ανοίκειες επιθέσεις που δέχεται ο μεγάλος σύλλογος της Μακεδονίας. Γιατί τελικά ισχύει στο ακέραιο η γνωστή αμερικάνικη ρήση που οδήγησε στην αποκάλυψη του σκανδάλου watergate που έριξε την κυβέρνηση Nixon στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ότι δηλαδή αν θέλεις να βρεις απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν από την συμπεριφορά των ανθρώπων της εξουσίας, δεν έχεις παρά να ακολουθήσεις την διαδρομή του χρήματος.

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

ΗΡΑΚΛΗΣ: Σάλπισμα αντεπίθεσης

Το ανείπωτο αίτημα των αδύναμων κάθε κοινωνίας, που γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πλήρης ανομία συγκλίνει πολύ περισσότερο προς την έννοια της δικαιοσύνης από την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων είναι ή να υπάρξει είτε πλήρης ανομία είτε ολοκληρωτική και χωρίς διακρίσεις απονομή δικαιοσύνης. Η ενδιάμεση κατάσταση είναι η χειρότερη μορφή καταπάτησης δικαιώμάτων που μπορεί να επιβληθεί σε άνθρωπο.

Προσωπικά για την Ελλάδα προτιμάω τον παλιό τύπο απονομής δικαιοσύνης στο ποδόσφαιρο και την ελληνική κοινωνία, όπου δεν τιμωρείται κανένας, από τον καινούργιο όπου τιμωρείται μόνο όποιος βρίσκεται ευάλωτος.

Άλλωστε, η διαφορά μιας κοινωνίας που διψάει για καταδίκες από μια άλλη που αποζητάει απονομή δικαιοσύνης έγκειται στο χιλιοειπωμένο ζήτημα της Παιδείας. Την οποία ο σύγχρονος Έλληνας ποτέ δεν φρόντισε να αποκτήσει βρίσκοντας πάντα ένα βολικό άλλοθι στο ανεπαρκές εκπαιδευτικό σύστημα που διατηρούσε όλα αυτά τα χρόνια το ακραιφνώς αναλλοίωτο συμφέρον της εκάστοτε εξουσίας παλαιού τύπου να παράγει ακρισία και πολίτες που ξέρουν άρα και ζητούν λίγα. Και πάνω σ αυτό το ανθρώπινο δυναμικό είναι που πατούν οι επαγγελματίες «διαδρομιστές» για να προωθήσουν τα ανομήματά τους σ ένα σύστημα γεμάτο με παραθυράκια και διαθέσιμους συνεργάτες.

Στο πιο βρώμικο και άνισο πρωτάθλημα της Ευρώπης, με τους πιο φαντικούς και ταγμένους στη δυσωδία οπαδούς, οι πρόεδροι των ελληνικών ΠΑΕ σιωπούν απέναντι στο πρόβλημα του Ηρακλή την ώρα που γνωρίζουν πολύ καλά το είδος των φακέλων που παρέδιδαν όλα αυτά τα χρόνια που ακολουθείται η διαδικασία επικύρωσης της αδειοδότησης για τη συμμετοχή των ομάδων τους στο πρωτάθλημα..

Παράλληλα, η επιτροπή αδειοδοτήσεων της ΕΠΟ δεχόμενη όπως διαρρέεται πιέσεις ανταγωνιστικών σωματείων και πολιτικών παραγόντων, προσπαθεί φαίνεται να επινοήσει τη φόρμουλα που θα χρειαστεί για να αιτιολογήσει την αποβολή από την πρώτη κατηγορία, μιας από τις παραδοσιακά πιο αδικημένες ομάδες του ελληνικού ποδόσφαιρου με προσχήματα που μόνο γέλια μπορούν να προκαλέσουν. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο από αυτό. Η σιωπηλή συνενοχή μιας ολόκληρης κοινωνίας που βλέπει να συντελείτε ένα έγκλημα μπροστά στα μάτια της χωρίς να βγάζει άχνα. Τώρα θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο ως ένα βαθμό, ότι η ίδια κοινωνία δεν έβγαλε άχνα για πολύ σημαντικότερα θέματα πιθανώς από την μοίρα ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου, και θα κολλούσε εδώ; Ειδικά στη Θεσσαλονίκη η συνομοσία της σιωπής παγώνει κάθε απόπειρα αποκατάστασης των διαρρυγμένων οπαδικών σχέσεων. Κι όταν μιλούμε για οπαδικές σχέσεις στη μεγαλούπολη της Μακεδονίας εννοούμε το ένα και τ αυτό με τις διαπροσωπικές και οικονομικές σχέσεις. Το άπαν.

Έτσι, η πλειοψηφία των οπαδών του Άρη, θέλει τον Ηρακλή στην Β΄Εθνική χωρίς να νοιάζεται πιθανώς για το πώς και το γιατί. Ποτέ δεν έκρυψαν άλλωστε ότι του χρεώνουν τον υποβιβασμό της ομάδας τους στη Β΄εθνική, χωρίς φυσικά να λογαριάζουν ότι δικοί τους οπαδοί ήταν που διέκοψαν το επίμαχο παιχνίδι, την ώρα που η ομάδα τους μείωσε το σκορ και είχε ένα ολόκληρο ημίχρονο στη διάθεσή της για να ανατρέψει το παιχνίδι και να σώσει την παρτίδα. Δεν λογαριάζουν επίσης πως ο Ηρακλής σε εκείνο το ματς αγωνιζόταν για να βγει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ κι όχι για να ρίξει τον Άρη. Αλλά και η πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΟΚ θεωρώ ότι κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Η λογική είναι ότι πρέπει σε πρώτη φάση να μείνου στην πόλη της Θεσσαλονίκης και σε δεύτερη νομοτελειακά μία, χωρφίς να συναισθάνονται πως η ενδεχόμενη κατάρρευση ενός οργανισμού που μοιράζεται ταίδια σπλάχνα με την πόλη θα σηματοδοτούσε τη φραγή των ελάχιστων πόρων αυτής της πόλης και την επιτάχυνση της βύθισης της στον συντηρητισμό και την υπανάπτυξη.

Μόνο η ομάδα μου, η ομάδα μου πάνω απ όλα, η ομάδα μου παντού, είναι άλλωστε η μοναδική αξία που κυριαρχεί εδώ και χρόνια στην συμπρωτεύουσα. Οι οπαδοί των υπόλοιπων ομάδων χωρίς γνώση ποδοσφαιρικής ιστορίας αλλά και εκτίμησης των συνεπειών της ποιοτικής υποβάθμισης του γραφικού συναιτερισμού που ονομάζεται Superleague, απλώς θέλουν να δουν στην μεγάλη κατηγορία πιο διαχειρίσιμους αντιπάλους για την ομάδα τους, διότι γνωρίζουν ότι παρά την αγωνιστική και διοικητική απαξίωσή του τα τελευταία χρόνια ο Ηρακλής συνέχισε να παίζει ρυθμιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα και είναι τέτοιο το μέγεθός του που σε εύλογο χρονικό διάστημα μπορεί να επανέλθει σε υψηλό ανταγωνιστικό επίπεδο.

Η αλήθεια με τον Ηρακλή, όμως έχει και ένα ακόμα πρωτεύον σκέλος. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης, όπως άλλωστε και οποιοσδήποτε άλλος ζωντανός οργανισμός απόκτά σε βάθος χρόνου τις διαστάσεις και το εκτόπισμα των ανθρώπων που τη διοικούν.

Παράλληλα, κυνηγήθηκε πολύ ο Ηρακλής, διότι υπέπεσε στο σφάλμα να κάνει μεγάλη ησυχία κάθε φορά που αδικούνταν, επιλέγοντας την καταστροφική για ένα χώρο που θεωρεί την αρετή αδυναμία, στάση της πολιτισμένης αποδοχής, την ώρα που οι υπόλοιποι χαλούσαν τον κόσμο με ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, συχνά για ψύλλου πηδήμα.

Έπαιξε θεμελιώδη ρόλο σ αυτό και η επαγγελματική ιδιότητα του πρώην προέδρου του, τραγουδιστή, Αντώνη Πασχαλίδη, που κάθε άλλο παρά δυσάρεστος έπρεπε να είναι στο ελληνικό κοινό. Οι συνεργάτες του αποδείχθηκαν πιο άσχετοι και ανεπαρκείς κι από τον ίδιο ώστε να κατορθώσουν να φτιάξουν τελικά ένα είδος αυτόματου πιλότου μπροστά στο οποίο, η κακοδιαχείριση θα φάνταζε μια απολύτως αποδεκτή κατάσταση, αρκεί να συνοδευόταν από κάποια απόπειρα επίδειξης ενδιαφέροντος.

Τελικά είναι αληθινό θαύμα το πως αυτη η ομάδα επιβίωσε τα πέντε τελευταία χρόνια χωρίς διοίκηση και κρατική υποστήριξη

Αναδεικνύει όμως σε κάποιο βαθμό αυτή η επιτυχία και την μακρόχρονη ικανότητα επιβίωσης που έχει επιδείξει ο σύλλογος. Βέβαια αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι το πώς είναι δυνατόν μια ομάδα με το συγκεκριμένο προφίλ να διαθέτει τόσους πολλούς εχθρούς. Αλλά και αυτό κουτσά στραβά εξηγείται. Από την πλευρά τους οι φίλαθλοι ως ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας διψούν για αίμα και όχι για δικαιοσύνη.
Από την άλλη, τα αθλητικά σωματεία έχοντας να μοιράσουν μια πολύ περιορισμένη έκταση συμφερόντων γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τέτοιου είδους εξελίξεις, έστω κι αν εδράζονται στη βάση της ανηθικότητας και της ευκαιριακής κερδοφορίας μπορούν να κάνουν τη μικρή διαφορά που θα τους εξασφαλίσει πιο εύκολα το κομμάτι των ψίχουλων από την πίτα των στόχων που τους αναλογεί από το αρχικά μοίρασμα.
Ο Ηρακλής έχει υποχρέωση όμως να υπεραμυνθεί των θέσεών του και να αποκρούσει αυτές τις επιθέσεις ώστε να αντιστρέψει την κατάσταση προς όφελός του. Γιατί εδώ παίζεται κάτι που ξεπερνάει τα όρια του αθλητισμού και αγγίζει εκείνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι αμέσως μετά να θωρακιστεί να δυναμώσει διοικητικά και να κινηθεί με αποφασιστικότητα απέναντι στους εσωτερικούς εχθρούς που εγκατέλειψαν την ομάδα στην τύχη της χωρίς να συνειδητοποιήσουν ποτέ το μέγεθος της ευθύνης που ανέλαβαν στο όνομα της φιλοδοξίας και μόνο να πουν ότι κάποτε διοίκησαν τον Ηρακλή.

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ


Σήμερα πρωϊ πρωϊ τηλεφώνησα στον πατέρα μου για να του ευχηθώ χρόνια πολλά για την “γιορτή του πατέρα”. Ποτέ δε χάνω την ευκαιρία να του υπενθυμίσω πόσο τυχερός πρέπει να νιώθει που έχει ένα γιο σαν εμένα.

ΥΓ1.
Απλώς κατάλαβα ότι ο πατέρας μου θα προτιμούσε να του ευχηθώ στην γιορτή του «εργατοπατέρα»
ΥΓ2.

Η μαμάδες χαλάσαν τον κόσμο μαμά
Μια συγνώμη χρωστάμε κι οι δυο στον μπαμπά

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Ηρακλής: Με τα πρόβατα πρόβατο με τους λύκους λιοντάρι


Το πιο αστείο πράγμα που ακούω τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το ζήτημα του Ηρακλή είναι ότι επιτέλους από κάπου πρέπει να αρχίσει η κάθαρση στο ποδόσφαιρο. Και απαντάω, βεβαίως: Αλλά πάλι από εκεί που άρχισε και το 1980; Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρουμε. Σύλλογοι σαν τον Ηρακλή για κάποιους υπάρχουν για να εφαρμόζονται οι νόμοι. Για άλλους όμως υπάρχουν για να διατηρούνται ζωντανές κάποιες αξίες που ποτέ δεν έκαναν θραύση, ούτε υπήρξαν δημοφιλείς στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που δένεται υπάκουα πίσω από το άρμα του εκάστοτε ισχυρού.

Υπάρχει ένα αξίωμα που κυριαρχεί παντού στον κόσμο της ζούγκλας. Όταν ένα θηρίο βρεθεί μισοπληγωμένο και αδύναμο, έχοντας χάσει αίμα και πολύτιμες δυνάμεις, μόνο από θαύμα δεν θα υποστεί την επίθεση κάποιου άλλου θηρίου. Η αναγωγή του συγκεκριμένου αξιώματος στο σήμερα δικαιολογεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό της σύγχρονης πραγματικότητας ως μιας αντανάκλασης των συνθηκών διαβίωσης που επικρατούν στην ζούγκλα.

Φυσικά στη θέση της πυκνής βλάστησης συναντούμε κτήρια, υπερ-τεχνολογικά επιτεύγματα, καριέρες και φιλοδοξίες, ενώ στη θέση των θηρίων κουστουμαρισμένους ανθρώπους με λαμπερά προφίλ και υψηλό κοινωνικό γόητρο. Η πραγματικότητα όμως είναι η ίδια: ο άνθρωπος έζησε μέσα στην άγρια φύση για πολλές χιλιάδες χρόνια προτού στριμωχτεί στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον γι αυτό και οι συνήθειές του παραμένουν αναλλοίωτες. Η συνείδησή του ούτε διευρύνθηκε, ούτε εξαπλώθηκε η διάνοιά του σε άλλα πνευματικά επίπεδα. Αντίθετα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κυριαρχεί σε όλες του τις δραστηριότητες.
Η ομάδα ποδοσφαίρου του Ηρακλή, βρέθηκε τις προηγούμενες εβδομάδες εκτεθειμένη σ ένα μεγάλο κίνδυνο που συνίσταται σε πολλά μαζεμένα μικροσυμφέροντα. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο πολλοί είναι αυτοί που θέλουν την ομάδα στην Δ κατηγορία. Άλλοι για να έχουν έναν ανταγωνιστή λιγότερο, άλλοι για να πάρουν στα χαρτιά την θέση του στη μεγάλη κατηγορία, άλλοι για να ανανεώσουν μ ένα εφήμερο ενδιαφέρον τις μίζερες ζωούλες τους και άλλοι, εσωτερικοί εχθροί, για να απαλλαγούν οριστικά από τη βάσανο των χρεών που δημιούργησαν στις πλάτες ενός συλλόγου που δεν αποστέρησε ποτέ ούτε ένα ευρώ από το ελληνικό δημόσιο.
Σ αυτές τις περιπτώσεις η σκληρότητα είναι μονόδρομος. Για να επιβιώσεις σε μια ζούγκλα όπου τα αρπακτικά περιμένουν στη γωνία να σε βρουν αδύνατο και εκτεθειμένο δεν χρειάζεται ούτε ιδεαλισμός ούτε ευαισθησία. Απλά παίρνεις αυτό που δικαιωματικά σου ανήκει. Το πώς πρέπει να το βρεις ο ίδιος.

Πιθανότατα με τον ίδιο τρόπο που διεκδικούν οι αντίπαλοί σου τον αφανισμό σου από τον χώρο. Πρέπει να βρεθείς στο μυαλό τους και να σκεφτείς, όπως σκέφτονται αυτοί και να προχωρήσεις ένα βήμα περισσότερο από αυτό που θα τολμήσουν. Πρέπει να σε φοβηθεί το μάτι τους. Λέει μια παροιμία ότι ο απατεώνας θα σε σεβαστεί μόνο αν τον εξαπατήσεις. Ο Ηρακλής έχει όλο το δίκιο με το μέρος του.. Η συμμετοχή μιας ομάδας στη θέση του «γηραιού» στη μεγάλη κατηγορία θα την καθιστούσε μισητή και κανείς δεν θέλει στην πλάτη του την κατηγορία ότι συνέβαλε στην πτώση της μοναδικής ομάδας που πέφτει για δεύτερη φορά από την πρώτη κατηγορία στα χαρτιά. Διαπιστώνω ότι οι οπαδοί του Ηρακλή είναι τρελαμένοι με την αδικία που υφίσταται η ομάδα τους. Η μαρτυρία ενός ηλικιωμένου ανθρώπου σε ραδιόφωνο της πόλης ότι την ημέρα που ανακοινώθηκε η απόφαση μη αδειοδότησης του Ηρακλή υπέστη επεισόδιο υγείας που οδήγησε σε ανήκεστο βλάβη συγκλονίζει τους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης.

Αν έχεις χάσει δουλειά, μισθό, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και επιδιώκουν κύκλοι να σου αποστερήσουν τη μοναδική διέξοδο που σου έχει απομείνει είσαι ικανός για όλα. Από το να κάνεις κακό στον εαυτό σου, μέχρι να στρέψεις τον θυμό σου προς τα έξω. Τα μέλη της επιτροπής που έχουν στα χέρια τους τις τύχες του λαοφιλούς σωματείου πιθανότατα δεν γνώριζαν περί τίνος επρόκειτο. Βασίστηκαν στην ασθμαίνουσα αγωνιστική εικόνα της ομάδας τα τελευταία χρόνια επειδή πιθανότατα δεν γνωρίζουν τι σημαίνει σύλλογος για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Τι σημαίνει να αγαπάς κάτι που δεν σου προσφέρει παρά ελάχιστες χαρές και άφθονες πίκρες. Κάτι που αποτελεί ψυχοσωματική εμπειρία κι όχι απλώς μία προσθήκη στο στραπατσαρισμένο από την καθημερινή ζωή γόητρό μας.


Παίζουν με την υγεία και τις ψυχές ανθρώπων και καλούνται να πάρουν μια απόφαση που θα σφραγίσει πρώτα απ όλα τη δική τους ζωή. Θα είναι αυτοί που έριξαν στα χαρτιά για δεύτερη φορά την ομάδα της Θεσσαλονίκης ή αυτοί που παρά τις παρασκηνιακές πιέσεις επέδειξαν και στην περίπτωση του Ηρακλή το ίδιο πνεύμα που επέδειξαν στις υπόλοιπες ομάδες.

Ηρακλής: Πλησιάζει η ώρα του θερισμού για όσους έσπειραν ανέμους


Για να αναπτύξει μια χώρα ένα αξιόπιστο σύστημα απονομής δικαιοσύνης πρέπει πρωτίστως να αναπτύξει οριζόντια και κάθετα την έννοια του περί δικαίου αισθήματος. Να αντιλαμβάνεται με λίγα λόγια γρήγορα ο πολίτης τι είναι αυτό που πραγματικά πληγώνει τη δικαιοσύνη και τι είναι αυτό που την προάγει. Και μεις σαν χώρα δεν το έχουμε αυτό. Απότοκο της έλλειψης επαρκούς και ουσιαστικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι τελικά η ταύτιση της έννοιας της δικαιοσύνης με την εκπροσώπηση του στενού προσωπικού μας συμφέροντος ή ακόμα και των μύχιών μας προσδοκιών, που δημιουργεί πληθώρα αρρυθμιών.

Η περιπέτεια της ομάδας ποδοσφαίρου του Ηρακλή ανασύρει στην επιφάνεια τη μορφή ενός διάτρητου συστήματος, που σε κάνει να εκλιπαρείς μια απρόσωπη επιτροπή για ένα δίκιο που σου αναγνωρίζει όλη η Ελλάδα.

Ο Ηρακλής ζητάει ισονομία ώστε να μην βρίσκεται έρμαιο στα χέρια μιας επιτροπής, από αυτές που και χθες και σήμερα και αύριο θα επιφυλάσσουν ποινές χάδια στους ισχυρούς.

Η τιμωρία μιας ομάδες με την ποινή του υποβιβασμού για δήθεν ανεπάρκειες ενός φακέλου που όλοι γνωρίζουμε ότι μοιάζει λίγο ως πολύ με των υπόλοιπων ομάδων αποτελεί μέγιστη υποκρισία και σκανδαλωδώς δυσανάλογη τιμωρία για οποιοδήποτε σύλλογο.

Ο ιστορικός σύλλογος της Θεσσαλονίκης, μοιάζει αυτή τη στιγμή παγιδευμένος από όλες τις πλευρές σε μια φάκα που έχει ελάχιστες δυνατότητες διαφυγής. Του ζητούν ξανά και ξανά να αποδείξει την πιστότητα των αποδεικτικών εγγράφων που καταθέτει. Αμφισβητούν τις υπογραφές παραγόντων που διασφαλίζουν την μετοχική ομαλότητα, ποδοσφαιριστών που δηλώνουν ότι εξοφλήθηκαν, τραπεζών και δικηγόρων και απαιτούν εχέγγυα για την μελλοντική ευρωστία του συλλόγου, που κανείς δεν μπορεί να δώσει σε μια τέτοια οικονομική περίοδο.
Ο Ηρακλής έχει πέσει θύμα της λεγόμενης δειγματοληπτικής έρευνας των παραδοσιακών ελληνικών επιτροπών που πρέπει κάποια στιγμή να αποδείξουν ότι κάνουν κάποια δουλειά. Παράλληλα κανένας δεν μπορεί να αντιπαραθέσει λογικό επιχείρημα στην άποψη των οπαδών του ότι πίσω από αυτή την εξωφρενική σχολαστικότητα κρύβονται συμφέροντα από το χώρο του ποδοσφαίρου, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το χάος που κληροδότησε η διοίκηση Ρέμου, στην διοικούσα επιτροπή του «γηραιού».

Από την άλλη ο φίλαθλος κόσμος έχει κάθε λόγο να εξεγείρεται. Του περικόψανε τα επιδόματα, τα εργασιακά δικαιώματα, τους μισθούς, τις συντάξεις και τώρα θέλουν να του αποστερήσουν και την μοναδική ανακούφιση της εβδομάδας.

Θεωρώ ότι ο Ηρακλής θα βγει πολύ δυνατότερος από αυτή τη δοκιμασία. Με τον ίδιο τρόπο που σφυρηλατούνται οι ιδέες μετά από περιόδους με έντονο δραματικό χαρακτήρα.
Όσο για τους υποκινητές αυτής της περιπέτειας θεωρώ ότι απλώς δεν αξιολόγησαν σωστά το μέγεθος του συλλόγου.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Ανιδιοτελής αγάπη


Λέω στην ανιψιά μου:

- Εεεε, ξέρεις κάτι;
- Τιιι; Μου λέει.
- Εεεε. Αν είχα μια κόρη, της λέω, ξέρεις πως θα ήθελα να ήταν;
- Πωωως; Μου λέει
- Σαν εσένα, της λέω.
- Ααααααα!!! κάνει η ανιψιά μου.

Κι εγώ αρχίζω να μετράω δευτερόλεπτα: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά. Τίποτα. Ξαναπαίρνω το λόγο.

- Άντε, δεν θα πεις κι εσύ κάτι για μένα;

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Απογοήτευση για τους εαυτούς μας, θα ήταν το πιο ελπιδοφόρο συναίσθημα

Κόλαφος για τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά και για το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του αποδεικνύεται πρόσφατη δημοσκόπηση που φέρνει στο φως της δημοσιότητας τα αισθήματα οργής, αγανάκτησης και απογοήτευσης που διακατέχουν τους Έλληνες πολίτες.

Δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό, καθώς τα πρόσφατα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση στο πλαίσιο του μνημονίου οδήγησαν μαζικά σε μια δραματική αναπροσαρμογή, επί τα χείρω, του επιπέδου διαβίωσης στην χώρα μας.

Ωστόσο, όλες αυτές οι δημοσκοπήσεις δεν αντικατοπτρίζουν παρά μόνο την μισή αλήθεια για όσο διάστημα εξακολουθούν να αποκλείουν από τα ερωτηματολόγιά τους ζητήματα ατομικής υπευθυνότητας και στάσης.

Με λίγα λόγια, καμιά εταιρεία δημοσκοπήσεων δεν ζητάει από τους πολίτες να βαθμολογήσουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, στο πλαίσιο μιας συλλογικής αυτοκριτικής με συνέπεια να μην μάθουμε ποτέ τι σκέφτονται οι Έλληνες πολίτες για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Αν, με λίγα λόγια, για παράδειγμα, τους εξανάγκαζε κανείς να δανείζονται τεράστια ποσά για να καλύψουν ασύμμετρες καταναλωτικές τους ανάγκες, να βολεύουν δια της πλάγιας οδού τα παιδιά τους στο δημόσιο, να επισκέπτονται τα γραφεία των βουλευτών για κάποιο ρουσφέτι που αυτομάτως θα αφαιρούσε μια ευκαιρία από κάποιον συνάνθρωπό τους που την άξιζε περισσότερο.

Ή, αν το να σβήνεις για παράδειγμα κλήσεις, χρησιμοποιώντας κάποιο γνωστό σου μέσα στην τροχαία, και να καμαρώνεις για τα πολιτικά μέσα και τις άκρες που διαθέτεις σε καθιστούν αυτομάτως πιο αθώο από τον πολιτικό που σε αντιπροσωπεύει στο κοινοβούλιο και παίρνει τη δική του μίζα. Γιατί περί αυτού πρόκειται τελικά. Και οι πολίτες έπαιρναν τις δικές τους μίζες.

Θα ήθελα ακόμα να απαντηθεί σ ένα ερωτηματολόγιο από το μέσο Έλληνα, γιατί στήριζε όλα αυτά τα χρόνια με όλες του τις δυνάμεις την αναξιοκρατία, πόσο ικανοποιημένος είναι από την αποδοτικότητά του ή γιατί δεν φρόντισε ποτέ για την καλλιέργειά του, αν παραδεχθούμε ότι το κράτος είναι υπεύθυνο για την προσφορά μιας βασικής παιδείας, γιατί ακούει τη μουσική που ακούει και βλέπει τα τηλεοπτικά προγράμματα που βλέπει όταν πιστεύει ότι αξίζει για κάτι καλύτερο.

Και άλλα πολλά, που θα έβαζαν τα πράγματα σε μια ρεαλιστική βάση αξιολόγησης μιας κατάστασης που αν δεν σταθμιστεί σωστά τώρα, θα οδηγήσει μελλοντικά απλώς σε παραπλανητικές διαπιστώσεις και πρόσκαιρα και ευκαιριακά αποτελέσματα.

Κακά τα ψέματα. Η έννοια της ατομικής ευθύνης αποτελεί τη βάση κάθε προηγμένης κοινωνίας, ενώ η ανάπτυξή της αποτελεί τον πυρήνα ενός μελλοντικού ελεύθερου ανθρώπου. Κι αν δεν αναπτυχθεί η υποχρέωση της υπευθυνότητας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, απλώς θα εξακολουθήσουμε να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια μας, φορτώνοντας όλες τις ευθύνες για τα δεινά μας, σ ένα πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι εκθρέψαμε και οι ίδιοι στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Γιατί οι ίδιοι επιλέγαμε να κυβερνιόμαστε από τους απογόνους των παλαιοτέρων πολιτικών να ψυχαγωγούμαστε από τα τέκνα των προηγούμενων καλλιτεχνών να θεραπευόμαστε από τα παιδιά των παλιών καλών γιατρών και τελικά να συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας που αδυνατεί να πορευτεί πέρα από το αυτονόητο, την πεπατημένη, να δημιουργήσει να παράγει να προοδεύσει. Μιας κοινωνίας που εξελίχθηκε σε μια εσωτερική και αθόρυβη εξορία για τις πιο δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, που γεύθηκαν την μοίρα του αποκλεισμού, επειδή το όνομά τους δεν θύμιζε τίποτα στους πιθανούς εργοδότες τους.

Τελικά, σαν Έλληνες, αν πραγματικά και ανυπόκριτα ενδιαφερόμαστε για το μέλλον αυτού του τόπου ο δρόμος είναι ένας: Να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε ολόπλευρα σαν άνθρωποι, πολίτες και επαγγελματίες και παράλληλα να ανοίξουμε διάπλατα τον δρόμο στο καλύτερο από εμάς. Αυτό θα λειτουργήσει πιο ευεργετικά για την κοινωνία από μια μηδενιστική και ισοπεδωτική κριτική για το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.

Να είσαι ο εαυτός μου!


Η συμβουλή του Έλληνα πατέρα που δεν πρόκειται τα παιδιά του να ξεχάσουν ποτέ!

Το περί δικαίου αίσθημα


Οι καπνιστές φίλοι μου από το γυμνάσιο ακόμα θυμούνται την πρώτη μου αποβολή. Ήταν στην Τρίτη γυμνασίου, όταν ο γυμνασιάρχης με έπιασε να καπνίζω παθητικά στις τουαλέτες.

Άνοιξαν τα αρχεία


Οι βουβουζέλες έριξαν το απαρτχάιντ.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Το ξύλο βγήκε από την κόλαση


Αν τελικά ισχύει ότι τα γεμάτα με βίαιες σκηνές video games επιδρούν αρνητικά στην προσωπικότητα των παιδιών για να τα κάνουν πιο βίαια και επιθετικά, ποιοι είναι αλήθεια οι παράγοντες εκείνοι που κάνουν πιο βίαιους τους ενήλικες με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξητική τάση χρόνο με το χρόνο σε αρκετές γωνιές του πλανήτη των κρουσμάτων κακοποίησης των παιδιών από τους γονείς τους;

Ποιος είναι με λίγα λόγια ο αντίστοιχος παράγοντας με τα video games που κάνει τους ενήλικους να στρέφονται με βιαιότητα απέναντι στα ίδια τα παιδιά τους;

Ίσως κανένας συγκεκριμένος, ίσως ένα πλέγμα παραγόντων σύμφυτων με τον σύγχρονο τρόπο ζωής να οδηγεί σ αυτή την τραγική παραδοχή.

Τελικά, η πορεία του ανθρώπου προς το μέλλον φανερώνει ότι είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να αποτινάξει από τη συνείδησή του συνήθειες και νοοτροπίες χιλιάδων χρόνων πολιτιστικής εξέλιξης.

Οι ενήλικες εξακολουθούν να φέρονται με σκληρότητα στα παιδιά γιατί ουσιαστικά δεν τους αναγνωρίζουν ρόλο σεβαστό και αποδεκτό από το κοινωνικό σύνολο.

Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα μετέρχονται και πάλι μεθόδων που θεωρούνταν ότι είχαν εκλείψει στην εποχή μας, φανερώνει ότι το πρόβλημα της βίας εναντίων των παιδιών έχει βαθιές ρίζες μέσα στην ανθρώπινη ιστορία και είναι πιο μεγάλο απ όσο φανταζόμασταν.

Άλλωστε, τα παιδιά αποτελούσαν για τους ενήλικες παραδοσιακά έναν σάκο «αποφόρτισης», και η δυνατότητα ξεσπάσματος εναντίον τους αποτελούσε σε πολλές περιπτώσεις το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν για την αγάπη και την φροντίδα που λάμβαναν από τους γονείς τους.

Τελικά το πρόβλημα της βίας απέναντι στα παιδιά, έγκειται σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο παράγοντα που κατατρέχει εδώ και αιώνες το ανθρώπινος είδος και κορυφώνεται στις ημέρες μας με δραματικό τρόπο. Την αντικατάσταση της πραγματικής, ουσιαστικής παιδείας, που παράγει καλλιεργημένους ανθρώπους με άποψη και προσωπικότητα από προγραμματισμένη, θεσμική κατάρτιση που δημιουργεί τον άνθρωπο της οικονομίας, έναν τύπο ανθρώπου εύπλαστου στα χέρια και τις διαθέσεις της κάθε μορφής εξουσίας, που δεν θα χαράμιζε πολύ χρόνο για να προσεγγίσει με θετικό τρόπο τα παιδιά του. Τελικά φαίνεται πως η δημιουργία εξελιγμένων, μη βίαιων ανθρώπων δεν αποτελεί και την πιο άμεση προτεραιότητα για ολόκληρο το σύστημα που διαμορφώνει τον άνθρωπο του μέλλοντος μέσα από την εκπαίδευση και τους υπόλοιπους θεσμούς.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

StreetDance


Οι τελικοί του πρωταθλήματος StreetDance της Αγγλίας ετοιμάζονται μεταξύ άλλων να υποδεχθούν την Κάρλι, ταλαντούχα χορεύτρια, μαζί με τον παρτενέρ της Τζέι.

Η απροσδόκητη όμως αποχώρηση του Τζέι , θα αναγκάσει την γοητευτική Κάρλι να ηγηθεί μόνη της της προσπάθειας της ομάδας της να φτάσει στη νίκη.

Χάνοντας το χώρο που χρησιμοποιούσαν για τις πρόβες τους οι χορευτές της Κάρλι, θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα ακόμη πρόβλημα.

Κάθε πρόβλημα ωστόσο δημιουργεί μια νέα ευκαιρία και αυτή είναι για την Κάρλι, η γνωριμία της με την Έλενα, ιδιοκτήτρια σχολής μπαλέτου, που θα εντυπωσιαστεί από το πάθος των χορευτών και θα τους επιτρέψει να χρησιμοποιήσουν το χώρο της σχολής για τις πρόβες τους.

Η παρουσία των χορευτών του δρόμου θα αναθερμάνει και το ενδιαφέρον για το χορό των μαθητών της Έλενα που προετοιμάζονται για να συμμετάσχουν στην ακρόαση της Βασιλικής Ακαδημίας Μπαλέτου. Τελικά η αλληλεπίδραση θα είναι ευεργετική για όλους.

Ο χορός και το πάθος που εκπέμπουν οι χορευτές του δρόμου αποτελεί το δυνατό χαρτί της ταινίας.

Έχει ενδιαφέρον και η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο των παραδοσιακών χορευτών μπαλέτου με εκείνους που χορεύουν υπακούοντας στους κανόνες του προσωπικού τους ενστίκτου, εμφορούμενοι από την ελευθερία του δρόμου.

Δε θα ήταν λογικό να υπολείπεται το soundtrack της ταινίας που πατάει σε ρυθμούς που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη.

Αλλά και το Λονδίνο μοιάζει μια πόλη ιδανική για να αφομοιώσει τις δύο διαφορετικές πτυχές της τέχνης του χορού και να δώσει ευκαιρίες για την κατάκτηση του ονείρου τόσο στους χορευτές του μπαλέτου, όσο και σ εκείνους που υπερασπίζονται μια πιο αρχετυπική παράμετρο της τέχνης.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: 6,5

Ανάκτηση ελέγχου


Οι μεγάλες και απρόβλεπτες οικολογικές καταστροφές φέρνουν στο φως της επικαιρότητας τόσο την ανετοιμότητα των κυβερνήσεων απέναντι στα στοιχεία της φύσης όσο και την αδυναμία των συστημάτων να επιβληθούν στους διαχειριστές των πλουτοπαραγωγικών πηγών.Από το Τσέρνομπιλ έως και την πρόσφατη οικολογική τραγωδία στον Κόλπο του Μεξικού η απροθυμία των αρχών να ασχοληθούν συστηματικά με την εφαρμογή μιας προληπτικής πολιτικής για την αποτροπή ενδεχόμενων κρίσεων είναι παροιμιώδης και συναντάει την ανεπάρκεια των μηχανισμών που καλούνται να αντιμετωπίσουν το απευκταίο, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα ανευθυνότητας που υποβαθμίζει περαιτέρω τη δραματική κατάσταση του περιβάλλοντος.

Στις ΗΠΑ, το χλιαρό μέχρι εχθές αίτημα για μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση στα ζητήματα που αφορούν την οικονομική ζωή, μέσα από τη θεσμοθέτηση κανόνων και αρχών που θα βάζουν ένα φράγμα στην ασυδοσία των αγορών, παίρνει νέες διαστάσεις και κλιμακώνεται, περνώντας και στον νευραλγικό τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Στην πραγματικότητα και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα είναι κοινό: Η πλήρης και ανεμπόδιστη ελευθερία αυτορύθμισης των αγορών.
Οι νόμοι των ΗΠΑ δίνουν στις εταιρείες απεριόριστη ελευθερία δράσης και εκείνες αναλαμβάνουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που μπορεί να ενεσκήψουν από την δραστηριοποίησή τους σ έναν συγκεκριμένο τομέα.
Έτσι έγινε και στη μεγάλη οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού, για να φανερωθεί όμως η αδυναμία και η έλλειψη προετοιμασίας της ΒP στη διαχείριση της πετρελαιοκηλίδας.
Κι αυτή η εξέλιξη είναι φυσιολογική αν συλλογιστεί κανείς ότι ενεργειακοί κολοσσοί αυτού του διαμετρήματος κάθε άλλο παρά τοποθετούν το κοινωνικό συμφέρον στη θέση που του αρμόζει.

Ο στόχος τους είναι μόνο το κέρδος, γι αυτό και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν κανένα κράτος στην αποφασιστικότητα και την αυταπάρνηση που μπορεί να επιδείξει ένας οργανωμένος και σοβαρός κρατικός μηχανισμός στην προσπάθεια αντιμετώπισης και περιορισμού τέτοιων καταστροφών.
Η εταιρική ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις φαντάζει μόνο ως σύντομο ανέκδοτο και η απαίτηση της εποχής να ανακτήσει η πολιτική τον έλεγχο από την οικονομία διατρανώνεται κάθε φορά που οι αγορές αποδεικνύουν τον ανυπέρβλητο κυνισμό τους. Τελικά, τόσο στον Κόλπο του Μεξικού όσο φαντάζομαι και οπουδήποτε αλλού δραστηριοποιούνται, επιχειρήσεις εξόρυξης πετρελαίου, κανένας ενεργειακός κολοσσός δεν θα ξόδευε σεβαστά ποσά για προληπτικές κινήσεις που θα προστάτευαν το περιβάλλον από ενδεχόμενες καταστροφές. Κι αυτό γιατί εκ φύσεως αυτές οι εταιρείες είναι εχθροί του περιβάλλοντος και υπέρμαχοι της ανθρώπινης απληστίας και της υπερεκμετάλλευσης του πλανήτη που συμβάλλει με καθοριστικό τρόπο στην εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής. Όλα τα μεταφράζουν σε χαμένο χρήμα, όπως και τις ανεπιτυχείς προσπάθειες που κατέβαλαν το προηγούμενο διάστημα για να μην εξαπλωθεί η κηλίδα κατά μήκος της ακτογραμμής των ΗΠΑ. Το συμφέρον τους έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το κοινωνικό συμφέρον , κάτι που αποδεικνύεται κάθε φορά που καλούνται να κάνουν κάτι πέρα από το να κερδίζουν χρήματα. Τότε που λειτουργούν με τη ραθυμία και τη νωθρότητα που εμφανίζεται μόνο στις τάξεις ενός παρηκμασμένου και υπερβολικού κρατισμού.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ

Πίνακας: Martins de Barros

Μετά το πρόσφατο κύμα πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, ο αριθμός των εργαζομένων στις δημοτικές βιβλιοθήκες υπολείπεται πια του αριθμού των βιβλίων, δηλώνουν οι βιβλιοθηκονόμοι που απαιτούν άμεσα προσλήψεις προκειμένου να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις και να επανέλθει ο συσχετισμός βιβλίων-βιβλιοθηκονόμων στα γνώριμά του επίπεδα.

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Μουντιάλ


Άντε να αρχίσουν και πάλι τα προβλήματά μας για να ξεχαστούμε λιγάκι από το ποδόσφαιρο!

Απαίτηση


Βάλτε ένα τέλος στις μεσημεριανές βουβουζέλες

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΩΜΑ (PART 7-ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ)


ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Πω πω! γούσταρες τρελά με την κοπέλα που μόλις πέρασε, εε;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εεε; Πως σου πέρασε πάλι αυτό από το μυαλό;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Μου το είπε ένα πουλάκι.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ποιο πουλάκι;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Το πουλάκι μας

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Είναι η αδελφή ενός συναδέλφου μου

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Και τι σημαίνει αυτό;. Ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι μαζί της; Πάντως, αν εγώ είχα μια αδελφή, ευχαρίστως θα σου την έδινα. Παρά τις διαφωνίες μας σε θεωρώ πολύ αξιόπιστο άντρα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Μη λες τέτοια ανώμαλα πράγματα

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Κοίτα φίλε, εγώ δεν αντέχω άλλο έτσι ανύμφευτος. Η κοινωνική πίεση έχει αρχίσει ήδη να γίνεται αφόρητη. Πρέπει να πάρεις κάποια πρωτοβουλία.
Δεν είναι δυνατόν να λες σ όλο τον κόσμο ότι η αγαπημένη σου ήταν νοσοκόμα και πέθανε στον πόλεμο του Ιράκ.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί, ψέματα λέω;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Είδες; Πάλι κάνεις το ίδιο λάθος. Προσπαθείς να ξεγελάσεις ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Κοίταξε, εγώ σου το ξεκαθάρισα από την αρχή. Δεν παντρεύομαι αν δεν παντρέψω πρώτα εσένα.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ρε φίλε μην μιλάς έτσι. Κάνε εσύ την αρχή και ακολουθώ κι εγώ μετά. Οι γυναίκες κάνουν σαν τρελές για παντρεμένους. Παντρέψου εσύ μια φορά και μη νοιάζεσαι μετά για τίποτα. Αναλαμβάνω εγώ.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Πάλι πας να με τουμπάρεις.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δε λυπάσαι ρε τον πατέρα σου, που έχει πέντε παιδιά και πάντρεψε μόλις τα τρία;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τέσσερα παιδιά έχει.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί; πόσα αδέλφια έχεις; Τρία... και δύο εμείς πέντε

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αφού βλέπεις ρε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Όταν η γυναίκα βλέπει ότι είμαστε δύο αρχίζει να τσινάει.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Θα της λες, δύο άντρες, δύο μεροκάματα και θα πείθεται. Έτσι κάνουν οι ξύπνιοι. Αλλά και έτσι να είναι μη στεναχωριέσαι γι αυτό. Θα παραμερίσω εγώ για λίγο καιρό μέχρι με το καλό να γίνει ο γάμος, και μετά τσουπ θα εμφανιστώ μια μέρα. Που ξέρεις; μπορεί η λεγάμενη να χει κι αυτή άλλο εαυτό και να μη χρειαστεί να κουράζομαι για να ψάχνω.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ωραία τα κανόνισες. Πω πω τετραπέρατος είσαι.
Και δε μου λες; Το σεξουαλικό πως θα το λύσουμε που έχουμε εντελώς διαφορετικά γούστα στο κρεβάτι;


ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αυτό μη σε απασχολεί καθόλου. Κοίταξε τι θα κάνουμε. Τις καθημερινές που εσύ εργάζεσαι θα πηγαίνω εγώ μαζί της και τα Σαββατοκύριακα θα πηγαίνεις εσύ. Πως σου φαίνεται;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αυτό να το ξεχάσεις. Με τη γυναίκα μου δεν πηγαίνει κανένας άλλος.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αν δε μου χεις εμπιστοσύνη μπορούμε να το κάνουμε κι αλλιώς. Θα ξεκινάς εσύ με τα προκαταρκτικά που είσαι μανούλα σ αυτά και μετά θα αναλαμβάνω εγώ, που έχω κι ένα άλφα ταλέντο στο κυρίως θέμα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αυτό ούτε να το συζητάς. Εγώ σε παρτούζα δε συμμετέχω. Τελεία και παύλα.

Από Δευτέρα


Προσπαθώ να αρχίσω το κάπνισμα και συνέχεια το αναβάλλω. Τελικά δεν έχω καθόλου θέληση. Όλο λέω από Δευτέρα ….

Στις νίκες παλικάρια, στις ήττες "εκατομμυριούχοι"


Το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε και η κοινωνία στο σύνολό της, πάσχει από έλλειψη αυτογνωσίας. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θέτονται υπερβολικοί στόχοι που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε συνθήκες απογοήτευσης, απαξίωσης και μηδενισμού.

Εξ αρχής η οριοθέτηση των στόχων για το μουντιάλ της Ν. Αφρικής ήταν λανθασμένη, καθώς μια ενδεχόμενη πρόκριση στην επόμενη φάση ήταν και παραμένει πολύ δύσκολη υπόθεση. Για την δεύτερη παρουσία της εθνικής μας ομάδας στο Μουντιάλ, ο λογικός στόχος θα έπρεπε να είναι το πρώτο γκολ, ο πρώτος βαθμός και η πρώτη νίκη της Ελλάδας στην διοργάνωση. Γενικά οι Έλληνες δεν επιτυγχάνουν σπουδαία πράγματα όταν λειτουργούν υπό το βάρος υψηλών προσδοκιών και γι αυτό γρήγορα τα παρατούν και εγκαταλείπουν την προσπάθεια.
Αυτό έχει ως συνέπεια, όταν δεν επιτυγχάνουν τους υπερβολικούς στόχους που θέτουν να υποτιμούν τους αμέσως μικρότερους, η επίτευξη των οποίων θα τους οδηγούσε μελλοντικά στη θέση να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο.

Την ίδια ώρα, με εξαίρεση τους Έλληνες της διασποράς, που απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο με διαφορετικό τρόπο, οι γηγενείς οπαδοί στέκονται παραδοσιακά δίπλα στις ομάδες τους μόνο στις χαρές. Στις λύπες η πλειοψηφία είναι έτοιμη να στάξει δηλητήριο για τους ποδοσφαιριστές που δεν ανταποκρίθηκαν στις υψηλές προσδοκίες τους. Ας ξαναακουστεί λοιπόν για άλλη μια φορά: Θεωρώ ότι ο Έλληνας οπαδός ότι είναι από τους χειρότερους στον κόσμο και στην κατάστασή του αντανακλάται η γενική έλλειψη παιδείας και ιεράρχησης των ουσιωδών. Είναι ο λιγότερο συνειδητοποιημένος και συγκεντρώνει στην οπαδική δράση όλες τις παθογένειες της ελληνικής φύσης. Πράγματι αυτή η χώρα, με μια δυο εξαιρέσεις, δεν κατάφερε να βγάλει ούτε ποδοσφαιριστές, ούτε προπονητές διεθνούς εμβέλειας.
Έβγαλε όμως μερικούς καλούς ποδοσφαιριστές και σημείωσε τη μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στο ποδοσφαίρο, επιτυχία που ξεπέρασε και το περίφημο «θαύμα της Βέρνης». Ήταν μια επιτυχία που βασίστηκε στην απόλυτη αυτοσυγκέντρωση των Ελλήνων ποδοσφαιριστών και στο υψηλό κίνητρο που τους έδωσε ο Ότο Ρεχάγκελ. Έκτοτε η εθνική ομάδα δεν ικανοποιεί με την απόδοσή της και πληρώνει ακριβά τα παιδαριώδη λάθη που κάνει. Αλλά την ίδια απογοητευτική εικόνα έχουν και οι Έλληνες οπαδοί. Μαθημένοι να αισθάνονται οι πρωταγωνιστές αυτού του αθλήματος, με ελάχιστη αθλητική κουλτούρα και σχεδόν ανύπαρκτη παιδεία αγαπούν την ομάδα που τους αναθερμάνει το πληγωμένο τους γόητρο και τους δίνει μια υποτιθέμενη λάμψη και αίγλη. Στις ήττες όμως είναι πάντα απέναντι και τις παίρνουν προσωπικά. Ο Έλληνας απαιτεί το σεβασμό της διεθνούς κοινότητας και εξουσιοδοτεί κάποιους άλλους να τον προκαλέσουν.
Άλλωστε ακόμα και τις χαρές σ αυτή τη χώρα δεν έχουμε μάθει να τις παράγουμε οι ίδιοι. Πρέπει πάντα να τις εισάγουμε από κάπου αλλού.

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Αρνούνται να τεθούν υπό την ηγεσία νεότερων πολιτικών


Στις μέρες μας η έννοια της Αριστεράς είναι τόσο αφηρημένη και ευάλωτη, ώστε να καταφέρνει να ενσωματώσει απόψεις, ιδέες και αρχές, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσαν να είναι ακόμα και αντικρουόμενες. Με εξαίρεση το στιβαρό ΚΚΕ, που βασίζει σε μεγάλο βαθμό την ομογένειά του στις δομές σταλινικού τύπου που διαθέτει, η υπόλοιπη αριστερά μοιάζει σα να μη ξέρει τι θέλει, τι επιδιώκει και τι είναι έτοιμη να κάνει. Τελικά, ένα σύνολο θεωρητικών παρατηρητών των πεπραγμένων της εκάστοτε κυβέρνησης, που γνωρίζει πολύ καλά το τι δεν πρέπει να γίνει, αλλά υστερεί στην ανάπτυξη πειστικού προγραμματικού λόγου, είναι φυσιολογικό να μην απορροφά την φθορά των παραδοσιακών αστικών κομμάτων που μοιράζονται την εξουσία.
Εντούτοις, την αχίλλειο πτέρνα αυτής της όμορφης υπόθεσης αποτελούν οι προσωπικοί εγωισμοί και οι ηγετικές φιλοδοξίες που συχνά περιενδύονται με έναν ιδεολογικό μανδύα προκειμένου να περάσουν στον κόσμο της Αριστεράς, που τα βλέπει όλα πολιτικά και συχνά υποβαθμίζει ψυχολογικούς και άλλους παράγοντες ερμηνείας των πραγμάτων.


Έτσι, η αποχώρηση των ανανεωτικών από το αμφιλεγόμενο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούσε επί της ουσίας την επικύρωση ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου, που άρχισε να συντάσσεται από την ημέρα κιόλας της ανάδειξης του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝ.
Αυτό συνέβη επειδή, με τον ίδιο τρόπο που ο Αλέκος Αλαβάνος ήρθε κάποια στιγμή αντιμέτωπος με την επιλογή του να απομακρυνθεί από την ηγεσία της Αριστεράς προκειμένου να ανοίξει το δρόμο σε μια νέα γενιά πολιτικών, σήμερα ο Φώτης Κουβέλης και οι συνοδοιπόροι του αρνούνται επί της ουσίας να τεθούν υπό την ηγεσία ενός νεότερού τους ανθρώπου.

Τα κίνητρά τους είναι ευκαιριακά, τυχοδιωκτικά και χρωματίζονται από ιδιοτέλεια και προσωπικούς εγωισμούς. Επί της ουσίας συρρικνώνουν την ίδια την ισχύ και την αξιοπιστία της ιδέας που ονομάζεται Αριστερά και το εγχείρημά τους δεν εμπνέει γι αυτό και δεν θα στεφθεί με επιτυχία. Άλλωστε και η πολιτική οικολογία στην οποία στράφηκαν την επομένη της αποχώρησής τους, είμαι της άποψης ότι δεν έχει τίποτα να κερδίσει από μια συνεργασία μαζί τους, καθώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Φώτης Κουβέλης και οι συνεργάτες του θέλουν να φτιάξουν έναν συνασπισμό υπό της δική τους ηγεσία.

Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να προχωρήσει σε μια ιδεολογική αλλά και προσωπική διασαφήνιση. Να εξηγήσει με λίγα λόγια τι είναι το κόμμα του οποίου ηγείται και τι ο ίδιος. Διότι ΚΚΕ υπάρχει ήδη και όπως γνωρίζουμε όλοι το πρωτότυπο είναι πάντα καλύτερο από την απομίμηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κάτι το ακατανόητο για την κοινωνία όσο δεν αποσαφηνίζονται πλήρως οι συνισταμένες του. Παράλληλα ο ΣΥΝ πλησιάζει με δραματική ταχύτητα στο ύφος και τα ιδεολογικά όρια του ΚΚΕ, ενώ ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θυμίζει πολιτικό άνδρα της δεκαετίας του 80. Μπαίνοντας από πολύ νωρίς στα βαθιά και αφιλόξενα ύδατα της ηγεσίας ενός κόμματος, ο νεαρός πολιτικός, προσπαθώντας να επιβιώσει πολιτικά σε ένα χώρο όπου τα μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη του κάθε άλλο παρά με εμπιστοσύνη τον περιέβαλλαν έγινε θιασώτης ενός ξύλινου λόγου που μοιάζει απωθητικά “υπηρεσιακός”. Με λίγα λόγια ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι ένας νέος άνθρωπος που δεν θυμίζει όμως σε καμιά περίπτωση έναν άνθρωπο της ηλικίας του με αποτέλεσμα να μην δημιουργήσει ακόμα ισχυρά ερείσματα στη γενιά που αποτελείται από τους σημερινούς 30άρηδες και 40ρηδες. Θεωρώ λοιπόν ότι σ αυτή τη μικρή λεπτομέρεια κρύβεται το μυστικό της επιβίωσης ακόμα και μιας ενδεχόμενης επιτυχίας του ΣΥΝ. Αν το ξεκαθάρισμα γενεών που συντελείται αυτή τη στιγμή στο χώρο της δημοκρατικής Αριστεράς οδηγήσει στη δημιουργία ενός κόμματος των “νέων ανθρώπων” θα έχει μπει ο σπόρος για κάτι καινούργιο και μεγάλο.

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Aναντικατάστατος


Λένε με έπαρση οι υπερασπιστές της βιομηχανοποίησης του ανθρώπινου είδους ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με αναντικατάστατους. Δεν μας λένε όμως από ποιους ακριβώς έχουν αντικατασταθεί όλοι αυτοί οι πεθαμένοι για να βρισκόμαστε σήμερα στο σημείο να ψάχνουμε με το κυάλι κάτι που ακόμα να έχει παραμείνει όρθιο στην ελληνική κοινωνία. Και στον αθλητισμό, μια οντότητα ασύμβατη με το life style της εποχής και την ευκαιριακή και την ιδιοτελή υποστήριξη ενός συλλόγου.

Η περιπέτεια του Ηρακλή αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι ακριβώς συμβαίνει στο σημερινό κόσμο κάθε φορά που ένας οργανισμός μένει εκτεθειμένος στα αμέτρητα αρπακτικά που παράγει το σαθρό ελληνικό σύστημα. Αυτό που μου προκαλεί όμως πραγματικά εντύπωση είναι η σιωπηλή συνομωσία των ΠΑΕ που απαρτίζουν την Superleague, και που καταφέρνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αν και καταχρεωμένες όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα να λαμβάνουν την περιβόητη αδειοδότηση για τη συμμετοχή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η στάση τους απέναντι στην ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι εκτός από μικροπρεπής, ύποπτη και βλακωδώς αντι αναπτυξιακή.
Στην περίπτωση του Ηρακλή, όπου για πρώτη φορά μετά από χρόνια περνάει στα χέρια φερέγγυων και αξιόπιστων ανθρώπων, αποδεικνύεται ότι ακόμα και μια μικρή πίστωση χρόνου, προκειμένου να μπει μια τάξη στο διοικητικό χάος που παρέδωσε η προηγούμενη διοίκηση, φαντάζει πολυτέλεια όταν οι άνθρωποι που καλούνται να αναλάβουν κινούνται μακριά από τα κέντρα αποφάσεων και τους διαδρόμους του ποδοσφαιρικού κατεστημένου. Όμως εδώ πρόκειται για έναν αγώνα υπέρ της δικαιοσύνης και της ισονομίας, μια ενδεχόμενη απώλεια του οποίου θα στοίχιζε αφάνταστα τόσο στον ελληνικό αθλητισμό, όσο και στην ελληνική κοινωνία. Διότι, ο Ηρακλής, ως υπερ-αιωνόβιος σύλλογος με απίστευτη προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό και τους αντιστασιακούς αγώνες του ελληνικού έθνους, εκφράζει τμήματα του ελληνικού πληθυσμού, που αν και εφόσον υπέκυπταν στον κυνισμό που καλλιεργούν συλλήβδην, οι ισχυρές δυνάμεις του αθλητισμού, θα είχε υπάρξει ένα ισχυρό πλήγμα στην κοινωνική συνοχή. Με λίγα λόγια, αν απογοητευθούν και εγκαταλείψουν τον αθλητισμό, οι υπερασπιστές μιας ιδέας, όπως ο Ηρακλής, φορείς της αληθινής αγάπης προς ένα σωματείο, που δεν προσβλέπει σε κανενός είδους ανταπόδοσης, δεν υποκύπτει στις μόδες και τα ζητούμενα της εποχής, άλλη μια ιδέα αναντικατάστατη θα περνούσε αυτομάτως στο περιθώριο.
Γιατί, τελικά, αν γνώριζε το ελληνικό ποδόσφαιρο, πόσο πολύ χρειάζεται συλλόγους σαν τον Ηρακλή, απλά δεν θα ήταν το χειρότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης με διαφορά από το επόμενο.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

“Αντεκδικητική” νομιμοφροσύνη"

Σε μια χώρα με τις ελληνικές δομές και νοοτροπίες, αλίμονο αν βρεθείς μπροστά στο δρόμο αυτού που ευαγγελίζεται ότι έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί η περίοδος ατιμωρησίας. Ακόμα και αξύριστος να είσαι θα βρει τρόπο για να σε μαγκώσει. Παράλληλα, ο Έλληνας που μέχρι πριν λίγες ημέρες δε γνώριζε τι θα πει φορολογική υποχρέωση και εξαναγκάζεται πλέον να πληρώνει φόρους είναι περισσότερο από τον καθένα διψασμένος για αίμα και καταδίκες ανεξαρτήτου χρώματος και υφής. Θέλει να ακούει ότι γύρω του τιμωρούνται άνθρωποι, που παρανόμησαν και δεν ενδιαφέρεται καν να ακούσει την απολογία τους.

Όπως, άλλωστε πιστεύει ότι τιμωρήθηκε κι ο ίδιος με το να εξαναγκαστεί στη νομιμότητα. Έτσι λοιπόν διαμορφώνεται, παράλληλα με το διαχρονικό αίτημα του υγιούς κομματιού της κοινωνίας κι όχι της κοινωνίας στο σύνολό της, για εξάπλωση της ισονομίας και της ισοπολιτείας, κι ένα τυφλό ρεύμα αντεκδίκησης επί αδίκων και δικαίων.

Κι εδώ χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, αυτοκυριαρχία και σοβαρή πολιτική πρακτική προκειμένου να μη φτιάξουμε τη νέα φούσκα της ελληνικής πραγματικότητας, την αντεκδικητική νομιμοφροσύνη. Οι ζηλωτές της οποίας είναι κυρίως όσοι ανακάλυψαν προσφάτως τη νομιμότητα.

Έρευνα


Γιατί οι βιβλιοθηκονόμοι κάνουν 15 κάμψεις κάθε φορά λίγο πριν τελειώσει η βαρδιά τους;

Επειδή μια έρευνα έδειξε ότι αν δεν κάψεις 5 θερμίδες στη δουλειά σου δεν θεωρείται ότι εργάστηκες.

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΩΜΑ -PART 6 (ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ)


ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί πιάνεις το κεφάλι σου έτσι, σαν τον πάπα Ιωάννη Παύλο τον δεύτερο;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ποιος είναι πάλι αυτός; Δεν τον γνωρίζω.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αυτός ήταν ο πρώην Πάπας που όταν ήθελε να κοιμηθεί σε δημόσια συγκέντρωση έκλεινε τα μάτια και έπιανε το κεφάλι του και όλοι τον άφηναν στην ησυχία του, επειδή νόμιζαν ότι του μιλάει ο θεός

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Α, δεν τους ξέρω εγώ αυτούς τους παλιούς.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Πως δεν τους ξέρεις; Αφού είμαστε συνομήλικοι

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τι είμαστε; Συνομήλικοι; Χα χα χα. Με έκανες να γελάσω πρωϊνιάτικα. Εγώ ακόμα ούτε στρατό δεν πήγα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δεν πήγες στρατό; Για θυμήσου λιγάκι καλύτερα. Σέρρες. 10Η ΕΜΑ. Άρματα.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Είδες; Καλά λέω εγώ ότι με περνάς για άλλο. Σου μοιάζω εγώ για τύπος που θα φυλούσε γερμανικό νούμερο και θα καθάριζε τουαλέτες;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τι να πω. Μπορεί να κάνω λάθος. Να σε μπερδεύω με κανέναν άλλο.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εγώ είμαι της γενιάς του 2000. Να ρώτα με ποιος είναι ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος. Δεν ξέρω τίποτα να σου πω. Το 1821 δεν είπαμε το ΟΧΙ στους Ισπανούς; Η Μαντώ Μαυρογένους δεν πήγε στην Γιουροβίζιον;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Έχεις δίκιο. Τελικά σε μπέρδεψα με άλλον. Συγνώμη. Αλλά τέτοια ομοιότητα!
ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αν επιμένεις ακόμα ότι μπορεί να είμαστε συνομήλικοι ρώτα με ποιος είναι ο Μάνος Χατζιδάκης, που βρίσκεται η Εύβοια, ποια είναι η πρωτεύουσα της Αγγλίας και θα πειστείς ότι με περνάς για άλλον.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Έχεις δίκιο έκανα λάθος. Εσύ σφύζεις από νιάτα. Δεν πρέπει να είσαι παραπάνω από 20-21. Και σίγουρα δεν μπορεί να είσαι εσύ αυτός που συζητούσαμε ατελείωτες ώρες στη σκοπιά. Εκείνος τα ήξερε όλα αυτά.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά. Κι ένας άλλος νόμιζε κάποτε ότι με είδε σε μια συναυλία του Θεοδωράκη κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Εγώ δεν ήξερα καν ότι εκτός από τους “Πρωταγωνιστές” ο Θεοδωράκης κάνει και συναυλίες. Και ξέρεις και κάτι άλλο;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τι είναι πες μου.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Θα σου δώσω μια συμβουλή ώστε να μοιάζεις και συ πιο μικρός απ ότι είσαι για να μπορείς να κάνεις παρέα με άτομα της ηλικίας μου.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Θα την ακούσω με μεγάλο ενδιαφέρον.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δεν χρειάζεται ούτε να ντύνεσαι μοντέρνα, ούτε να αφήνεις μακριά μαλλιά, ούτε να υποκρίνεσαι. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις για να σε περνούν για μικρότερο είναι να μην ξέρεις τίποτα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Να μη ξέρω τίποτα;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ναι, να μην ξέρεις τίποτα! Για να καταλάβεις , στη σχολή μας, οι πιο δημοφιλείς καθηγητές είναι οι ανίδεοι, οι οποίοι θεωρούνται πολύ cool άτομα και όλοι μας αναρωτιόμαστε πως έγιναν καθηγητές τόσο νέοι και πως είναι δυνατόν να έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους από τέτοια ηλικία.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Σώπα ρε φίλε. Και γω δηλαδή τσάμπα μακραίνω τα μαλλιά μου και σκορπάω τόσα λεφτά σε ρούχα;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ε τι σου λέω τόση ώρα;. Τι μακριά μαλλιά και μπούρδες. Σήμερα η άγνοια είναι συνώνυμη με την νεότητα. Ποιος τραγουδιστής το είπε: «Ένα μόνο ξέρω, ότι .....».

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: ".......δεν ξέρω τίποτα"

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αα γεια σου. Είδες; κι αυτό μισό το ξέρω.


ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Κοίτα ρε πως άλλαξε ο καιρός και γω τρέχω ακόμα σε σχολές και μαθήματα.
ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τις προάλλες δεν με πέταξε έξω καθηγητής επειδή του έγραψα 20; Την άλλη δε μου ζήτησε να έρθω με τον κηδεμόνα μου επειδή απάντησα σωστά σε μια ερώτηση;
ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Πω πω πω!

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Να φανταστείς, όταν ένας καθηγητής μου στα οικονομικά γούσταρε μια συμφοιτήτριά μου κι εκείνη τον ρώτησε στο τέταρτο έτος ποιος είναι ο νόμος της “αγοράς και της ζήτησης” εκείνος της απάντησε πως δεν το γνωρίζει το θέμα επειδή δεν είναι παντογνώστης, αλλά πως θα ψάξει λίγο στο ίντερνετ και θα της απαντήσει. Αποτέλεσμα; Δεν τον ερωτεύθηκε μόνο η συμφοιτήτριά μου αλλά και όλες οι φίλες της.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΩΜΑ (PART 5-ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ)

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Βαρέθηκα τόσο πολύ την τελευταία φορά που πήγα στον ψυχολόγο που νομίζω ότι με πήρε ο ύπνος

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δε σε πήρε ο ύπνος ανόητε, αυτός σε υπνώτισε…

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τι; Με υπνώτισε; Α! τον ξεδιάντροπο. Και μετά τι έκανε;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τίποτα τρομερό. Απλώς, ενώ εσύ κοιμόσουν εκείνος μου έκανε μερικές ερωτήσεις του στυλ: πως ήσουν στην παιδική σου ηλικία, αν είχες καμιά τραυματική εμπειρία σαν παιδί ή καμιά ερωτική απογοήτευση αργότερα. Τέτοια πράγματα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Και συ; Δεν πιστεύω να του είπες;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Φυσικά και του είπα. Γιατί είχες να κρύψεις τίποτα;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Καλά σε λέω εγώ ηλίθιο και ρουφιάνο. Και μετά τι έγινε;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Μετά με ρώτησε, αν θα ήθελα να πάρω τη θέση σου και να γίνω εγώ ο κανονικός, τώρα που μου παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Α, τον αλήτη. Δεν πρόκειται να ξαναπάω ποτέ σ αυτό το κάθαρμα. Και πως και δεν επωφελήθηκες από την ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Για να πω την αλήθεια στην αρχή μπήκα στον πειρασμό. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ωραία να πιάνει από εδώ και πέρα η ψήφος μου για δύο σε περίπτωση ισοψηφίας. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι εγώ δεν κάνω για κανονικός. Ή το χεις αυτό ή δεν το χεις. Κι έτσι αποφάσισα να αφήσω τι λάντσα σε σένα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ώστε τέτοια κάνει ο γιατρός πίσω από την πλάτη μου, εεε; Τον πληρώνω για να σκαρώνει πραξικοπήματα εναντίον μου.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Το χειρότερο, όμως, δεν το άκουσες ακόμα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Υπάρχει και χειρότερο;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Φυσικά, πάντα υπάρχει και χειρότερο. Ο τύπος είχε το θράσος να μου ζητήσει να σε εγκαταλείψω και να πάω μαζί του.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τα Σόδομα και τα Γόμορρα

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Μην τον κατηγορείς μωρέ. Είχε κι αυτός κάποτε έναν άλλο εαυτό, αλλά τον εγκατέλειψε για να γίνει δημόσιος υπάλληλος.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Πω πω πω! σώπα μωρέ!

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Του το ξεκαθάρισα όμως: εγώ δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Καλά ηρέμησε, έτσι όπως του το είπες θα μας πέρασε σίγουρα για αδελφές.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Του είπα ότι μπορεί να έχουμε ένα σωρό διαφορές, αλλά εγώ θέλω να γεράσω μαζί σου.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αλήθεια ρε μπαγάσα; Με συγκίνησες τώρα. Κι αυτός τι είπε; το κατάπιε;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τι να καταπιεί μωρέ, ο μίζερος, ο καραγκιόζης, ο άχρηστος, ο τιποτένιος, ο μέτριος, που θα πεθάνει στην ψάθα, μόνος και έρημος . Αυτός ο βλάκας, ο ηλίθιος, ο συμφεροντολόγος, ο πρόστυχος ακόμα εξακολουθεί να πιστεύει ότι εγώ μένω μαζί σου επειδή θα πάρεις καλή σύνταξη.

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ


Θυμήσου, αγόρασες καινούρια νυχτικιά
και μού’ πες να την πάρω αγκαλιά
για νά’ χει τη δική μου μυρωδιά

Θυμήσου, που μού’ λεγες πως έφτασες τριάντα
και βρήκες επιτέλους έναν άντρα
που ξέρεις πως μπορείς να λες τα πάντα

Δε θέλω να σε δω γιατί το ξέρω
πως όταν φύγεις πάλι θα σε θέλω
πως όταν φύγεις πάλι θα πονώ
πως όταν φύγεις πάλι θα υποφέρω

δε θέλω να σε δω κι είμαι μακριά σου
γιορτάζω μόνος τα γενέθλιά σου
γιορτάζω μόνος όσα λησμονώ
γιορτάζω μόνος κάθε μια χαρά σου

Θυμήσου περνούσαμε καλά σ’ ένα παγκάκι
μιλούσαμε για κάποιο λιμανάκι
μοιράζαμε στη μέση τη μαστίχα
και λέγαμε για πάντα να σε είχα

Θυμήσου, δεν ήθελες ποτέ σου να με χάσεις
φοβήθηκες να πάρεις αποφάσεις
και γω πάντα στις άκρες των πραγμάτων
φορούσα μία μάσκα αισθημάτων

Δε θέλω να σε δω γιατί το ξέρω
πως όταν φύγεις πάλι θα σε θέλω
πως όταν φύγεις πάλι θα πονώ
πως όταν φύγεις πάλι θα υποφέρω

δε θέλω να σε δω κι είμαι μακριά σου
γιορτάζω μόνος τα γενέθλιά σου
γιορτάζω μόνος όσα λησμονώ
γιορτάζω μόνος κάθε μια χαρά σου

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΘΩΝ ΑΠΟ ΜΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΑ ΥΛΙΚΑ


Όλοι στους δρόμους. Όχι άλλα πλαστικά βυζιά. Έλεος πια. Επίσης όχι στην καύση των νεκρών, έως ότου ρυθμιστεί το ζήτημα.

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΩΜΑ (PART 4-ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΠΕ Ο ΦΡΟΪΝΤ;)

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Το κατάλαβες ότι ροχάλιζες χθες βράδυ;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ-Εσύ το κατάλαβες ότι παραμιλούσες;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ-Με ζηλεύεις επειδή ο Φρόιντ δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά μαζί σου.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τουλάχιστον εγώ δεν γουστάρω την μάνα μου.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δε μου λες; ο θεός επέλεξε εσένα για κανονικό, μέσω ΑΣΕΠ ή έβαλες βίσμα;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ο Θεός πάντα κρίνει με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια. Πρώτα φτιάχνει τον άνδρα και μετά την γυναίκα. Πρώτα τον κανονικό εαυτό και μετά τον άλλο.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αν ήταν τόσο αξιοκράτης ο θεός , γιατί έστειλε στη γη τον γιο του και όχι τον καλύτερο, μου λες;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Μη μιλάς έτσι για τον θεό, γιατί θα πας στην κόλαση

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εσύ, αν πας στον παράδεισο θα πεις καμιά καλή κουβέντα και για μένα;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δεν μιλάω με κάποιον που έχει σαν είδωλό του τον Οιδίποδα.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί δηλαδή τι έκανε ο άνθρωπος; Επειδή ερωτεύτηκε τη μάνα του; Είναι κακό πράγμα ο έρωτας, δηλαδή;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Φτου φτου φτου, θέε μου συγχώρα μας

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Άσε αυτά τα ηθικοπλαστικά τώρα. Αύριο, που λες, θα βγω έξω με κάποιον φίλο μου.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Μπα έχεις και φίλους; Ποιος είναι αυτός, τον γνωρίζω;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Όχι δεν τον ξέρεις. Είναι ο άλλος εαυτός ενός φίλου σου.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Και γιατί θέλει εσένα και δεν έρχεται κατευθείαν σε μένα;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εσένα, λέει, σε ντρέπεται, δε νιώθει άνετα μαζί σου. Θέλει λέει κάπου να μιλήσει ο καημένος για την φουκαριάρα τη μάνα του και δε βρίσκει καταλληλότερο πρόσωπο από εμένα.

The Kings of Mykonos


Τι χρειάζεται ένας ξενόφερτος νεόκοπος επιχειρηματίας για να γίνει ο βασιλιάς της Μυκόνου; Κεφάλαια, συνέπεια, εργατικότητα; Ή μήπως τίποτα απ όλα αυτά τελικά δεν μετράει; Ο Steve Karamitsis (Nick Giannopoulos) καταφθάνει στη Μύκονο μαζί με τον καλό του φίλο Frank για να αποδεχτεί μια κληρονομιά.

Πρόκειται για μια ολόκληρη παραλία και μια ταβέρνα στο νησί που του έχει αφήσει ένας ξεχασμένος θείος.

Ο αρχικός ενθουσιασμός του Steve για το ουρανοκατέβατο δώρο που αλλάζει δραματικά τα οικονομικά του δεδομένα, θα μετριαστεί όταν θα προσκρούσει στην ελληνική νοοτροπία, αλλά και τις υπερβολικές απαιτήσεις της ελληνικής εφορίας.

Ευχάριστη καλοκαιρινή κωμωδία, που αναδεικνύει τις ελληνικές ομορφιές με τρόπο που θα εκστασιαζόταν οι υπεύθυνοι του σημερινού υπουργείου Πολιτισμού-Τουρισμού, ενώ δεν παραλείπει να υπερτονίσει το στερεότυπο που θέλει την Ελλάδα να είναι ένας ιδανικός προορισμός για διακοπές αλλά όχι και για μπίζνες.

Κρατήστε τα παιδιά μακριά από την ανοησία των μαζών


Φαντάζομαι τους αυριανούς νεαρούς υποστηρικτές ομάδων όπως ο Ηρακλής, ο Πανιώνιος, η Λάρισα, ο ΟΦΗ κτλ και απελπίζομαι. Η ψυχολογική πίεση που αυτά τα παιδάκια θα δέχονται στα σχολεία τους από τους συνομηλίκους τους, υποστηρικτές των μαζικών δυνάμεων του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές ήταν, είναι και θα είναι ανυπόφορη. Μεταξύ του κυρίαρχου δίπολου ΠΑΟΚ- Άρη στη Θεσσαλονίκη, Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στην Αθήνα, η ταύτιση με μια επιλογή μακριά από τις προφανείς φαντάζει πράξη ηρωική. Ακόμα, όμως, πιο ηρωική προσπάθεια θα πρέπει να καταβάλλουν τα παιδάκια, που προέρχονται από ένα διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον και δε θα ήθελαν να συμμετέχουν στην καφρίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όπως έχει διαμορφωθεί η κοινωνία, ουσιαστικά τέτοια επιλογή δεν τους δίνεται. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πάρουν θέση, προκείμενου να γίνουν αποδεκτά και να ενταχθούν σε κάποιο σύνολο. Εκεί θα παίξουν ρόλο βασικά στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας τους. Θα αντιληφθούν γρήγορα ότι κάθε μια ομάδα αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό σύστημα αξιών, μεταξύ των οποίων, επιθετικότητα, μαζικότητα, υπερβολή, αλλά και δικαιοσύνη, ευ αγωνίζεσθε, αξιοκρατία κτλ. Συστήματα αξιών που ξεθωριάζουν και ομοιογενοποιούνται με το πέρασμα του χρόνου. Άρα απομένει η επιλογή της αφετηρίας από την οποία έχει ανάγκη να ξεκινήσει κανείς για να γευτεί μια αθλητική συγκίνηση. Υπάρχει ο εύκολος δρόμος και ο δύσκολος δρόμος.

Ομάδες όπως ο Ηρακλής, ο Πανιώνιος, η Λάρισα, ο ΟΦΗ, δημιουργούν οπαδούς μέσα από τις αποτυχίες τους, σε αντίθεση με τις παραδοσιακά ισχυρές ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, που γεννούν οπαδούς από επιτυχίες, από μόδα ή από τους ίδιους τους οπαδούς. Η ευκολία του να ανήκεις στους πολλούς είναι μια αποδεκτή επιλογή σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Αξίζει να παρατηρήσει κανείς ποιες ομάδες επιλέγουν να υποστηρίξουν στην Ελλάδα οι μετανάστες προκειμένου να νιώσουν αποδεκτοί από την κοινωνία και να ενσωματωθούν πιο γρήγορα στην εγχώρια πραγματικότητα για να συνειδητοποιήσει την ποιότητα της δυναμικής που αναπτύσσουν οι μεγάλες δυνάμεις του αθλητισμού.

Παραδοσιακά, άλλωστε, οι Έλληνες δένονται πίσω από τα άρματα των ισχυρών. Κυρίως αυτών που βασίζονται σε μια διευρυμένη μαζικότητα. Ο Έλληνας θέλει να ανήκει στους πολλούς και γι αυτό λοιδορεί και σαρκάζει τις μειοψηφίες. Εδώ, σημασία έχει πόσοι είναι κάποιοι, πόσοι κατάφεραν να μαζευτούν κι όχι ποιοι. Από μικρό παιδί στη Θεσσαλονίκη αντιμετώπισα το ιδιαίτερο προνόμιο του να μην ανήκεις στη λεγόμενη κρίσιμη μάζα.. Τηρουμένων πάντα των αναλογιών το να ήσουν φίλαθλους του Ηρακλή στη δεκαετία του 80 ήταν δραματικά ευκολότερο από το να είσαι σήμερα. Αυτό όμως που είναι ακριβώς το ίδιο τότε και τώρα, ήταν η σαρκαστική αντιμετώπιση των λίγων και ο απίστευτος σεβασμός για τους πολλούς. Σημασία είχε ποιοι συνωστίζονταν πιο μαζικά στο γήπεδο, ποιοι έπιναν τις περισσότερες ρετσίνες για να αντέξουν να δουν ένα αγώνα ποδοσφαίρου, ποιοι ήταν οι πιο τσαμπουκάδες και βίαιοι και ποιοι προκαλούσαν τα περισσότερα επεισόδια στα γήπεδα και όχι ποιοι γνώριζαν ποδόσφαιρο ή αγαπούσαν πραγματικά το άθλημα μαζί με το σύλλογό τους.

Σήμερα, που το ποδόσφαιρο έχει ξεπεράσει πια τις αθλητικές του διαστάσεις, τα παιδιά της δεκαετίας του 80 προετοιμάζουν τους γιους τους για να τους ρίξουν ως στρατιώτες στα πεδία μάχης ενός πολέμου όπου διακυβεύεται η τιμή και η αξιοπρέπεια μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων που βρήκαν στο ποδόσφαιρο το πιο εύκολο και άκοπο νόημα ζωής που θα μπορούσαν να βρουν. Όλοι θεωρούν ότι είναι οι καλύτεροι, ένα ξεχωριστό είδος ανθρώπων που υποστηρίζουν την πιο ένδοξη ομάδα στην Ελλάδα. Καταναλώνουν με το κιλό εφημερίδες και αθλητικά άρθρα, παίζουν στοίχημα, μιλούν για μπάλα από το πρωί μέχρι το βράδυ και παράλληλα κατηγορούν τις κυβερνήσεις που οι ίδιοι ψηφίζουν για το χάλι που βρίσκεται η Ελλάδα.

Έτσι, απουσία κυβερνητικής βούλησης και οργανωμένου κράτους το ερώτημα που τίθεται είναι το πώς μπορούν να προφυλαχθούν απ αυτή την μεταφερόμενη βαρβαρότητα που ονομάζεται οπαδισμός, οι ψυχές των παιδιών, που εισέρχονται σε μια κοινωνία θορύβου, σκουπιδιών, ψυχολογικής πίεσης, ανοησίας, καφρίλας και ήπιου φασισμού. Οι υγιείς δυνάμεις του τόπου παρέμειναν ελάχιστες, αλλά ακόμα και το υγιές καμιά φορά αρρωσταίνει και φθείρεται. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν επιθυμούμε για τα παιδιά μας μια πραγματικότητα στην οποία θα ζουν και θα αναπνέουν για την ομάδα τους και θα ξοδεύουν κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους στον τεχνητό πόλεμο που εξυπηρετεί μόνο οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Γι αυτά τα παιδιά που αξίζουν μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που εμείς δημιουργήσαμε πρέπει να φτιάξουμε στηρίγματα και μικρές νησίδες ασφαλείας.. Είναι ένας ωραίος αγώνας κόντρα στη ανοησία που γεννάει βία, επιθετικότητα, ρατσισμό και υπέρ του υγιούς αθλητισμού και της παιδείας. Μιας παιδείας που έχει τη δύναμη να διασπάει τις μάζες και να υπερτονίζει την ιδιαιτερότητα ως αρετή και όχι ως αδυναμία , γι αυτό άλλωστε και υπονομεύεται τόσο συστηματικά στη χώρα μας.

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ-ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ (PART 3) -ΤΙ ΕΣΤΙ ΣΑΪΕΝΤΟΛΟΓΙΑ

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Σπουδαίος ηθοποιός ο Τομ Κρουζ, έτσι;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Καλός είναι. Σπουδαίο δεν θα τον έλεγα

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ξέρεις, αυτό που με εντυπωσιάζει πιο πολύ στη ζωή και την καριέρα του Κρουζ είναι η ραγδαία εξέλιξή του.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εεεε για να το λες, έτσι θα ναι.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Έχω ακούσει πως όταν ήταν μικρός είχε κόμπλεξ με το ύψος του ενώ σήμερα είναι ένας πετυχημένος σταρ του χόλιγουντ γεμάτος αυτοπεποίθηση και λάμψη.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δηλαδή άμα τον πεις κοντό δεν θα τσαντιστεί πια;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Όχι φυσικά. Και για να το αποδείξει τα φτιάχνει πάντα με κάποια ψηλότερη από την προηγούμενη. Άλλωστε είναι πια υπεράνω. Ξέρεις και ποιος άλλος μου αρέσει πολύ; Ο Τραβόλτα.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ααα. Μάλιστα

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Και οι δυο τους είναι επιτυχημένοι, ισορροπημένοι, λαμπεροί και αισιόδοξοι. Και φυσικά Σαϊεντολόγοι.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Σαϊεντολόγοι έεε; Κοίτα να δεις..

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ναι, φαντάζομαι ότι ξέρεις τι εστί σαϊεντολογία, έτσι;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εεε, μέσες άκρες

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Θα σου πω εγώ. Είναι μια οργάνωση ανθρώπων που πασχίζουν για την βελτίωση του εαυτού τους, για να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο. Τελευταία έχουν αρχίσει να εξαπλώνονται και στην Ευρώπη.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ξέρεις τι πιστεύω εγώ;. Ότι όλοι αυτοί είναι κοινοί απατεώνες που εκμεταλλεύονται διχασμένες προσωπικότητες και τις στρατολογούν για να βγάζουν χρήματα.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Όχι ρε δεν είναι έτσι, ηρέμησε. Η Σαϊεντολογία σου προσφέρει μια καλύτερη ζωή. Σε προτρέπει να ανακαλύψεις τις κρυφές δυνατότητες του εαυτού σου και να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη που ούτε εσύ ο ίδιος γνωρίζεις ότι διαθέτεις. Περνώντας σταδιακά από το ένα στάδιο στο άλλο, εξελίσσεσαι σ ένα πολύ εξελιγμένο είδος ανθρώπου. Με τελική κατάληξη την ευτυχία, την υγεία και την επιτυχία.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ:Μμμμ! καλό μου ακούγεται.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εεεε τι λέμε τόση ώρα. Ορίστε και η κάρτα μου. Μπορείς να μου τηλεφωνήσεις όποια ώρα θέλεις.

Ο Καραγκιόζης Σουηδός


Όταν ο Καραγκιόζης αποφάσισε να γίνει γιατρός, προκάλεσε δια της αποφάσεώς του αυτής, σωρεία γκροτσέσκων καταστάσεων. Κι αυτό γιατί, ούτε σπουδές είχε, ούτε γνώσεις διέθετε, αλλά ούτε και δεξιότητες για να ασκήσει το ιερό λειτούργημα.

Σήμερα λοιπόν που προσπαθεί να γίνει Σουηδός παράγοντας στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, επειδή νομίζει ότι αυτό είναι κάπως πιο εύκολο, θα ξεπεράσει σε τυπολατρία ακόμα και το πρωτότυπο δείγμα.
Κατόπιν, όμως, κι αφού αφήσει πίσω του ένα δυο θύματα, από αυτά που το σύστημα εκμεταλλεύεται μια συγκοιριακή αδυναμία τους, για να μπορέσει να τα μασήσει, θα επιστρέψει στην πραγματική του φύση.
Γιατί από Καραγκιόζης δε γίνεσαι Σουηδός ούτε με το έτσι θέλω ούτε και από την μία ημέρα στην άλλη. Και κυρίως δεν γίνεσαι επειδή το υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός σου. Χρειάζεσαι παιδεία, ελεύθερη βούληση, αποφασιστικότητα και γενναιότητα απέναντι κυρίως στους ισχυρούς . Βέβαια γι αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που θα διαπρέπεις στο νέο σου ρόλο θα έχεις εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές από αυτό το αχανές καζάνι μέσα στο οποίο κοχλάζει η ελληνική υποκρισία.

Αν λέγεσαι λοιπόν ΣΔΟΕ και ελέγξεις με αυστηρότητα μια από τις είκοσι επιχείρησεις που φοροδιαφεύγουν συστηματικά σε μια γειτονιά θα δεις τους 19 συναδέλφους του εμπόρου που πιάστηκε στη φάκα να τον ψέγουν για την αντικοινωνική του συμπεριφορά. Κι ας άρχισαν μόλις εχθές προχθές να κόβουν αποδείξεις.

Αν λέγεσαι επιτροπή αδειοδότησης της ΕΠΟ και ανακαλύψεις στο φάκελο μιας ομάδας, κάποιες ελλείψεις που απλώς μπορούν να διευθετηθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα σύμφωνα και με τις επιταγές της UEFA, θα συναντήσεις μαζί με την ήπια αποδοχή των φορέων που απέστειλαν τους υπόλοιπους «άψογους» φακέλους και τη μεγάλη ευκαιρία σου να δείξεις ότι συμμετέχεις σ ένα σύστημα που έχει αρχίσει να λειτουργεί. Θα εξάρεις την πληρότητα των υπολοίπων φακέλων που δεν πα να ανήκουν σε ομάδες που χρωστούν στο δημόσιο υπερπολλαπλάσια ποσά από την ασυνεπή ομάδα, που απλώς πλήρωσε εκπρόθεσμα κάποιες οφειλές της, δεν πα να εμπλέκονται σε στημένους αγώνες για το στοίχημα, αυτό που μετράει είναι ο φάκελος και οι προδιαγραφές του.

Τελικά τα πράγματα είναι απλά. Ο Ηρακλής τα τελευταία χρόνια έχει περιέλθει σε αγωνιστική και διοικητική ανυποληψία και είναι πραγματικό θαύμα το γεγονός ότι επιβίωσε ουσιαστικά ακέφαλος μέσα από σφαγιαστικές διαιτησίες, εκληματικά λάθη των διοικήσεών του και σκοτεινά παρασκήνια. Ο λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι η κακοδιαχείριση των προηγούμενων διοικήσεων έφερε την ομάδα με ένα χρέος το οποίο αποπληρώνει συνεπώς μήνα μήνα. Χρέος που ούτε πρωταθλήματα και κύπελλα απέφερε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, αλλά ούτε και διακρίσεις προκειμένου να χρησιμοποίησει αργότερα μια τεχνητή δυναμική για την απαλυφή του όπως έχουν κάνει κατά καιρούς οι περισσότερες ομάδες που σήμερα καγχάζουν ότι διαθέτουν ένδοξη ιστορία και αποστέλλουν πλήρεις φακέλους συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Η γνώριμη στρατηγική του στυλ χρεώνομαι παίρνω πρωταθλήματα, κύπελλα, εξασφαλίζω διακρίσεις, γιγαντώνομαι και κατόπιν χρησιμοποιώ την δυναμική που μου προσδίδουν αυτές οι επιτυχίες για να πιέσω τις κυβερνήσεις να μου σβήσουν το χρέος δεν αφορά τον Ηρακλή. Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω ,δε ζητά χαριστικά απολύτως τίποτα. Παρά μόνο την εφαρμογή του αυτονήτου σκεπτικού που λέει ότι τα πρωταθλήματα κρίνονται εντός των αγωνιστικών χώρων και όχι στα χαρτιά ή παρασκηνιακά. Γιατί τελικά οι φάκελοι αργά ή γρήγορα βελτιώνονται. Έστω κι αν δεν είναι αυτοί που θα βελτιώσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο παράγει μέτριους ποδοσφαιριστές, αλλά έξοχους λογιστές, επιχειρηματίες και δικηγόρους..

Ας φτιάξουν λοιπόν οι ομάδες ακαδημίες δικηγόρων, επιχειρηματιών, λογιστών γιατί αποδείχθηκε ότι ούτε γνωρίζουν από ποδόσφαιρο, ούτε και θέλουν να μάθουν. Άλλωστε το διαδικαστικό είναι το σημαίνον σ αυτή τη χώρα.

Ωστόσο, το να αποπέμψει η Superleague για λόγους μη αγωνιστικούς μια ομάδα συνηφασμένη με τις ελάχιστες περιόδους καλού ποδοσφαίρου που είδαμε στην μακρόχρονη ιστορία της διοργάνωσης, αλλά κυρίως μια ομάδα που ολοκληρωνόντας τους κύκλους της μιζέριας στους οποίους συχνά εισέρχεται εξαιτίας των ασύμβατων με την εποχή ιδανικών που πρεσβεύει, επιστρέφει σε υψηλά επίπεδα θεάματος και αγωνιστικής εντιμότητας, αποτελεί μια πολυτέλεια που μόνο ο Καραγκιόζης Σουηδός θα μπορούσε πραγματικά να απολαύσει.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Ο "βρώμικος" Ηρακλής του "καθαρού" ελληνικού ποδοσφαίρου


Το 1980, ο Ηρακλής τιμωρείται με υποβιβασμό για απόπειρα δωροδοκίας ενός ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, ονόματι Πέλλιoς. Ένα παράπτωμα, το οποίο, στον αγγελικά πλασμένο χώρο του ελληνικό ποδόσφαιρο, συνήθως δεν αποδεικνύεται ποτέ, αλλά και όταν αυτό συμβαίνει τιμωρείται στην χειρότερη περίπτωση με αφαίρεση κάποιων ελάχιστων βαθμών από την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Τότε κάμπτεται απότομα μια ανοδική αγωνιστική πορεία του «γηραιού» που πληρώνει την ανοησία ορισμένων παραγόντων του, με μια χαμένη χρονιά στη Β΄εθνική, αλλά κυρίως χάνεται ένας τίτλος στον τελικό κυπέλλου με την Καστοριά, όπου οι παίκτες του Ηρακλή κατεβαίνουν στο τερέν μουδιασμένοι και παραδίδονται αμαχητί.

Σήμερα, η ιστορικότερη ομάδα της Ελλάδας βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο μιας επιχείρησης επιλεκτικής εφαρμογής των κανονισμών, καθώς η επιτροπή αδειοδοτήσεων της ΕΠΟ αποφάσισε ότι ο φάκελος του Ηρακλή δεν πληροί τις προϋποθέσεις για συμμετοχή της ομάδας στο επόμενο πρωτάθλημα της καταχρεωμένης Superleague.
Τυπικά η αίτηση είναι δεκτή ουσιαστικά όμως όχι, αναφέρει το φαξ με το οποίο κοινοποιήθηκε η απόφαση της απόρριψης της αίτησης για αδειοδότηση της ΠΑΕ Ηρακλής.
Κι εδώ ξεκινάει το τραγελαφικό της υπόθεσης που θέλει ένα δύο μέλη μιας επιτροπής να διαθέτουν στη διακριτική τους ευχέρεια τη δυνατότητα να υποβιβάζουν ένα σύλλογο ιστορίας 102 ετών, για λόγους που μόνο αστείοι φαντάζουν στη χώρα της ατελείωτης καμαρίλας και των σκοτεινών παρασκηνιακών διαβουλεύσεων.

Όλοι μας φυσικά ευχόμαστε να γίνουμε κάποια μέρα Σουηδία, ώστε να έχουμε ως πολίτες τυφλή εμπιστοσύνη στην δικαιοκρισία μιας επιτροπής που αναλαμβάνει το έργο της αξιολόγησης των φακέλων αδειοδότησης των ποδοσφαιρικών συλλόγων, αλλά θα πιστέψουμε ότι κάτι πραγματικά αρχίζει να αλλάζει μόνο όταν αρχίσουν να εφαρμόζονται οι νόμοι, απέναντι στους καταχρεωμένους ισχυρούς του ποδοσφαίρου και της κοινωνίας. Γιατί το συγκεκριμένο έργο το έχουμε δει πολλές φορές και γνωρίζουμε τι πόλεμος συμφερόντων διεξάγεται στον χώρο του ποδοσφαίρου, για να πιστέψουμε ότι πρόκειται για μια αντικειμενική και αδιάβλητη απόφαση που μάλιστα θα έχει και συνέχεια.

Ας μας εξηγήσουν λοιπόν πρώτα οι υπεύθυνοι γιατί άλλαξε εν μία νυκτί ο κανονισμός του πρωταθλήματος, ώστε να μην ανεβαίνει ομάδα από τη Β΄εθνική, αλλά να παραμένει ομάδα που υποβιβάστηκε από την Σούπερ Λίγκα, αν δεν δοθεί η πολυπόθητη αδειοδότηση σε κάποια ομάδα, ας ανοίξουν και ας βγάλουν στο φως τους φακέλους όλων των ομάδων, ώστε να στηριχθεί η βασιμότητα του επιχειρήματος ότι ο φάκελος του Ηρακλή, υπολείπεται από των υπόλοιπων ομάδων και ας τιμωρήσουν κατόπιν έστω και μ αυτή τη δυσανάλογη ποινή μια ομάδα από τις ελάχιστες που παράγουν ποιοτικό ποδόσφαιρο και Έλληνες ποδοσφαιριστές. Επειδή όμως το έργο το είδαμε και το 1980 και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι από την επόμενη ημέρα ο κανονισμός θα γίνει και πάλι κουρελόχαρτο και οι ίδιοι άνθρωποι θα κρίνουν με διαφορετικά μέτρα και σταθμά παρόμοιες περιπτώσεις ο κόσμος του Ηρακλή, έχει απόλυτο δίκιο όταν εξεγείρεται επειδή γνωρίζει πολύ καλά το αίσθημα της αδικίας που δημιουργεί η επιλεκτική εφαρμογή του νόμου σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες παγκοσμίως.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ-ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ (PART 2)

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Καλά ρε συ, πάλι για σπουδές ετοιμάζεσαι;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί, λογαριασμό θα σου δώσω; Και συ, για να χουμε καλό ερώτημα, που τό μαθες. Κρυφακούς;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Καλά ρε δεν ντρέπεσαι που σε περνούν όλοι οι συμφοιτητές σου για καθηγητή;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Όχι δεν ντρέπομαι καθόλου, γιατί να ντραπώ δηλαδή; Άλλωστε οι καθηγητές έχουν μεγάλη πέραση στις μαθήτριες.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ο τελευταίος καθηγητής που ξέρω ότι έριξε μαθήτρια ήταν ο κ. Φλωράς, βεβαίως βεβαίως.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αν έβλεπες τι επιτυχία έχω εγώ δε θα μιλούσες έτσι

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ναι έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που σε βλέπουν οι συμφοιτήτριές σου ερεθίζονται οι ρώγες τους.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ναι κορόιδευε εσύ. Μιλάς έτσι επειδή δεν έχεις ακούσει τίποτα για δια βίου εκπαίδευση.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Έχω ακούσει ότι θα γίνει ένας νόμος όπου θα μπορείς να βγαίνεις στη σύνταξη στα 30 χρόνια σπουδών. Για το ίδιο πράγμα μιλάμε; Εσύ φέτος συμπληρώνεις 15. Άρα έχουμε πολύ ψωμί ακόμα

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Εντάξει καταλαβαίνω ότι το παράκανα λιγάκι αλλά σου το υπόσχομαι. Άλλο ένα αντικείμενο και τελειώνω...

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ρε συ εμένα δε με σκέφτεσαι καθόλου που με κουβαλάς σ όλα αυτά τα άχρηστα μαθήματα;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αν δεν σου αρέσει να μένεις σπίτι.

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ρε συ δε με λυπάσαι καθόλου; Εγώ θέλω να παντρευτώ ρε, να κάνω οικογένεια παιδιά, καριέρα, να αγοράσω αυτοκίνητο. Γιατί με τρέχεις από εδώ και από εκεί σε σπουδές, σχολές και γνωστικά αντικείμενα ; Σε προειδοποιώ πάντως αν τραγούδησεις ξανά κινέζικο τραγούδι και με ξυπνήσεις τη νύχτα θα σε πνίξω, στον ύπνο μας.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Για να ανοίξει λιγάκι το μάτι σου, να ξεστραβωθείς, να δεις τι γίνεται στον κόσμο το κάνω

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Δε σε αντέχω άλλο ρε με έπρηξες με όλες αυτές τις γνώσεις που σε γεμίζουν με άχρηστες ενοχές.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Κάποιος πρέπει να φροντίζει για το μέλλον μας. Να έχουν τα παιδιά μας μια καλύτερη ζωή.


ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ποια παιδιά μας ρε μαλάκα. Σιγά μην παντρευτώ την ίδια γυναίκα μαζί σου. Εγώ να το ξέρεις αν παντρευτείς με καμιά που δεν εγκρίνω θα πάω με την πρώτη τυχούσα. Κι αν συνεχίσεις αυτές τις γαμημένες σπουδές, θα κατεβώ ρε σε λευκή απεργία και δεν θα ξαναπηδήξεις ποτέ στη ζωή σου. Σου το υπογράφω αυτό...

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί ρε, χάρη σε σένα πηδάω;

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Γιατί νομίζει ότι οι γκόμενες πέφτουν για τις γνώσεις σου ή για τα μούτρα σου;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Τα μούτρα μας θέλεις να πεις

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Πια μούτρα μας ρε καραγκιόζη. Με ρώτησες εμένα αν θέλω να μακρύνεις τα μαλλιά μας;

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Ξέρεις ότι μισώ τη γραφειοκρατία..

ΑΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ: Λοιπόν σε προειδοποιώ. Αν γραφτείς από τον Σεπτέμβριο σε καμιά σχολή και δεν ξεκινήσεις πάλι να σχεδιάζεις το κόμιξ θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να πέσεις σε βαθιά κατάθλιψη. Ρε συ είναι αμαρτία από το θεό. Έχεις σενάριο, έχεις σκίτσο, τι περιμένεις για να ξεκινήσεις; Να σε παρακαλέσει ο Αρκάς;

Δαβίδ εναντίον Γολιάθ


Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες μορφές ιδεολογικής τρομοκρατίας που ασκούνται στον κόσμο. Το να στοιχειοθετήσει κανείς σήμερα αυστηρή κριτική στο Ισραήλ για την εγκληματική πολιτική που εφαρμόζει στην περιοχή μοιάζει με το να εκτοξεύει ένα βέλος στον αέρα για να καρφωθεί μετά από λίγη ώρα στο έδαφος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, έχουμε από τη μεριά κάποιες φωνές, προσκείμενες στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, να αυτολογοκρίνονται υπό το φόβο της ταύτισης με την παραδοσιακή αντι-σημιτική προπαγάνδα και από την άλλη τα μνημόνια ανοησίας των φασιστών που συμβάλλουν τα μέγιστα στην ισχυροποίηση των σύγχρονων ισραηλινών θέσεων.
Έτσι, μια αλυσιδωτή αντίδραση εσφαλμένων αποκρίσεων προκαλείται κάθε φορά που μια ψύχραιμη φωνή αντιτίθεται στην εγκληματική αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας και κάποια ψήγματα αλήθειας στις συνομοσιολογικές θεωρίες που κατακλύζουν τον κόσμο γίνονται από όλο και περισσότερους ορατά.
Η πραγματικότητα είναι ότι μ αυτά και μ αυτά, κανείς δεν τολμά σήμερα να αγγίξει το Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι πολύ απλά δόθηκε στη χώρα αυτή το προνόμιο να κόψει και να ράψει το μεσανατολικό ζήτημα στα μέτρα της, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή.
Παράλληλα, η ενοχική δύση, υπακούει τυφλά και στα χρηματοπιστωτικά λόμπι που λαδώνουν την παγκόσμια οικονομική μηχανή ώστε το δράμα του παλαιστινιακού λαού να φτάνει σήμερα τόσο εξασθενημένο στ αφτιά και τις ψυχές μας ώστε να αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αδικίας.
Την ίδια ώρα, φορείς ρατσιστικής και εθνοπατριωτικής ανοησίας συστρατεύονται αυθορμήτως γύρω από αρθρογράφους που δεν απευθύνθηκαν ποτέ σ αυτούς ακυρώνοντας κάθε ισχύ της κριτικής που ασκείται.
Αλλά και συνολικά σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής κανείς δεν τολμά να αγγίξει το Ισραήλ, που μοιάζει να έχει διαμορφώσει γύρω του μια ασπίδα στρατιωτικής, πολιτικής και ιδεολογικής ισχύς, ικανής να αποκρούσει οποιαδήποτε κατηγορία.
Η ναζιστική θηριωδία συνέβαλε τα μέγιστα στην βαθμιαία ισχυροποίηση των θέσεων του και οι σημερινοί υπερασπιστές της εξωραΐζουν κάθε έγκλημα που συντελείται στη Μέση Ανατολή.
Δεν θα ήταν υπερβολή τελικά αν λέγαμε ότι σχεδόν κάθε χρονιά μια συγκινητική ταινία για το εβραϊκό ολοκαύτωμα έρχεται για να υπενθυμίσει σε όλους μας το ιδεολογικό άλλοθι όλων αυτών των εγκλημάτων και τους λόγους για τους οποίους η διεθνής κοινότητα αναγκάζεται σήμερα να επιτρέπει στο Ισραήλ να μετέρχεται κάθε πρακτικής προκειμένου να φροντίζει για την ασφάλεια και την ευημερία του λαού του.